Badania na krzepliwość krwi, czyli koagulogram, wykonuje się przed każdą operacją.. Badania krzepliwości krwi warto zrobić przy krwawieniach w obrębie układu pokarmowego . Cena koagulogramu to około 50 złotych.
Krzepliwość powinny oznaczyć kobiety, które odstawiają antykoncepcję hormonalną i planują zajście w ciążę. Estrogen w tabletkach zwiększa krzepliwość i sprzyja zatorom.
Badanie krzepliwości krwi jest wykonywane z próbki krwi pobieranej z żyły łokciowej. Przed badaniem najlepiej nie jeść minimum 8 godzin. Nie jest to jednak wymagane. Badanie można wykonać w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia. Dla osób ubezpieczonych jest ono bezpłatne.
Warto poinformować lekarza o przyjmowanych lekach. Przed wykonaniem koagulogramu trzeba zrezygnować z przyjmowania leków wpływających na krzepliwość krwi.
Koagulogram wykonuje się, gdy istnieje podejrzenie zaburzeń krzepliwości. Wskazują na to:
Krzepliwość krwi bada się również u osób:
Koagulogram jest badaniem na krzepliwość, w którym oznacza się liczbę płytek krwi odpowiadających za krzepnięcie krwi. Prawidłowy wynik to 150 do 400 tysięcy płytek na milimetr sześcienny krwi.
Więcej niż 400 tysięcy płytek na milimetr sześcienny krwi to nadpłytkowość. Duża liczba płytek krwi sprawia, że sklejają się ze sobą. To może powodować zakrzepy zatykające naczynia krwionośne. Mała liczba płytek, poniżej 150 tysięcy płytek na milimetr sześcienny krwi, wywołuje liczne krwawienia.
Poza płytkami, w koagulogramie oznaczane są też: czas protrombinowy, czas kaolinowo-kefalinowy, czas trombinowy, antytrombina III, fibrynogen i czas batroksobinowy.
Czas protrombinowy – jego norma to 13-17 sekund, 0,9-1,3 INR bądź 80-120% - zależnie od metody pomiaru. Wynik powyżej normy oznacza wrodzony niedobór czynników II, V, VII, X, niedobór witaminy K, przewlekłe choroby miąższu wątroby, białaczkę, rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe, mocznicę lub chorobę Addisona-Biermera. Wynik badania poniżej normy to oznaka trombofilii lub zakrzepicy.
Czas kaolinowo-kefalinowy – jego norma wynosi 28-34 sekund. Wynik ponad normę może świadczyć o hemofilii typu A, B lub C, hipofibrynogenemii, afibrynogenemii lub dysfibrynogenemia, występowaniu substancji zatrzymującej krzepnięcie np. heparyny lub jednej z postaci choroby von Willebranda. Zbyt niski wynik oznacza nadkrzepliwość, może też wynikać z błędów podczas pobierania krwi.
Czas trombinowy obejmuje zakres 15-20 sekund. Wynik ponad 20 sekund może oznaczać choroby wątroby, w tym marskość, zespół rozsianego wykrzepiania śródnaczyniowego lub być wynikiem leczenia heparyną.
Antytrombina III – jej norma to aktywność na poziomie 75-150%. Wyższa aktywność oznacza niedobór witaminy K, wirusowe zapalenie wątroby, skutek leczenia sterydami lub stan po przeszczepie nerki. Aktywność poniżej normy świadczy o niewydolności nerek, zakrzepicy naczyń, uszkodzeniu wątroby lub zatorowości płucnej.
Fibrynogen, którego we krwi powinno być 1,8-3,5 grama na litr. Wynik powyżej normy może świadczyć o udarze mózgu lub zawale serca, chorobach nerek, plamicy zakrzepowej małopłytkowej, chorobach nerek, stosowaniu leków, np. doustnych środków antykoncepcyjnych lub o kolagenozie. Stężenie fibrynogenu jest wyższe w czasie ciąży i miesiączki. Zbyt niski fibrynogen to oznaka chorób wątroby, wrodzonych niedoborów fibrynogenu, skaz fibrynolitycznych lub zespołu rozsianego wykrzepiania śródnaczyniowego.
Czas batroksobinowy powinien wynosić 16-22 sekund.
