Choroba afektywna dwubiegunowa: fazy i objawy ChAD

Choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD) jest ciężkim schorzeniem, na które składają się trzy epizody. W trakcie fazy depresyjnej pacjent nie ma chęci do życia. Fazy hipomanii i manii charakteryzuje ogromny napływ energii, a czasem zachowań agresywnych.

Na chorobę dwubiegunową zapadają zwykle młodzi ludzie, do 35. roku życia. ChAD jest trudna do zdiagnozowania, ponieważ nasilenie objawów u każdego pacjenta jest inne. Pomiędzy epizodami występują okresy z trudnymi do zauważenia objawami lub ich brakiem.

Faza depresyjna ChAD

Epizod depresyjny w chorobie dwubiegunowej charakteryzuje się obniżeniem nastroju. Chory nie ma chęci do życia. Zmniejsza się jego poczucie własnej wartości. Odczuwa ciągłe zmęczenie i stres oraz niechęć do zdobywania nowych doświadczeń. Nie ma motywacji do pracy, ani nauki. Traci zainteresowanie dotychczasowym hobby i przestaje spotykać się ze znajomymi.

Chory w trakcie epizodu depresyjnego może wykonywać swoje obowiązki, np. zawodowe. Natomiast po pracy nie ma siły na inne czynności. Robi tylko niezbędne rzeczy, a i to przychodzi mu z trudem.

W czasie fazy depresyjnej ChAD pojawiają się też objawy somatyczne. Pacjent ma problemy ze snem, budzi się w nocy lub nad ranem i nie może ponownie zasnąć. Nie ma apetytu lub wręcz przeciwnie – objada się podczas bezsennych nocy.

Faza hipomaniakalna ChAD

Po epizodzie depresyjnym może wystąpić od razu faza manii lub pośrednia faza – hipomanii. Pacjent w stanie hipomanii ma niespodziewanie dużo energii, jest radosny. Dobrze czuje się między ludźmi. Mówi szybciej niż zwykle, często nie dopuszczając innych do głosu.

Często chory w fazie hipomanii jest rozrzutny. Ten epizod charakteryzuje też duża kreatywność i większa sprawność intelektualna.

Pacjent śpi kilka godzin, a nawet mniej i nie odczuwa zmęczenia.

Faza hipomaniakalna zwykle nie wpływa znacząco na życie chorego i jego otoczenia. Zarówno on, jak i jego bliscy nie widzą, że nagły dopływ energii może być objawem choroby.

Faza manii w ChAD

Faza maniakalna choroby afektywnej dwubiegunowej następuje po fazie hipomaniakalnej. Często trudno jest zauważyć moment, w którym kończy się hipomania, a zaczyna mania.

W fazie manii chory staje się lekkomyślny i przekonany o własnej nieomylności. Przestaje też racjonalnie myśleć. Może rzucić pracę lub wydać wszystkie pieniądze na coś, co mu się nie przyda. Uważa, że inni ludzie powinni się mu podporządkować. Bywa agresywny, jeśli ktoś mu się przeciwstawi.

Człowiek w fazie manii miewa większy popęd seksualny niż zazwyczaj i podejmuje przypadkowe kontakty seksualne. Może zbyt szybko jeździć samochodem, wdawać się w bójki lub nadużywać narkotyków czy alkoholu.

Podobnie jak w hipomanii, w fazie manii chory je mało lub wcale. Zdarza się, że nie przyjmuje odpowiedniej ilości płynów.

Epizod mieszany w ChAD

W chorobie dwubiegunowej mogą występować też epizody mieszane, które zawierają objawy depresji i hipomanii lub manii.

Zwiększona aktywność może występować równocześnie z utratą sensu życia i smutkiem. Chory może ruszać się wolniej, a jednocześnie odczuwać gonitwę myśli i ciągły niepokój.

W fazie mieszanej pojawia się większe ryzyko skłonności samobójczych. Pacjent powinien znajdować się wtedy pod szczególną obserwacją.

Okres remisji w ChAD

Choroba dwubiegunowa ma też okresy remisji, czyli braku objawów bądź występowania objawów o niewielkim nasileniu. W czasie remisji pacjent powinien zgłaszać się na wizyty kontrolne do psychiatry prowadzącego. Nie powinien też rezygnować z przyjmowania leków, aby nie doszło do nawrotu choroby.

• Chorobę dwubiegunową leczy się stosując farmakoterapię i psychoedukację. Czym jest choroba dwubiegunowa - leczenie.
• Choroba dwubiegunowa (ChAD) jest wywoływana m.in. przez czynniki środowiskowe. Czym jest choroba dwubiegunowa - przyczyny.
• Układ dokrewny składa się z gruczołów dokrewnych i komórek warunkujących wydzielanie się hormonów. Układ dokrewny – z czego się składa?