Bunt dwulatka – cechy charakterystyczne

Bunt dwulatka to nic innego jak podkreślanie swojej indywidualności i rozpoczęcie dokonywania świadomych wyborów w swoim życiu. Dwuletnie dziecko powoli zaczyna zdawać obie sprawę z faktu, że jego słowa i zachowanie mogą powodować określone reakcje. Jest to naturalny etap rozwoju i nie należy traktować zachowań wtedy przejawianych przez pociechę jako nieposłuszeństwo czy złośliwość. Jak postępować ze zbuntowanym dwulatkiem? Okres buntu jest trudny zarówno dla dziecka jak i rodziców oraz ich najbliższego otoczenia. Burza emocjonalna, wahania nastrojów oraz bardzo zintensyfikowane reakcje bywają trudne to okiełznania i wyciszenia. Czy są sposoby na złagodzenie złości i frustracji? Jak radzić sobie w tym trudnym czasie, który na szczęście minie? Nie walczmy z buntem dwulatka Pacyfikowanie zachowań dziecka w okresie buntu, często przynosi skutek odwrotny do zamierzonego, tylko potęgując agresję . Najlepszym sposobem jest cierpliwe przeczekanie burzy , która w końcu mija. Ważne, jest aby zrozumieć, że nie jest to objawem nieposłuszeństwa a sposobem na poznawanie siebie i otaczającego dziecko świata. Wówczas łatwiej przetrwać kryzysy. Dziecku jest tak samo trudno. Częste huśtawki emocjonalne, intensywne reakcje , ciągłe niezadowolenie powoduje, że jest zdezorientowane i zaskoczone swoim zachowaniem. Jest wulkanem emocji, które utrudniają mu kontakt z otoczeniem. Bunt tylko do określonych granic Tak samo jak ważne jest bycie przy dziecku w tych trudnych chwilach, istotne jest też, aby stanowczo wyznaczać granice, dzięki którym maluch ma poczucie bezpieczeństwa . Cierpliwość to cecha, która pozwoli uniknąć wielu stresujących sytuacji. Ponieważ dziecko chce jak najwięcej czynności wykonywać samo, w miarę możliwości nie utrudniajmy mu tego nawet jeśli robi coś wyjątkowo nieporadnie. Istotne są sytuacje, w których dziecko dokonuje...

Bunt czterolatka to sytuacja podobna do tego, co działo się z dzieckiem w wieku dwóch lat wzbogacona o nowe zachowania, które są wynikiem zdobywania przez nie nowych umiejętności. Bunt dziecka czteroletniego trwa średnio pół roku. Po czym rozpoznać bunt czterolatka? Dziecko w wieku czterech lat ma duży zasób słów, swobodnie posługuje się językiem, dlatego nie występują już (tak jak w przypadku buntu w wieku dwóch lat) awantury wynikające z niemożności powiedzenia czegoś. Zaczyna się natomiast często bardzo uciążliwy dla rodziców czas pytań. Gdy nie jesteśmy w stanie należycie wyjaśnić maluchowi tego o co pyta, dochodzi do krzyków i histerii. Czterolatek bez przerwy zadaje pytania i wymyśla historie Pytania zdają się nie mieć końca, z jednych wynikają następne i tak w koło. Dziecko czteroletnie jest już bardzo świadome tego, jakie ubranie chce założyć a w czym nigdy nie pokaże się w przedszkolu. Koniecznie chce decydować o swoim stroju. Bardzo często zdarza się, że dziecko konfabuluje , fantazjuje, ubarwia, opowiada niestworzone historie, często zatracając granicę z rzeczywistością. Jeżeli chodzi do przedszkola możliwe jest, że jego słownictwo zostanie wzbogacone o wulgaryzmy, które będzie powtarzało przy każdej nadarzającej się okazji. Wszelkiego rodzaju zakazy usiłuje negocjować i podaje w wątpliwość. Jak postępować z dzieckiem w okresie buntu czterolatka? Zachowania rodziców i otoczenia na każdym etapie buntu dziecka powinny polegać przede wszystkim na przyjmowaniu postawy wspierającej małego człowieka podczas kształtowania się jego umiejętności społecznych. Dziecko musi wiedzieć, że jest kochane, doceniane i bezpieczne. Powinno mieć jasno wytyczone granice. Istotne jest, aby wzmacniać wszystkie pozytywne zachowania malucha jednocześnie nie piętnując tych złych. Oczywiście jeżeli zdarzają się sytuacje zagrażające jego...

U dwu- i trzylatków ataki szału są zupełnie naturalnym zachowaniem. Dzieci w wieku przedszkolnym nie potrafią jeszcze panować nad swoimi emocjami, łatwo się frustrują. To też czas, w którym pojawia się tzw. bunt dwulatka. Jedyną receptą jest zachowanie stoickiego spokoju. Rodzice muszą wykazać się wobec dziecka niezwykłą cierpliwością oraz zrozumieć, że zachowanie ich pociechy to nie złośliwość, a nieumiejętność panowania nad emocjami.   Okres buntu jest naturalną fazą rozwojową, w czasie której dziecko zaczyna zaznaczać swój indywidualizm . Jednocześnie zaczyna zauważać, że może manipulować otoczeniem, co niestety często wykorzystuje. Atak szału dwulatka Bunt dwulatka może przejawiać się po prostu nadużywaniem słowa „nie” - dziecko robi to czasem tylko po to, by udowodnić, że ma swoje zdanie. Czasami jednak reakcje mogą być o wiele gwałtowniejsze i przeradzają się nawet w atak szału – dziecko może zacząć płakać, krzyczeć, tarzać się po podłodze. Zdarza się, że takie zachowanie jest nie tyle wyrazem buntu, a bezsilności, gdy dziecku coś się nie udało. Jak reagować na atak szału? Dla rodziców atak szału pociechy jest zawsze bardzo trudny, ponieważ nie wiedzą, dlaczego tak naprawdę dziecko się tak zachowuje (czasami ono samo też nie wie). Wielu przyznaje się, że po prostu nie wie co robić, gdy dziecko dostanie ataku złości . Rozwiązanie jest jedno i niestety nie jest łatwe: zachować spokój i pozostać konsekwentnym.   Dziecka nie uspokoi krzyk, pretensje, a tym bardziej klaps. Mówienie do zdenerwowanego dziecka podniesionym głosem tylko bardziej je zezłości , a na pewno nie uspokoi.   Należy za to: mówić spokojnym, cichym głosem, np. „Spokojnie, już dobrze, naprawimy to”, „Cichutko, wiem, że się...