Koagulogram pomaga ocenić krzepliwość krwi. Badanie przeprowadza się zawsze przed zabiegiem operacyjnym. Zaleca się go także kobietom stosującym antykoncepcję hormonalną. Inne wskazania do badania krzepliwości krwi to objawy, takie jak nadmierne krwawienia i trudności z gojeniem ran. Trombocyty, czyli płytki krwi , są odpowiedzialne za krzepnięcie krwi. Ich prawidłowa liczba waha się od 150 do 400 tysięcy w milimetrze sześciennym krwi. Małopłytkowość i nadpłytkowość Kiedy poziom trombocytów spada poniżej 150 tysięcy w milimetrze sześciennym krwi, mówimy o małopłytkowości, czyli trombocytopenii. Kiedy płytek krwi jest za dużo (powyżej 400 tysięcy w milimetrze sześciennym krwi), pacjent cierpi na nadpłytkowość, czyli trombocytozę. Nadpłytkowość prowadzi do nadmiernego sklejania się trombocytów, co jest przyczyną zatorów i zakrzepów. Co to jest koagulogram? Koagulogram to badanie, które określa liczbę trombocytów. Wykonuje się je na próbce krwi pacjenta. Procedura tego badania jest bardzo podobna do standardowego pobrania krwi w gabinecie lekarskim. Przeprowadza się nakłucie żyły łokciowej, a krew pobiera się do probówki i kieruje do badań. Ze względu na to, że badanie wykonuje się przy podejrzeniu zaburzeń krzepliwości krwi, jego przebieg jest przez cały czas nadzorowany. Po badaniu pacjent powinien mocno uciskać miejsce nakłucia i informować personel medyczny w razie zbyt silnego krwawienia. Badanie na krzepliwość krwi: wskazania Koagulogram należy wykonać przy podejrzeniu, że układ krzepnięcia krwi nie działa prawidłowo. Do niepokojących objawów można zaliczyć: częste krwawienia z nosa , krwawiące dziąsła, nadmierne i przedłużające się krwawienie po urazie, trudności z gojeniem ran, pojawianie się siniaków i...
Czynniki krzepnięcia krwi są badane u pacjentów z zaburzeniami hemostazy, skazą krwotoczną czy też podejrzeniami wrodzonego zaburzenia krzepnięcia. Białka, stanowiące czynniki krzepnięcia krwi są niezbędne do tworzenia się skrzepów. Powstają w wątrobie i są transportowane w chwili zranienia do miejsca krwotoku. Czym są czynniki krzepnięcia krwi? Czynniki krzepnięcia krwi to grupy białek, które biorą udział w procesie gojenia ran . Są niezbędne do prawidłowego krzepnięcia. Ich nieprawidłowe stężenie może powodować niekontrolowane krwawienie, uszkodzenia naczyń krwionośnych lub przedłużenia procesu hamowania wypływu krwi z organizmu (taki proces nazywany jest hemostazą). Osoczowe czynniki krzepnięcia krwi : I – fibrynogen, II – protrombina, V – proakceleryna, VII – prokonwertyna, VIII – czynnik antyhemofilowy A, IX – czynnik antyhemofilowy B X – czynnik Stuarta – Prowera, XI – czynnik antyhemofilowy C XII – czynnik Hagemana, XIII – czynnik stabilizujący fibrynę. Badania czynników krzepnięcia krwi Osoba która chce zbadać czynniki krzepnięcia krwi w pierwszej kolejności powinna wykonać testy aPTT i INR. Badanie aPTT, inaczej czasu kaolinowo-kefalinowego, pozwala stwierdzić ewentualny niedobór czynnika VII lub witaminy K. Test INR , nazywany też czynnikiem oceniającym sprawność zewnątrzpochodnego układu aktywacji protrombiny, ocenia, jak szybko krzepnie krew. Jeśli te badania dadzą złe wyniki, zalecane jest badanie czynników krzepnięcia krwi , które pozwoli określić ich przyczyny. Nie trzeba być na czczo. Aby określić czynniki krzepnięcia krwi pobierana jest próbka krwi żyły znajdującej się w wewnętrznej części...
Trombocyty, inaczej płytki krwi, które odpowiadają za proces krzepnięcia, to strzępki komórek pozbawionych jądra. Są mniejsze niż pozostałe komórkowe składniki krwi. Liczbę trombocytów określa parametr PLT, który jest elementem podstawowego badania morfologicznego krwi . Zarówno nadmiar, jak i niedobór płytek krwi, mogą stanowić poważne zagrożenie dla organizmu. Krzepnięcie krwi – podstawowa funkcja trombocytów Płytki krwi inicjują proces krzepnięcia i rozkładu (fibrynolizy) zakrzepu, odpowiadają również za wzrost i skurcz naczyń krwionośnych, wzrost mięśni gładkich i zmiany miażdżycowe. Proces krzepnięcia krwi rozpoczyna się w momencie, kiedy tkanka zostaje uszkodzona. Ma wtedy miejsce cały szereg reakcji chemicznych, które przekształcają białko występujące w osoczu (fibrynogen) w cząsteczki białka prostego (fibryna) o zdolności do zlepiania się. Na powierzchni rany tworzy się rodzaj siateczki, a erytrocyty i trombocyty wpadają w nią, tworząc skrzep. Zaburzenia związane wahaniami PLT W 1 mikrolitrze (mm³) ludzkiego osocza znajduje się ok. 150–400 tys. płytek krwi (150000–400000/μl lub 150–400 K/μl). Żyją one w krwioobiegu od 8 do 12 dni, po czym są rozkładane przez wątrobę i śledzionę. Nowe płytki krwi produkuje szpik kostny w postaci megakariocytu, który staje się trombocytem dopiero kiedy traci jądro komórkowe. W organizmie może dojść do zaburzeń związanych zarówno z wytwarzaniem, jak i z niszczeniem płytek krwi. Mamy w wówczas do czynienia ze znacznymi wahaniami PLT, które wywołują trzy rodzaje zaburzeń: Trombocytopenię (małopłytkowość) – obniżenie poziomu PLT do mniej niż 300 K/μl. Trombocytozę (nadpłytkowość) – podwyższenie poziomu PLT do więcej niż 450 K/μl....
