Jeśli boisz się zaangażować uczuciowo, nie zbudujesz autentycznej intymnej relacji z drugą osobą. Lęk przed miłością można pokonać dzięki uwierzeniu w siebie i zauważeniu własnej wartości. Przede wszystkim jednak trzeba sobie uświadomić, że ma się problem.
Zaangażowania uczuciowego boją się przeważnie osoby z rodzin dysfunkcyjnych. W dzieciństwie ich potrzeby bliskości i czułości nie były zaspokajane, dlatego wolą nie budować żadnych relacji, unikając ryzyka rozczarowania i odrzucenia. Innym wariantem jest dorastanie „pod kloszem”. Osoby, które były wychowywane przez nadopiekuńczych rodziców, boją się w związku kontroli i swoistego ubezwłasnowolnienia. Czasem lęk przed miłością wynika po prostu ze złych dotychczasowych doświadczeń w relacjach z ludźmi – np. zranienie przed byłego partnera.
Najważniejsze, żebyś zdał sobie sprawę z tego, że coś jest nie tak, jak być powinno. Przede wszystkim zauważ powielane schematy. Poznajesz kogoś, spotykacie się, w grę zaczynają wchodzić uczucia i wtedy ty zamykasz się i wycofujesz. To wpływ podświadomości. Dlatego istotne jest, żebyś w sytuacjach codziennych był w pełni świadomy, że taka postawa wynika z konkretnych powodów. Wówczas łatwiej będzie ci się przełamać i nie powtarzać złych zachowań. Pomocny w tym będzie udział w psychoterapii.
Jeśli nie uwierzysz w siebie i nie zaczniesz zauważać własnej wartości – nie zbudujesz intymnej relacji z drugą osobą. Przede wszystkim musisz pamiętać, że nikt nie jest doskonały. Zaakceptowanie swoich wad zmniejszy presję i oczekiwania wobec samego siebie w relacjach z innym człowiekiem. Musisz nauczyć się rozmawiać o tym, co czujesz. Komunikacja jest szczególnie istotna, kiedy masz problemy z zaangażowaniem się. Pozwoli to uniknąć nieporozumień i wspólnie z partnerem wypracować kompromis. Nie bój się otworzyć – to sprawi, że twoje emocje i zachowania będą bardziej zrozumiałe dla drugiej strony. Dzięki temu sam też zaczniesz je lepiej rozumieć. Uwierz we własne możliwości. Pokonanie lęku przed miłością wymaga dużego wysiłku ze strony twojej i partnera, ale jest możliwe. Im szybciej w to uwierzysz, tym masz większą szansę na zbudowanie trwałej relacji z drugim człowiekiem.
Lęk przed bliskością może być powodem problemów w nawiązaniu i utrzymaniu satysfakcjonujących relacji z innymi ludźmi. Rzutuje on zarówno na przyjaźń, jak i na miłość. Przyczyny lęku przed bliskością często są irracjonalne. Ich źródłem może być wychowanie lub wcześniejsze złe doświadczenia w relacjach z innymi. Unikający styl przywiązania przyczyną lęku przed bliskością Dzieciństwo jest źródłem wielu schematów, które przenosimy do dorosłego życia. Te najwcześniejsze doświadczenia często są głęboko zakorzenione w naszej psychice i nieświadomie stosujemy je w dorosłym życiu, mimo że nie zawsze są adekwatne do sytuacji. Jednym z przejawów przenoszenia schematu z relacji z rodzicami na relacje z przyjacielem lub partnerem jest właśnie lęk przed bliskością. Jego występowanie tłumaczy się nieprawidłowym wzorcem więzi między dzieckiem i jego opiekunem (najczęściej matką): unikającym stylem przywiązania . Unikający styl przywiązania powstaje wtedy, kiedy dziecko jest odrzucane przez matkę i karane za każdą próbę nawiązania z nią bliskiego kontaktu, np. kiedy dziecko próbuje się przytulić, matka reaguje krzykiem lub nie odwzajemnia czułości. Dziecko uczy się wtedy ignorować matkę, powstrzymuje się od kolejnych prób zbliżenia się do niej. Może to prowadzić do społecznego wycofania, a nawet choroby sierocej. W dorosłym życiu takie osoby mają problem z budowaniem intymnej relacji opartej na zaufaniu. Często brak im inicjatywy w nawiązywaniu i podtrzymywaniu kontaktów, ich związki są krótkotrwałe i powierzchowne. Osoby takie mają też skłonność do poświęcania się pracy kosztem relacji z innymi ludźmi. Syndrom DDA lub DDD a zaburzenia przywiązania Innym przykładem wpływu dzieciństwa na umiejętność wchodzenia w bliskie relacje jest syndrom...
