Pocenie się, osłabienie, niepokój czy kołatanie serca to niektóre objawy hipoglikemii. Niedocukrzenie jest skutkiem m.in. spożycia zbyt małej ilości cukrów lub przyjęcia za dużej dawki insuliny lub leków od cukrzycy. Leczenie hipoglikemii polega na podaniu glukozy i wezwaniu pogotowia.
Hipoglikemia to spadek poziomu glukozy we krwi poniżej 70 miligramów na decylitr. Wówczas pojawiają się pierwsze objawy niedocukrzenia. Brak reakcji w tym czasie może skutkować ciężką hipoglikemią, czyli obniżeniem stężenia glukozy poniżej 40 miligramów na decylitr krwi. Grozi to śpiączką hipoglikemiczną i śmiercią.
Niezależnie od przyczyny hipoglikemii jej objawy są zwykle takie same. Dolegliwości związane z niedocukrzeniem mogą wystąpić w różnym nasileniu i nie wszystkie jednocześnie. Należą do nich:
Hipoglikemia u dzieci w pierwszych 4 tygodniach życia jest fizjologiczna i jej epizody nie powinny się powtarzać po 1. miesiącu życia. Niedocukrzenie u noworodka można rozpoznać po szybkim wychładzaniu ciała, zaburzeniach oddychania, dreszczach, czasem występują też wymioty, bladość skóry i ogólna apatyczność. Dziecko z niedocukrzeniem jest rozdrażnione i nie ma apetytu.
Przyczyną hipoglikemii najczęściej jest spożycie niewystarczającej ilości cukrów lub nadmiar insuliny. Do niedocukrzenia mogą doprowadzić błędy dietetyczne, np. nieregularne lub niezbilansowane jedzenie, spożywanie alkoholu, dieta uboga w błonnik i inne cukry złożone, posiłki zawierające produkty o wysokim indeksie glikemicznym (powodujące nagły i szybki wzrostu poziomu cukru we krwi). Niedocukrzenie po posiłku to hipoglikemia poposiłkowa (inaczej reaktywna).
Zbyt duży poziom insuliny wywołujący hipoglikemię może być następstwem przedawkowania leków przeciwcukrzycowych lub insuliny albo przyjmowanie tych leków nieregularnie.
Hipoglikemia na czczo może być objawem guza trzustki, chorób wątroby powodujących jej niewydolność albo zaburzenia pracy kory nadnerczy.
Niedocukrzenie bywa też następstwem dużego wysiłku fizycznego.
Leczenie hipoglikemii powinno rozpocząć się od podniesienia poziomu glukozy we krwi. Można w takiej sytuacji przyjąć glukozę lub wypić słodki napój, a następnie zjeść posiłek składający się w dużej mierze z cukrów złożonych.
Jeśli osoba z niedocukrzeniem straci przytomność, należy wezwać pomoc medyczną, a do tego czasu domięśniowo zaaplikować glukozę i ułożyć chorego w pozycji bocznej ustalonej.
Dieta pozwala zapobiegać hipoglikemii. Należy jeść cukry złożone i unikać prostych węglowodanów, posiłki powinny być spożywane co około 4 godziny, by uniknąć wygłodzenia. Lepiej wykluczyć z diety produkty wysokoprzetworzone, słodycze, słone przekąski i o wysokim indeksie glikemicznym. Nie należy też rozgotowywać warzyw ani makaronu. Dieta powinna być bogata w warzywa i owoce, dopuszczalne jest też chude mięso, np. z królika czy indyka.
Hipoglikemia może wystąpić zarówno u cukrzyków, jak i u osób niedotkniętych tą chorobą. W pierwszej fazie objawia się zawrotami głowy, kołataniem serca i zdenerwowaniem. Następnie może wystąpić utrata przytomności, padaczka, a nawet śpiączka. Cukrzykom zaleca się zawsze mieć przy sobie tabletki z glukozą i porcję glukagonu. Co to jest hipoglikemia? Hipoglikemia to stan niskiego poziomu cukru we krwi. Najczęściej dotyczy chorych na cukrzycę , którzy zażywają insulinę lub leki stymulujące działanie insuliny. Wyróżnia się 3 rodzaje hipoglikemii: łagodna (poziom cukru spada do 70 miligramów na decylitr); umiarkowana (60 miligramów); ciężka (poniżej 55 miligramów). W stanie łagodnej hipoglikemii objawy mogą nie występować , a w umiarkowanej nie wymagają pomocy osób trzecich. Ciężki stan hipoglikemii jest niebezpieczny dla życia i zdrowia, wymaga szybkiej interwencji medycznej. Przyczyną niedocukrzenia może być za duża dawka insuliny , nieprawidłowe odżywianie, wysiłek fizyczny i choroby Hipoglikemia najczęściej występuje u osób chorych na cukrzycę typu 1 , dużo rzadziej typu 2. U diabetyków niedocukrzenie może być spowodowane: zbyt wysoką dawką przyjętej insuliny, zażyciem leków obniżających poziom glukozy w osoczu krwi, przyspieszonym działaniem insuliny, co może być spowodowane wysoką temperaturą (na przykład w saunie i podczas kąpieli), forsownym wysiłkiem fizycznym, spożyciem alkoholu, pominięciem posiłku, zbyt małą porcją lub zbyt długą przerwą między posiłkami , za dużym odstępem pomiędzy wstrzyknięciem insuliny a posiłkiem. Hipoglikemia może wystąpić również u osób niechorujących na cukrzycę . ...
