Ciąża zawsze wiąże się z silnymi emocjami – nawet gdy dziecko jest wyczekiwane, pojawia się obawa o jego stan zdrowia, o przebieg ciąży oraz lęk związany z przyszłością. Nie jest łatwo być przygnębionym, gdy wszyscy wokół oczekują od ciebie, że będziesz tryskała energią i radością. Depresja ciążowa nie jest wcale rzadkim zjawiskiem – szacuje się, że może dotyczyć nawet 25% kobiet.
Według psychologów istnieją pewne okoliczności, które mogą zwiększyć ryzyko wystąpienia depresji ciążowej. Należą do nich:
Kobiety, które cierpią na zespół napięcia przedmiesiączkowego, a więc są wrażliwe na wahania poziomu hormonów w cyklu miesięcznym, są też bardziej narażone na depresję ciążową. Również przechodzenie depresji w przeszłości może świadczyć o tym, że jesteś wrażliwa na zmiany nastroju.
Oprócz negatywnych doświadczeń i braku wsparcia ze strony bliskich, istnieją także pewne czynniki osobowościowe – np. problem z nawiązywaniem relacji, nieumiejętność zwracania się o pomoc i kłopoty z komunikacją.
Podczas ciąży, niezależnie od przeżywanej depresji ciążowej, kobieta ma prawo do odczuwania skrajnych emocji, które są związane z gwałtownymi zmianami hormonalnymi. przejściowe objawy depresyjne: apatia, niechęć i zmęczenie mogą dotyczyć nawet połowy ciężarnych. Jeśli jednak obniżony nastrój przedłuża się, powinno to wzbudzić czujność. Rodzina powinna bacznie obserwować kobietę, by nie przegapić objawów. Niepokój bliskich powinny budzić: zaburzenia rytmu dnia, czyli permanentne zmęczenie od samego rana, a jednocześnie problemy z zasypianiem, problemy z łaknieniem, np. nagły wzrost apetytu lub jego zaniknięcie, osłabienie pamięci, problemy z koncentracją, utrata dotychczasowych zainteresowań, obniżona samoocena . Bliscy niestety nie zawsze odróżniają symptomy depresji ciążowej od zwykłych wahań nastroju. Również i ty obserwuj siebie, zmiany w swoim ciele i nastroju. Czy to już depresja ciążowa? Odpowiedz sobie na następujące pytania. Czy: jesteś cały czas smutna lub niespokojna, często płaczesz, przestały interesować cię rzeczy, które niegdyś sprawiały radość, cierpisz na bezsenność lub wręcz przeciwnie – śpisz za dużo, czujesz się cały czas zmęczona i bez energii, mimo ciąży chudniesz lub tyjesz więcej, niż powinnaś na tym etapie ciąży, ograniczasz kontakt z rodziną i przyjaciółmi, trudno ci się skoncentrować, myślisz o śmierci, towarzyszy ci poczucie winy, niska samoocena, opuszczasz wizyty kontrolne u ginekologa, nie przestrzegasz zaleceń lekarza, korzystasz ze szkodliwych substancji – pijesz alkohol, palisz papierosy. Jeśli chociaż na część z nich możesz odpowiedzieć twierdząco, porozmawiaj z kimś o swoich obawach – bliską osobą lub specjalistą. Depresja u mężczyzn nie jest powodem do wstydu. By ją wyleczyć,...
