Drenaż ułożeniowy na zalegającą wydzielinę w oskrzelach. Jak go poprawnie wykonać

Wyróżnia się trzy rodzaje drenażu ułożeniowego: statyczny, dynamiczny i autogeniczny. Drenaż ułożeniowy jest jednym z rodzajów rehabilitacji oddechowej, jaka stosowana jest u pacjentów z chorobami dróg oddechowych.

Drenaż ułożeniowy jest rodzajem rehabilitacji oddechowej. Wskazaniem do jego stosowania jest zaleganie wydzieliny w drzewie oskrzelowym. Drenaż ułożeniowy bardzo często jest stosowany u dzieci chorych na mukowiscydozę.

Wskazania do wykonania drenażu ułożeniowego

Drenaż ułożeniowy jest techniką stosowaną w rehabilitacji oddechowej pacjentów, u których w drogach oddechowych zalega zbyt duża ilość wydzieliny. Taki stan najczęściej występuje w przypadku rozstrzeni oskrzeli, niedodmie płuc oraz mukowiscydozie. Poprzez odpowiednie ułożenie ciała pacjenta odpływ wydzieliny zostaje ułatwiony.

Rodzaje drenażu ułożeniowego

Istnieje kilka rodzajów drenażu ułożeniowego. U pacjentów można zastosować drenaż statyczny, który polega na przyjęciu określonej pozycji ciała. Może być wspomagany oklepywaniem bądź wprowadzaniem klatki piersiowej w wibrację. Drugim rodzajem jest drenaż dynamiczny, gdzie pacjenta przyjmującego pozycję siedzącą należy rytmicznie poruszać do przodu, do tyłu oraz na boki. Drenaż autogeniczny to umiejętne i kontrolowane oddychanie. Polega na samodzielnym oddychaniu pacjenta w trzech różnych fazach.

Jak należy wykonać drenaż statyczny

Przebieg drenażu ułożeniowego jest zależny od rodzaju, który należy zastosować. Sposób wykonania drenażu statycznego jest uzależniony od miejsca zalegania wydzieliny. Po stwierdzeniu przez lekarza w jakim odcinku płuc znajduje się wydzielina określa się pozycje ciała, w jakich należy ułożyć pacjenta. W tak ustalonej pozycji chory musi pozostać przez 45 – 60 minut. Pozycją odpowiednią przy infekcji zlokalizowanej w tylnym, górnym segmencie płatów płucnych jest pochylenie osoby chorej w przód.

Przebieg drenażu dynamicznego

Drenaż dynamiczny jest rodzajem rehabilitacji, której wykonanie nie jest uzależnione od umiejscowienia zmian. W trakcie jego przeprowadzania pacjent zawsze powinien pozostawać w pozycji siedzącej. Chory powinien pochylać się do przodu, do tyłu i na boki, a przy każdej pozycji należy się zatrzymać na 10 – 20 sekund. W momencie, gdy chory jest pochylony można go oklepywać lub przeprowadzić z nim ćwiczenia przeponowe bądź głębokie oddychanie.

Przebieg drenażu autogenicznego

W trakcie prowadzenia drenażu autogenicznego osoba chora może przyjąć pozycję siedzącą z wyprostowanymi plecami lub leżeć ze zgiętymi kolanami. Ten rodzaj drenażu pacjent przeprowadza samodzielnie. Chory musi kontrolować swój oddech, który powinien przebiegać w trzech fazach. Przy każdej fazie po wykonaniu wdechu należy zatrzymać powietrze na około 3 sekundy. Faza pierwsza polega na tym, że pacjent oddycha do momentu aż osiągnie zapasową objętość wdechową, czyli objętość powietrza jaką może wciągnąć do płuc po zakończeniu spokojnego wdechu. W fazie drugiej chory pogłębia swój oddech, natomiast w trzeciej wydycha maksymalną ilość powietrza. W tym momencie powinno nastąpić odkrztuszenie wydzieliny.

• Inhalacja z soli pomaga na choroby górnych dróg oddechowych. Zobacz, jak ją przeprowadzić.
• Zapalenie zatok można wyleczyć za pomocą inhalacji z soli i ziół.
• Czy wiesz, że astma u dziecka początkowo może mieć objawy podobne do objawów zwykłej infekcji górnych dróg oddechowych?
• W okresie jesienno-zimowym sięgamy po szybko działające leki na przeziębienie i grypę. Większość zawiera maleinian feniraminy. Sprawdź czym jest ta substancja!