Koniec miłości to przede wszystkim poczucie, że w związku czegoś brakuje. O tym, że miłość się kończy świadczy to, że – po prostu – mniej ci zależy. Jest niezliczona liczba filmów o zakochiwaniu się, tysiące książek i poradników. Opisują motylki w brzuchu, pierwszy pocałunek, magiczne pierwsze spotkanie spojrzeń. Ale tak naprawdę nikt nie mówi o tym, jak się odkochuje. Nie jest łatwo to opisać, po prostu stwierdzasz – nie wiem czy go kocham! Czy to tylko trudny czas w waszym związku? Czy to minie? Może po prostu skończyła się faza zauroczenia, „miesiąca miodowego” i teraz patrzysz bardziej realistycznie. Albo ty i twój partner często się kłócicie – nieporozumienia zdarzają się w każdym związku. Jednak czasami związki po prostu się kończą, tak jak kończy się miłość. Lepiej zdać sobie z tego sprawę jak najszybciej, niż czekać bezczynnie, aż coś się zmieni i trwać w niesatysfakcjonującej relacji . Jeśli nie jesteś pewna czy wciąż go kochasz, jest kilka znaków, które mogą pomóc zorientować się w sytuacji. 1. Oczy mówią wszystko. Jeśli twoje oczy zaczęły wędrować, być może wkrótce opuścisz związek. Jeśli za każdym razem, gdy wychodzić z koleżankami, oczy zaczynają błądzić w poszukiwaniu przystojnych mężczyzn, być może musisz przyjrzeć się swojej relacji . Inną rzeczą jest zauważanie atrakcyjnych osób, ale czymś poważniejszym jest stałe rozglądanie się za kimś innym. 2. Gdzie te wszystkie motyle odleciały? Jeśli stan zakochania mija, można to poznać po tym, że już nie czujesz radosnego podniecenia. Gdy dostajesz od niego romantyczne SMSy, a ty nic nie czujesz, być może coś wisi w powietrzu. I to nie są motyle. 3. Coraz rzadziej chodzicie do łóżka. Bardzo ważnym znakiem, że miłość się...
Lęk przed odrzuceniem zniechęca do zawierania nowych znajomości, flirtowania i randek. Jest mechanizmem obronnym, który wiąże się z doświadczeniami z dzieciństwa. Boryka się z nim wiele kobiet i mężczyzn. Unikanie bliskości jest mechanizmem obronnym. Strach przed akceptacją wiąże się z doświadczeniami z dzieciństwa. Unikanie bliskich relacji, lęk przed bliskością – to w rzeczywistości efekty lęku przed odrzuceniem. Jego korzenie znajdują się w pewniej formie odrzucenia doświadczonej w przeszłości (np. znęcanie, ale też nadopiekuńczość). Im wcześniej nastąpiło odrzucenie, tym większy jest problem z bliskością. Kiedy ktoś jako dziecko doświadczał miłości, zainteresowania i poczucia bycia potrzebnym nie będzie miał problemów z miłością i intymnością. Potrafi je odbierać, reagować na nie i odwzajemniać drugiej osobie. Osoba, która unika więzi z innymi, nie wierzy, że ktoś mógłby zaakceptować ją taką jaka jest. 1. Bądź pewna/y siebie i nie myśl o porażce Projektowanie wyobrażonych negatywnych obrazów wpływa na pojawienie się lęku. Odnosisz wtedy wrażenie, że odrzucenie jest nieuniknione. Pewność siebie pozwoli ci panować nad sytuacją i nie myśleć o porażce. Nawet jeśli zrobisz pierwszy krok i rozpoczniesz znajomość, a druga strona nie podzieli twoich chęci i zostaniesz odrzucona/y, nie traktuj tego jako życiowej tragedii. Nie obwiniaj się i nie analizuj, co jest z tobą nie tak, że flirt zakończył się porażką. Każdy może mieć gorszy dzień. Poza tym, nie znasz upodobań drugiej osoby, być może po prostu nie byliście w swoim typie. 2. Jak zawrzeć znajomość: przygotuj się na odmowę i nie bój się jej Boisz się rozpocząć rozmowę, bo od razu zaczynasz myśleć co poczujesz, gdy usłyszysz nie. Obawiasz się, że nie będziesz mieć ochoty już nigdy do nikogo się zbliżyć....