Nie musisz cierpieć z powodu depresji ciążowej przez całą ciążę. Z leczeniem nie należy zwlekać, ponieważ depresja ciążowa może wywołać przedwczesny poród, wpłynąć na niższą masę urodzeniową dziecka, a w okresie niemowlęcym może mieć konsekwencje w postaci zaburzeń lękowych. Przy łagodnym przebiegu depresji może wystarczyć zmiana stylu życia. Farmakologiczne leczenie depresji ciążowej W przypadku podejrzenia epizodu depresyjnego należy się skonsultować z psychologiem lub psychiatrą, ponieważ może zajść potrzeba rozpoczęcia leczenia w przypadku, gdy objawy są poważne. Podczas ciąży leczenie farmakologiczne jest otoczone licznymi obostrzeniami i tylko psychiatra będzie wiedział, jakie leki i w jakiej dawce będą bezpieczne dla zdrowia dziecka. Generalnie jednak lekarze starają się unikać ich podawania do momentu, kiedy depresja może być dla matki i dziecka bardziej niebezpieczna niż ewentualne skutki uboczne leków. Zmiana stylu życia złagodzi objawy depresji ciążowej Niezależnie od leczenia i stosowanych farmaceutyków, możesz także sama o siebie zadbać i sprawić, by objawy nie były aż tak dokuczliwe. Troskę o stan emocjonalny traktuj tak samo priorytetowo, jak o stan fizyczny: odpoczywaj tak dużo, jak tylko możesz – kładź się wcześnie spać, śpij do późna lub ucinaj sobie drzemki, gdy tylko możesz. Zmęczenie może nasilać wahania nastroju. spędzaj czas na zewnątrz – wychodź na spacery do parku lub lasu, zaplanuj wypad nad jezioro. Spędzanie czasu na łonie natury redukuje poziom stresu i łagodzi objawy depresji. daj sobie na wstrzymanie! Nie musisz załatwiać wszystkiego, co dotyczy dziecka, akurat teraz. Reorganizacja szafy, przemeblowanie, rezerwacja miejsca w żłobku, przedszkolu, szkole... Jeśli coś jest pilne, pozwól by zrobili to za ciebie twoi bliscy. dbaj o zbilansowaną dietę w czasie ciąży –...
Depresja przedporodowa obejmuje uczucie ciągłego zmęczenia, apatii, brak motywacji do wstania z łóżka, obniżoną samoocenę, problemy z koncentracją i pamięcią, myśli, a nawet próby samobójcze. Przyczyny depresji przedporodowej Najczęstsze przyczyny depresji przedporodowej to: cechy osobowości (problemy z nawiązywaniem relacji, komunikacją, proszeniem o pomoc, brak elastyczności, niechęć do zmian, niska samoocena); zaburzone relacje z partnerem i/lub matką; trudności finansowe, bezrobocie; istotne zmiany w życiu; przebyte poronienie, trudna ciąża, komplikacje przy porodzie; problemy psychiczne; choroby psychiczne i samobójstwa w rodzinie. Objawy depresji przedporodowej Kobieta cierpiąca na depresję odczuwa pogłębiający się smutek, przewlekłe zmęczenie, brak motywacji, traci zainteresowanie atrakcyjnymi dotąd czynnościami, jest apatyczna, senna (lub lęk powoduje, że nie jest w stanie spać), nie dba o siebie, nie wstaje z łóżka, ma myśli samobójcze . Pojawiają się zaburzenia odżywiania, niska samoocena, napięcie, problemy z koncentracją i pamięcią. Nieleczona depresja prowadzi do powikłań ciążowych i poporodowych. Warto zaznaczyć, że cierpiące na depresję matki - które jednocześnie źle traktowały swoje dzieci - przyczyniają się do rozwoju u nich zaburzeń psychicznych, także głównie depresji. Depresja przedporodowa czterokrotnie zwiększa ryzyko złego traktowania dziecka. Depresja przedporodowa – leczenie W leczeniu depresji u kobiet ciężarnych istotna jest współpraca ginekologa i psychiatry. Kobiety rzadko proszą o pomoc, myśląc, że zaburzenia są czymś normalnym. Nawet jeśli zostaną zdiagnozowane, nie jest to związane z jakimkolwiek leczeniem. Przyszła matka wymaga ogromnego wsparcia ze strony partnera , rodziny i przyjaciół – muszą...
