Często łykasz niepotrzebnie tabletki na ból głowy. Później zaczynasz sięgać po nie z nawyku, a ostatecznie trudno ci odmówić kolejnego środka przeciwbólowego dla „własnego komfortu”. Uważaj – lekomania to dziś powszechne zjawisko. Nie tylko leki od bólu głowy potrafią uzależnić.

Reklama

Lekomania (inaczej nazywania farmakomanią czy zależnością lekową) jest to zaburzenie psychopatologiczne z kręgu nałogowych zachowań, gdzie osoba uzależniona od leków odczuwa przymus sięgania po nie w każdej sytuacji codziennego dnia. Początkowo środki stosowane są dla konkretnego celu – uśmierzyć ból, pomóc zasnąć, rozweselić. Z czasem osoba zaczyna je brać dla poprawy własnego komfortu bez konkretnej przyczyny (na przykład bierze leki przeciwbólowe, gdy nie odczuwa bólu), a z kolei to prowadzi do momentu, gdy wewnętrzny przymus każe jej brać pigułki non stop.

Które leki mogą być przyczyną lekomanii?

Osoby nałogowo przyjmujące leki to przede wszystkim osoby pomiędzy 35, a 50 rokiem życia, które doświadczają dotkliwych chorób depresyjnych, nerwicowych, reumatycznych lub mają niepoukładane sprawy z przeszłości (dzieciństwa, wczesnej młodości). Lekomania staje się tzw. „skutkiem ubocznym” tych zaburzeń. Wyjaśnia to również, dlaczego w większości przypadków ludzie uzależniają się od leków przeciwbólowych (paracetamol, ibufrofen, aspiryna), nasennych (tabletki ziołowe, barbiturany oraz benzynodiazepiny), pobudzających (antydepresanty).

Zobacz także

Najbardziej zagrażające życiu jest nadmierne spożywanie środków nasennych – w momencie przedawkowania środki nasenne tak spowolnią pracę organizmu, że może zapaść w śpiączkę lub serce przestanie prawidłowo pracować, doprowadzając do śmierci. Inną niebezpieczną grupą leków są środki przepisane dla osób z zaburzeniami emocjonalnymi, depresją lub chorobą afektywną dwubiegunową (depresja połączona z manią) – wtedy przedawkowanie może powodować wzmożenie zachowań patologicznych, pogłębienie objawów tych chorób.

Reakcja organizmu na nadmierne spożywanie leków

Skutków lekomanii oprócz psychicznego i fizycznego uzależnienia jest wiele i zależą one od zażywanego konkretnego środka. Najczęściej spotykanym objawem pogłębiającej się lekomanii jest problem z żołądkiem i wątrobą (nałóg niszczy ściany tych organów w bardzo szybkim czasie), otumanienie, apatia i chwilowa amnezja w przypadku leków nasennych czy nawet próba samobójcza przy nadmiernej ilości antydepresantów.

Warianty pomocy dla lekomanów

Pierwszą, najważniejszą czynnością przy lekomanii jest odcięcie lekomana od uzależniającego środka oraz skierowanie go do poradni uzależnień. Poddanie się psychoterapii indywidualnej bądź grupowej może pomóc wyjść z nałogu, ale tylko wtedy, gdy sam uzależniony zauważy problem i będzie chciał podjąć leczenie. Warto zauważyć, że jest to szczególny rodzaj uzależnienia, ponieważ lekoman nie może odstawić leków (tak jak alkoholik odstawia alkohol). Dlatego tym bardziej ważne jest prawidłowe wyjście z nałogu przez osobę uzależnioną od leków, które przyjmuje na co dzień.

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama