Reklama

Zatrucie wodne nazywane jest również przewodnieniem hipotonicznym. Przyczyną zatrucia wodnego jest dostarczanie dużych ilości płynów bezelektrolitowych do organizmu. Przewodnienie hipotoniczne obciąża pracę serca, powoduje obrzęki i wymioty.

Reklama

Woda odpowiada za właściwe tempo metabolizmu, ma funkcję transportującą i reguluje temperaturę ciała.

Zatrucie wodne, czyli przewodnienie hipotoniczne

Dorosły człowiek w ciągu dnia powinien pić od 1,5 do 2 litrów wody. Zatrucie wodne to efekt wprowadzenia do organizmu w krótkim czasie ilości wody przekraczającej zdolność wydalniczą nerek – powyżej 4 litrów. Taka podaż wody sprawia, że nerki nie nadążają z jej wydaleniem i dochodzi do przesunięcia części płynu zewnątrzkomórkowego do komórek. Zatruciu wodnemu towarzyszy hiponatremia (niskie stężenie sodu w osoczu krwi), a siła objawów przewodnienia hipotonicznego zależy od stopnia niedoboru sodu.

Przyczyny zatrucia wodnego – niewydolność kory nadnerczy, ostre choroby nerek

Przyczyną zatrucia wodnego jest nadmierna podaż płynów bezelektrolitowych. Przewodnienie hipotoniczne może być spowodowane urazami czaszki, nadmierną produkcją wazopresyny (hormon zwiększający gęstość moczu) i niewydolnością kory nadnerczy. Zaburzeniom gospodarki wodnej sprzyja:

Objawy zatrucia wodnego: obrzęki, skąpomocz, drgawki

Najczęstsze objawy zatrucia wodnego to skąpomocz i zwolnienie czynności serca.

Inne objawy to:

  • drgawki,
  • wymioty,
  • drżenia mięśni,
  • uczucie niepokoju,
  • nudności,
  • przesięki do jam ciała,
  • bóle głowy,
  • obrzęki,
  • wzrost ciśnienia tętniczego,
  • śpiączka.

Leczenie zatrucia wodnego

Leczenie zależy od czasu trwania, stopnia i obrazu klinicznego zatrucia wodnego. Podstawą leczenia jest przerwanie nawadniania organizmu i wyrównanie gospodarki sodowej, jeżeli stężenie sody we krwi spadło poniżej 125mmol/l. W ciężkich przypadkach stosuje się dializę otrzewnej.

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama