Angiopatia cukrzycowa jest swoistym powikłaniem cukrzycy. Zmiany angiopatyczne są jedną z głównych przyczyn choroby, inwalidztwa oraz zgonów wśród osób chorych na cukrzycę. Około 60-70% osób, które chorują na cukrzycę umiera przed osiągnięciem średniego okresu życia. Powodem zgonów są powikłania narządowe, które wynikają ze zmian zwyrodnieniowych w żyłkach, tętniczkach i włośniczkach oraz w małych i średnich tętnicach.

Reklama

Angiopatia, czyli mikroangiopatia i makroangiopatia

Powikłania angiopatii obejmują układ nerwowy. Ze względów patogenetycznych i klinicznych angiopatia cukrzycowa dzielona jest na mikroangiopatię (choroba obejmująca głównie narząd wzroku, nerki i skórę) oraz makroangiopatię (choroba niedokrwienna serca, miażdżyca kończyn dolnych i tętnic mózgu). Zmiany patologiczne w mikroangiopatii zajmują drobne naczynia – włośniczki i naczynia o średnicy . Wśród mikroangiopatii – czynnościowych i morfologicznych zmian naczyń włosowatych – wymienia się: retinopatię, nefropatię i neuropatię. Retinopatia cukrzycowa prowadzi do upośledzenia funkcji naczyń oraz do utraty wzroku. Nefropatia cukrzycowa powoduje zmiany w naczyniach kłębuszków nerkowych, które prowadzą do stwardnienia i niewydolności nerek. Neuropatia cukrzycowa dotyczy naczyń obwodowych, nerwów ruchowych, czuciowych i włókien nerwowych narządów wewnętrznych. Zmiany makroangiopatyczne zajmują duże i średnie tętnice oraz tętniczki w organizmie.

Angiopatia a miażdżyca

W grupie osób z powikłaniami angiopatycznymi miażdżyca występuje czterokrotnie częściej niż w populacji ogólnej. Najczęściej miażdżyca zajmuje kończyny dolne – głównie naczynia poniżej kolan (tętnice grzbietowe stóp, tętnice strzałkowe i piszczelowe). Zmiany postępują szybko i są nasilone. Powikłania są rozsiane i mają wieloodcinkowy charakter. Lepkość krwi jest zwiększona. Płytki krwi są zdolne do adhezji i agregacji. Z miażdżycą współistnieją także zmiany mikroangiopatyczne.

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama