Reklama

Włókna mięśniowe dzielą się na wolnokurczliwe i szybkokurczliwe. Wolnokurczliwe otrzymują dużo tlenu i mogą pracować długo, choć ich moc jest niewielka. Szybkokurczliwe włókna mięśniowe są bardziej podatne na zmęczenie, ale są w stanie wykonać większą pracę.

Reklama

W ciele człowieka występują trzy rodzaje tkanki mięśniowej zbudowanej z włókien mięśniowych. Są to mięśnie poprzecznie prążkowane szkieletowe, mięśnie poprzecznie prążkowane serca oraz mięśnie gładkie. Największą odporność na zmęczenie ma tkanka mięśniowa, z której zbudowane jest serce.

Fizjologia włókien mięśniowych różnych rodzajów

Niezależnie od rodzaju włókien mięśniowych ich fizjologia jest taka sama. Włókna mięśniowe pracując kurczą się i rozciągają. Włókna mięśniowe składają się z mikrofibryli, czyli mniejszych cząsteczek kurczliwych. Mikrofibryle złożone są natomiast z białek: miozyny i aktyny. Występują dwa rodzaje włókien mięśniowych – wolnokurczliwe i szybkokurczliwe.

Włókna wolnokurczliwe - cechy

Włókna mięśniowe wolnokurczliwe ze względu na ich barwę nazywa się włóknami czerwonymi (kolor zapewnia mioglobina, czyli białko biorące udział w magazynowaniu tlenu). Bywają nazywane też włóknami typu I. Tego rodzaju włókna mięśniowe są przystosowane długiej pracy i średniego lub małego wysiłku. Włókna mięśniowe wolnokurczliwe, jak nazwa wskazuje, kurczą się powoli, a siła skurczu jest niewielka (włókna mają niewielką średnicę).

Włókna mięśniowe typu I są mocno unaczynione. Energia potrzebna do ich pracy pochodzi z procesów metabolicznych zachodzących z udziałem tlenu. Tworzą tkanki mięśniowe, które są aktywne podczas wykonywania podstawowych czynności ruchowych, jak np. chodzenie.

Włókna szybkokurczliwe - cechy

Włókna mięśniowe szybkokurczliwe to inaczej włókna białe (mają mniej mioglobiny niż włókna czerwone) lub włókna typu II. Są one stworzone do wykonywania dużego wysiłku, ponieważ kurczą się szybko, a siła skurczu jest średnia lub duża. Męczą się szybciej niż włókna wolnokurczliwe, dlatego są przystosowane do krótkotrwałej pracy.

Rozróżnia się dwa rodzaje włókien mięśniowych typu II – włókna mięśniowe typu II A oraz typu II B. Pierwsze z nich są średnio unaczynione (mniej niż włókna wolnokurczliwe, ale bardziej niż włókna typu II B) i zachodzą w nich procesy metaboliczne tlenowo-beztlenowe. Są przystosowane do wykonywania średniego wysiłku, kurczą się szybciej i mocniej niż włókna wolnokurczliwe, ale woniej i słabiej niż włókna typu II B. Włókna typu II A są jednak bardziej odporne na zmęczenie niż włókna typu II B.

Włókna mięśniowe typu II B są zdolne do dużego wysiłku, ale szybko się męczą. Są słabo unaczynione i zachodzą w nich procesy metaboliczne beztlenowe.

Włókna szybkokurczliwe tworzą tkanki mięśniowe, które potrzebne są podczas wykonywania dużego wysiłku, np. przy podnoszeniu ciężkich przedmiotów.


Reklama
Reklama
Reklama
Reklama