6 metod radzenia sobie z niegrzecznym dzieckiem

Trudne dziecko sprawia kłopoty wychowawcze rodzicom i nauczycielom. Zwykle jest nielubiane przez rówieśników, ponieważ uważa, że wszystko mu wolno. Trudne zachowanie dziecka może być następstwem normalnego etapu rozwoju lub zaburzenia, być związane z cholerycznym temperamentem lub stanowić efekt złych wzorców wychowawczych. Trudne dziecko – czyli, jakie? Trudne dziecko nie wykonuje poleceń rodziców, nie jest posłuszne wobec nauczycieli i innych dorosłych, a wobec rówieśników używa przemocy. Krzykiem i płaczem wymusza na opiekunach spełnianie zachcianek. Co ważne – są to zachowania, które regularnie się powtarzają . Trudne dziecko wymaga od rodziców olbrzymich pokładów cierpliwości. Przyczyny trudnego charakteru u dziecka Każda osoba potrzebuje miłości, trudne dziecko wręcz się jej domaga. Takie zachowanie może być wynikiem jednego lub kilku czynników. Oto najważniejsze:   Etap rozwoju dziecka Czasami nieznośne zachowanie dziecka jest jednym z etapów jego rozwoju, np. dwuletnie dziecko przeżywa tzw. bunt dwulatka. Sprzeciwianie się zachciankom dziecka na tym etapie jego rozwoju często powoduje nawet ataki histerii. Bardzo ważna na tym etapie jest asertywność rodziców, ponieważ dziecko musi nauczyć się, gdzie leżą granice jego zachowania.   Różny temperament Dzieci różnie przyswajają i przetwarzają informacje. Niektóre osoby potrzebują dużo ruchu i to one zwykle uznawane są za trudne dzieci. Jeśli bowiem dziecko nie ma możliwości wyrzucenia z siebie energii np. poprzez sport, zacznie szukać jej ujścia np. w przemocy wobec rówieśników.   Efekt choroby lub zaburzeń Etykietkę 'trudnego dziecka' przykleja się nieświadomie osobom, które cierpią na zaburzenia i choroby rozwojowe. Zwykle po 11. roku życia możliwe jest zdiagnozowanie zespołu Aspergera u dzieci . U osób z tym zaburzeniem agresja jest...

Kłótnie między rodzeństwem można załagodzić, pozwalając dziecku na wyrażenie swoich uczuć. Maluch może powiedzieć na głos, dlaczego się rozzłościł np. „Nie chcę abyś brał moją zabawkę bez pozwolenia”. Do dzieci najlepiej mówić wprost.   Najczęstszą przyczyną rywalizacji rodzeństwa jest zazdrość o miłość rodziców . Powodem sprzeczek są także osobiste rozczarowania np. zły stopień w szkole. Dziecko ma prawo okazywać dobre i złe emocje Sposobem na łagodzenie sprzeczek między dziećmi jest pokazanie im, że można wyrażać złość bez wyrządzania krzywdy.   Robi się to w 4 etapach: Nazywanie uczuć dziecka, np. „Widzę, że jesteś zła”. Określenie, czego chce dziecko, np. „Chcesz, aby zapytała, czy może wziąć twoją lalkę?” . Zachęcanie, aby dziecko pokazało swoje uczucia , np. przez rysunek: „Namalujesz mi jak bardzo jesteś zła?”. Wskazanie dziecku, jak może rozładować nerwy, np. „Powiedz jej, że nie lubisz, gdy bierze twoją lalkę bez pozwolenia”. Rodzeństwo w zgodzie: bez porównywania Wychowując dzieci, nie porównujmy ich osiągnięć, Gdy jedno posprzątało pokój, a drugie nie, lepiej powiedzieć: „Posprzątaj pokój, bo masz w nim bałagan” . Zdanie: „Twoja siostra posprzątała pokój, nie musiałam jej dwa razy powtarzać jak tobie” - automatycznie wywoła u dziecka myśli, że jest gorsze i mniej kochane . Rywalizacja między dziećmi a bicie się Kiedy dzieci zaczynają się ze sobą bić, należy od razu zainterweniować. Opisanie przez rodzica sytuacji poprzez jej nazwanie np. „Widzę dwóch bardzo rozgniewanych chłopców”, pomoże dzieciom ochłonąć. Po wysłuchaniu, co każde ma do powiedzenia warto pokazać, że wierzy się w to, że...

Rodzic, który oczekuje kolejnego dziecka nie może zapominać o potrzebach pierwszego. Jedynak, który dotąd był w centrum uwagi rodziców, nie powinien czuć się odrzucony. Należy włączyć go w rodzinne przygotowania na przyjście rodzeństwa.   Dziecko, które jest jedynakiem podświadomie tęskni za rodzeństwem. Jednak przyzwyczajone jest do bycia w centrum uwagi. Pierwsze dziecko może być zazdrosne o rodzeństwo, na które rodzice przenieśli zainteresowanie, dotąd okazywane tylko jedynakowi. Wprowadź atmosferę normalności Ważne, by w rodzinie panowała pozytywna atmosfera w trakcie oczekiwania na kolejne dziecko. Pierworodny musi zostać włączony w sprawy rodzinne. Wspólne wybieranie imienia, przygotowanie pokoju dla rodzeństwa czy kupowanie ubranek , to aktywności, które pomogą zneutralizować rosnące napięcie u jedynaka. Dziecku łatwiej będzie przejść ten okres, jeśli wszystko wydawać się będzie zupełnie zwyczajne i naturalne. Przypomnij jedynakowi, jak na niego czekaliście Warto opowiedzieć jedynakowi, jak czekano na niego z niecierpliwością, jakie czytano książki, czy masowano brzuch. Można pokazać mu również zdjęcia z tamtego okresu i zabawki, jakimi bawił się, gdy był jeszcze niemowlakiem. Opowiedzenie o tym wszystkim pozwoli mu zaakceptować nową sytuację. Wyjaśnij, że bycie starszym jest lepsze Warto wytłumaczyć pierworodnemu, że na początku niemowlę tylko leży, je i śpi. Nie potrafi mówić. Swoją komunikację opiera wyłącznie na płaczu. To doskonała okazja do pochwalenia jedynaka i pokazania, jak dobrze być starszym dzieckiem. W końcu tyle rzeczy potrafi zrobić, a nowy brat czy siostrzyczka tylko leży i płacze. Powinno się również dbać o to, by jedynak miał kontakt z innymi dziećmi, bawi się z nimi i widział, że w innych rodzinach koledzy i koleżanki też...