
Śmierć łóżeczkowa (SIDS), określana także jako zespół nagłej śmierci niemowlęcia, jest to zgon zdrowego dziecka w trakcie snu. Dotyczy zwykle dzieci od pierwszego miesiąca do pierwszego roku życia.
Przyczyny śmierci łóżeczkowej nie są znane. Jak dotąd ustalono jedynie hipotetyczne czynniki zwiększające ryzyko śmierci łóżeczkowej.
Kasia gotuje z Polki.pl: zupa pieczarkowa
Czynniki zwiększające ryzyko śmierci łóżeczkowej
Śmierć łóżeczkowa najczęściej dotyka niemowląt pomiędzy 2. a 6. miesiącem życia. Diagnoza śmierci łóżeczkowej stawiana jest wówczas, gdy w trakcie badania sekcyjnego nie można wskazać bezpośredniej przyczyny zgonu dziecka. Czynniki zwiększające ryzyko śmierci łóżeczkowej pochodzące ze strony matki to: młody wiek (<19 lat), kilkakrotne poronienia, nadużywanie kawy, papierosów i alkoholu w ciąży, a także bierne palenie.
W grupie zwiększonego ryzyka są:
- niemowlęta płci męskiej,
- dzieci z niską wagą (<2500 g),
- dzieci, które po urodzeniu, miały poniżej 4 punktów w skali Apgar,
- wcześniaki,
- dzieci narażone na stres,
- niemowlęta z ciąży mnogiej,
- dzieci z obniżonym napięciem mięśni,
- niemowlęta cierpiące na refluks żołądkowo-przełykowy,
- dzieci z zaburzeniami oddechu.
Przyczyny śmierci łóżeczkowej – wady serca, niska serotonina i zakażenia
Jak dotąd jednoznacznie nie ustalono jakie są przyczyny śmierci łóżeczkowej. Według opinii lekarzy mogą do nich należeć: wady serca, obniżony poziom serotoniny, zakażenia bakteriami, bezdech, podłoże genetyczne lub ucisk tętnicy kręgowej.