Hipoglikemia, czyli niedocukrzenie, dotyczy głównie diabetyków, ale w łagodnej fazie może dotknąć też osoby niechorujące na cukrzycę. W przypadku lekkiego niedocukrzenia wystarczy przyjąć małą dawkę cukru lub połknąć tabletkę z glukozą. W ciężkiej fazie choremu podaje się zastrzyk glukagonu. Na co dzień bardzo ważne jest pilnowanie regularności posiłków i dieta bogata w warzywa, nabiał i produkty pełnoziarniste. Hipoglikemia to stan, w którym poziom cukru we krwi gwałtownie się obniża. Przyczyną niedocukrzenia może być za duża dawka przyjętej insuliny , forsowny wysiłek fizyczny, nieprawidłowa dieta, przyjmowanie leków obniżających poziom laktozy oraz choroby nerek i żołądka. Dieta przy częstych atakach hipoglikemii: dużo warzyw, nabiał i grejpfrut Aby uniknąć hipoglikemii, należy jeść regularnie. Odstęp pomiędzy posiłkami nie powinien wynosić więcej niż 3-4 godziny. Taki sposób odżywiania zapobiega nagłemu spadkowi glukozy we krwi. W diecie należy ograniczyć lub całkiem wyeliminować alkohol, papierosy, kawę i produkty spożywcze bogate w węglowodany przyswajalne. Oznacza to rezygnację z cukru, miodu, słodyczy, pieczywa piekarniczego, napojów gazowanych i soków, produktów z białej mąki i wyrobów słodzonych syropem glukozowo-fruktozowym. Należy natomiast jeść produkty o niskim indeksie glikemicznym , to znaczy takie, które powodują jedynie łagodne zwyżki i spadki poziomu cukru i nie prowadzą do gwałtownych wahań. Są to przede wszystkim świeże warzywa, rośliny strączkowe , przetwory mleczne, produkty pełnoziarniste i owoce, takie jak grejpfrut, pomarańcza i jabłko. Leczenie łagodnej hipoglikemii: tabletki z glukozą, cukier i pełnoziarniste pieczywo W przypadku łagodnej hipoglikemii chory może pomóc sobie samodzielnie, dostarczając do krwioobiegu...
Cukrzycy mogą jeść arbuzy w niewielkich ilościach. Owoce te składają się w ponad 90% z wody, ale zawierają dużo cukrów prostych (7,55 grama na 100 gramów) i mają wysoki indeks glikemiczny. Powodują duży i gwałtowny wzrost poziomu cukru we krwi i pobudzają organizm do wytwarzania insuliny. Osoby chore na cukrzycę dla utrzymania poziomu cukru we krwi nie powinny jeść produktów zawierających zbyt wiele węglowodanów. Dla kontroli przyjmowanych cukrów oblicza się tzw. wymiennik węglowodanowy. 1 WW (wymiennik węglowodanowy) to taka ilość produktu, która zawiera 10 g. węglowodanów przyswajalnych. 1 WW to 120g arbuza. Dla porównania – 1 WW to na przykład jedna czwarta średniego banana, około 10 winogron, 1 łyżka stołowa rodzynek. Indeks glikemiczny arbuzów – informacje ważne dla cukrzyków Dla cukrzyków najlepsze są produkty nie wywołujące nagłego wzrostu poziomu cukru we krwi, czyli o niskim indeksie glikemicznym. Zalecane są te pokarmy, które powoli są rozbijane na mniejsze cząstki i glukoza z nich wchłania się wolno , np. fasola, soja, ogórek czy ryby. Indeks glikemiczny arbuza wynosi 75. Indeks glikemiczny i ładunek glikemiczny to dwa bardzo ważne dla diabetyków pojęcia. Ładunek glikemiczny oznacza ilość i jakość cukrów w danym produkcie. Natomiast indeks glikemiczny wyraża procentowo prędkość wzrostu poziomu cukru we krwi po zjedzeniu danego produktu w odniesieniu do wzrostu poziomu cukru po spożyciu czystej glukozy w tej samej ilości. Zasadą jest, że im mniejszy indeks glikemiczny, tym lepiej. Produkty zawierające wiele cukrów prostych mają zwykle wysoki indeks glikemiczny, co znaczy, że wywołują duży i szybki skok poziomu cukru we krwi. Jest to zjawisko negatywne dla osób cierpiących na cukrzycę. Indeks...
