Psycholog Robert Sternberg uważa, że miłość określają trzy czynniki takie jak intymność, namiętność oraz zaangażowanie. W zależności od tego, jak te czynniki się układają, można wskazać fazy miłości. Sternberg wymienia 6 faz w rozwoju związku.
Na etapie zakochania najważniejszą rolę odgrywa namiętność. Zakochana osoba patrzy na partnera przez różowe okulary. Wszystko, co związane jest z drugą osobą, wydaje się jej piękne, nie dostrzega złych stron ukochanej osoby. W pierwszej fazie partnerzy czują się szczęśliwi, chcą, by to uczucie trwało jak najdłużej. Jednakże ten etap nie trwa zazwyczaj zbyt długo.
Faza druga jest krótkotrwała. W czasie jej trwania partnerom zależy na częstych kontaktach i prowadzeniu długich rozmów. Rodzi się intymność, ale cały czas partnerami kieruje namiętność. Zaczynają oni dzielić się ze sobą tajemnicami i kłopotami, stają się sobie bliscy. Pod koniec fazy romantycznych początków zapada decyzja o kontynuacji relacji bądź jej zaniechaniu. Jeśli osoby chcą ze sobą być, to związek wkracza w fazę trzecią.
Na tym etapie intymność i namiętność utrzymują się, ale dodatkowo pojawia się zaangażowanie. Jest to czas zaufania, wspierania się nawzajem i satysfakcji z relacji, ponieważ partnerzy są ukierunkowani na dawanie i branie. Jednakże stopniowo zaczyna wygasać namiętność. Wówczas związek wkracza w czwartą fazę.
Na etapie przyjacielskiego związku dominuje zaangażowanie. Partnerzy są sobie oddani, mimo że namiętność niemal wygasła. Po pewnym czasie pojawiają się pułapki intymności, czyli bezkonfliktowość, poczucie obowiązku czy dobroczynność, które mogą doprowadzić do rozpadu związku.
Wynika to z tego, że częste, a zatem przewidywalne, robienie dobrych rzeczy dla drugiej osoby traci na wartości. Na przykład przygotowywanie regularnie kolacji, która ma być dla partnera zaskoczeniem, sprawi, że nie będzie doceniał on wkładu pracy w ich zorganizowanie. Jeśli dotychczas któryś z partnerów tłumił w sobie emocje, może teraz wybuchnąć. W wielu przypadkach powodem pozostania w związku na tym etapie jest poczucie obowiązku i odpowiedzialności.
Gdy partnerzy ulegną wymienionym pułapkom, wkroczą w fazę pustego związku, w której pozostaje jedynie zaangażowanie. Namiętność wypaliła się, a intymność została zniszczona przez problemy. Jeśli uda się podtrzymać intymność, to nie dojdzie do kolejnego etapu. Jeżeli się to nie nastąpi, para przejdzie do ostatniej, szóstej fazy miłości, czyli do rozpadu związku.
Kiedy nie wiesz, czy powodem, dla którego wciąż jesteście razem jest miłość czy przyzwyczajenie, prawdopodobnie dobrnęliście do fazy tzw. pustego związku. Trudno wtedy określić, co naprawdę trzyma partnerów ze sobą. Rozwój miłości według psychologii W Polsce miłością z psychologicznego punktu widzenia zajmuje się prof. Bogdan Wojciszke, autor znanej książki „Psychologia miłości” . Opisał w niej typowe fazy, przez jakie przechodzą związki: 1. Zakochanie, 2. Romantyczne początki, 3. Związek kompletny, 4. Związek przyjacielski, 5. Związek pusty, 6. Rozpad związku. Dynamika przechodzenia przez kolejne fazy jest różna – niektórym potrzeba miesięcy, by dojść do związku kompletnego , inni pracują nad tym lata, a jeszcze inni w ogóle nie dochodzą do tego etapu. Każda faza jest też różna pod względem tego, jaki rodzaj miłości w niej dominuje, albo raczej jakie jej elementy górują – namiętność (silne emocje, pożądanie), zaangażowanie (świadoma decyzja odnośnie kontynuowania związku) czy też intymność (bliskość, szacunek, wzajemne zrozumienie). Pierwszy jest typowy dla początkowych faz związku, z czasem zaczyna pojawiać się intymność, a po nim zaangażowanie, które stopniowo zaczynają dominować. Związek kompletny, będący idealną sytuacją, to okres, w którym panuje względna równowaga między poszczególnymi czynnikami. Wiele osób jednak twierdzi, że złotym wiekiem ich relacji jest przekształcenie się związku w związek przyjacielski , gdzie namiętność powoli wygasa, ale ludzie są wciąż bardzo sobie bliscy emocjonalnie. Jednak kolejna faza, czyli związek pusty, świadczy już o tym, że partnerów nie łączy nawet poczucie intymności, a pozostaje jedynie zaangażowanie. To jest właśnie moment, kiedy pojawia się pytanie o to, czy jest to jeszcze miłość czy przyzwyczajenie . Często kolejnym etapem jest rozstanie, ale ludzie...
