Śmierć łóżeczkowa (SIDS), określana także jako zespół nagłej śmierci niemowlęcia, jest to zgon zdrowego dziecka w trakcie snu. Dotyczy zwykle dzieci od pierwszego miesiąca do pierwszego roku życia.
Przyczyny śmierci łóżeczkowej nie są znane. Jak dotąd ustalono jedynie hipotetyczne czynniki zwiększające ryzyko śmierci łóżeczkowej.
Śmierć łóżeczkowa najczęściej dotyka niemowląt pomiędzy 2. a 6. miesiącem życia. Diagnoza śmierci łóżeczkowej stawiana jest wówczas, gdy w trakcie badania sekcyjnego nie można wskazać bezpośredniej przyczyny zgonu dziecka. Czynniki zwiększające ryzyko śmierci łóżeczkowej pochodzące ze strony matki to: młody wiek (<19 lat), kilkakrotne poronienia, nadużywanie kawy, papierosów i alkoholu w ciąży, a także bierne palenie.
W grupie zwiększonego ryzyka są:
Jak dotąd jednoznacznie nie ustalono jakie są przyczyny śmierci łóżeczkowej. Według opinii lekarzy mogą do nich należeć: wady serca, obniżony poziom serotoniny, zakażenia bakteriami, bezdech, podłoże genetyczne lub ucisk tętnicy kręgowej.
Śmierć łóżeczkowa (SIDS) to nagły zgon dziecka w trakcie snu. Przyczyny SIDS nie są jednoznacznie poznane. Śmierć łóżeczkowa najczęściej dotyczy dzieci pomiędzy 2 a 6 miesiącem życia. W grupie największego ryzyka (20-30% zgonów) znajdują się wcześniaki, których waga po urodzeniu była niższa niż 2500 g. Spanie na plecach i twardy materac, czyli jak zapobiegać śmierci łóżeczkowej Zapobieganie SIDS polega na przeciwdziałaniu czynnikom, które mogą być sprzyjające śmierci łóżeczkowej . Niemowlę powinno spać na plecach (pozycja, która zwiększa ryzyko SIDS to ułożenie dziecka na brzuszku – dziecko, które śpi na brzuchu może podnieść główkę do góry, jednocześnie uciskając tętnicę i hamując dopływ krwi do mózgu). Wyjątkiem są zalecenia lekarza, np. przy przepuklinie pępkowej. Dziecko powinno mieć z góry ustalony regularny rytm dnia . Należy pilnować godzin snu i karmienia. W ten sposób zapewniamy maluchowi stabilizację i unikamy sytuacji, które mogą być dla niego stresujące. Materac , na którym śpi niemowlę powinien być twardy. Niewskazane jest, aby dziecko spało na miękkiej poduszce. W pokoju, w którym przebywa maluch nie należy palić papierosów, ani trzymać zwierząt. Dziecko musi mieć swobodę poruszania się . Do łóżeczka nie należy wkładać zabawek, kocyków, ani innych przedmiotów, które mogłyby krępować ruchy niemowlęcia. Pomieszczenie, gdzie śpi niemowlę trzeba regularnie wietrzyć. Nie należy przegrzewać malucha. Temperatura w pokoju nie powinna przekraczać 20ºC . Dziecko powinno spać we własnym łóżeczku, a nie w łóżku rodziców.
Przyczyną powstania ciąży trojaczej jest zapłodnienie kilku komórek jajowych oraz ich podział. Ciąża trojacza może pojawić się w wyniku korzystania z zapłodnienia metodą in vitro. Do ciąży trojaczej dochodzi wtedy, gdy w organizmie kobiety jednocześnie rozwijają się trzy zarodki. Przyszła mama trojaczków powinna być pod stałą opieką lekarzy, gdyż podczas ciąży może dojść do obumarcia jednego z płodów, odklejenia łożyska lub poronienia. Kiedy dochodzi do ciąży trojaczej? Do ciąży trojaczej dochodzi w trzech przypadkach. Każdy z nich zależy od liczby lub podziału komórek jajowych: Trojaczki jednojajowe – do tego typu podziału dochodzi, gdy komórka jajowa dzieli się na pół, a jedna z części również się rozdwaja. Dzieci mają identyczny zestaw genów, tę samą płeć i podobny wygląd. Trojaczki dwujajowe – w tej sytuacji dochodzi do zapłodnienia dwóch różnych komórek jajowych, z czego jedna ulega podziałowi. Z podzielonej komórki urodzą się bliźnięta jednojajowe, o tej samej płci i materiale genetycznym oraz podobnym wyglądzie. Trzecie dziecko będzie różniło się cechami fizycznymi i (być może) także płcią od pozostałej dwójki. Trojaczki trzyjajowe – trzy odrębne komórki jajowe zostają zapłodnione przez różne plemniki. W ten sposób rodzą się dzieci o odmiennym wyglądzie i zestawie genów. Czynniki, które zwiększają ryzyko zajścia w ciążę trojaczą Istnieją 4 główne czynniki zwiększające ryzyko ciąży trojaczej. Przyjmowanie leków zwiększających płodność – osoby, u których stwierdzono bezpłodność powinny przyjmować środki hormonalne (zgodnie z zaleceniami lekarzy). U kobiet są to tabletki pobudzające owulację. Leki leczące bezpłodność sprawiają, że ciało kobiety ma tendencję do wytwarzania więcej, niż jednej komórki jajowej. Korzystanie z...
Hipotrofia jest spowolnieniem wzrostu dziecka podczas życia płodowego. Do niskiej wagi płodu może przyczyniać się przyjmowanie antybiotyków, palenie papierosów w ciąży, nadciśnienie tętnicze, wady serca oraz niedokrwistość. Wyróżnia się: hipotrofię symetryczną, pojawiającą się przed 20. tygodniem ciąży oraz hipotrofię asymetryczną, która występuje po 20. tygodniu ciąży. Hipotrofia jest nieprawidłowością w rozwoju płodu . Jednakże w niektórych przypadkach, np. ciąży bliźniaczej nie stanowi ona odstępstwa od normy. Hipotrofia symetryczna i asymetryczna Wyodrębnia się dwa podstawowe typy spowolnienia wzrostu dziecka podczas życia płodowego. Jednym z nich jest hipotrofia symetryczna, która rozpoczyna się w II trymestrze ciąży . W takim przypadku płód ma mniejszy obwód brzucha i głowy. Ten rodzaj schorzenia spowodowany jest mutacjami genetycznymi oraz infekcjami wewnątrzmacicznymi. Drugim typem hipotrofii jest hipotrofia asymetryczna , która pojawia się pomiędzy II a III trymestrem ciąży. Skutkuje ona niską wagą urodzeniową dziecka, które ma nieproporcjonalne dużą głowę w stosunku do reszty ciała. Ten typ hipotrofii jest częstszy – występuje u 70-80% wszystkich przypadków niskiej wagi płodu . Hipotrofia – przyczyny Przyczyny hipotrofii mogą być wewnętrzne – płodowe oraz zewnętrzne – łożyskowe i matczyne. Wśród pierwszych można wymienić: mutacje genetyczne, bezmózgowie, zespół Pottera oraz agenazję trzustki. Niebezpieczne dla rozwoju płodu mogą być również infekcje wewnątrzmaciczne . Z kolei do łożyskowych przyczyn hipotrofii można zaliczyć: wady w budowie pępowiny, zakrzepicę żyły pępkowej oraz krwiaki łożyskowe. Wyróżnia się także czynniki matczyne: choroby ( nadciśnienie tętnicze , wady serca, anemię) i infekcje (różyczkę, toksoplazmozę, opryszczkę oraz ospę wietrzną)...