Aby rozpoznać miłość i utworzyć związek na trwałych fundamentach – przede wszystkim trzeba mieć świadomość, że zakochanie opiera się na zaufaniu do partnera, wewnętrznym spokoju i poczuciu spełnienia. Cechy zauroczenia etap przed zakochaniem, na początku miłości lub stan, który przemija bezpowrotnie 1. Fizyczne przyciąganie Drugą osobę postrzegamy jako najpiękniejszą. Nie widzimy jej defektów. Zauroczenie sprawia, że chcemy być jak najbliżej drugiej osoby – także w wymiarze fizycznym. Hormony szaleją (neurotransmitery działają jak narkotyki), ciała się przyciągają, w brzuchu fruwają motyle, a serce bije szybciej. 2. Idealizacja partnera W potencjalnym partnerze widzimy same zalety. Jest po prostu najwspanialszy. Nawet jeśli ma jakieś wady, to je marginalizujemy – na świat patrzymy przez różowe okulary. 3. Nachalne myśli Na niczym nie możemy się skupić – codzienne obowiązki stają się mało ważne, koncentracja sprawia nam trudność. Nie chce nam się jeść, spać – nieustannie myślimy o jednej osobie. 4. Zauroczenie przemija Po jakimś czasie, np. miesiącu możemy nie rozumieć swojego wcześniejszego zachowania. Zauroczenie często przynosi rozczarowanie. Zakochanie, nie zauroczenie 1. Miłość to uczucie Akceptujesz siebie – to warunek, aby pokochać kogoś innego. Kochasz osobę, która ma zarówno wady, jak i zalety, ale czujesz, że jest dla ciebie przeznaczona. 2. Miłość to świadomość wyboru Zakochanie następuje w momencie, kiedy poznaliśmy kogoś dość dobrze. Dojrzeliśmy do bycia razem. Czujemy się silni wewnętrznie – miłość daje nam energię do działania. Osoba, którą obdarzymy miłością staje się też naszym przyjacielem. 3. Miłość to odpowiedzialność Jesteśmy gotowi podjąć...
Miłość to jedno z najważniejszych uczuć, jakich doświadczamy, jednak wciąż nie poznaliśmy jej wystarczająco dobrze. Psychologia miłości to dziedzina, która wciąż się rozwija. Biolodzy, neurolodzy, psycholodzy i psychiatrzy starają się rozgryźć, na czym polega fenomen tego głębokiego uczucia. Zarówno czysto biologiczne, jak i kulturowe przesłanki sprawiają, że wierzymy, iż potrzebujemy żyć w jednym trwałym związku, żeby być prawdziwie usatysfakcjonowani. Miłość nie jest czymś, co przychodzi łatwo i samo z siebie – wymaga ciężkiej pracy, wrażliwości i wyzbycia się egoizmu . 1. Miłość różni się od pożądania czy namiętności. Fizyczna atrakcyjność dla większości ludzi jest ważna, ale głęboka miłość nie jest tym samym co pożądanie. Badania pokazują, że podczas odczuwania pożądania aktywne są obszary mózgu odpowiedzialne za analizę zysków i strat, podczas gdy miłość aktywuje regiony połączone z opiekuńczością i empatią . 2. Miłość jest jednocześnie ulotnym uczuciem i stanem umysłu. Jest coś banalnego w stwierdzeniu, że dwa serca biją razem jak jedno. Jednakże badania pokazują, że doświadczenie miłości jest faktycznie swego rodzaju zjednoczeniem się. W głębokim związku, zakochani odwzajemniają swoją mimikę, gesty, a nawet fizjologiczne rytmy, będąc dla siebie niczym lustro. Ale miłość to także stały emocjonalny i umysłowy stan , podczas którego zakochani dbają o siebie nawzajem, dzielą swój ból, by ulżyć cierpieniu drugiej osobie. 3. Budowanie satysfakcjonującej trwałej relacji wymaga pracy. Analiza długich związków pomaga zaobserwować pewne wzorce zachowań, które sprawiają, że miłość trwa gdy: partnerzy wspierają się nawzajem w rozwoju, partnerzy ogólnie myślą pozytywnie, nawet gdy chwilowo nie są razem, partnerzy dzielą się doświadczeniem, które traktują jak...
