Jak otyłość w ciąży wpływa na matkę i dziecko?

O późnej ciąży mówi się w przypadku kobiet, które zaszły w nią po raz pierwszy po 35. roku życia. Za optymalny czas na urodzenie pierwszego dziecka uważa się wiek od 20 do 30 lat, później zmniejsza się wydolność organizmu, obniża stężenie hormonów odpowiadających za utrzymanie ciąży. Z tego powodu ciąża po 35. roku życia, a tym bardziej po 40. obarczona jest większym ryzykiem poronienia i powikłań niż ciąża młodszych kobiet. Jakie zagrożenia wiążą się z późną ciążą? Po 40. roku życia zaczyna obniżać się stężenie progesteronu , hormonu, który odpowiada m.in. za utrzymanie ciąży. Stwarza to większe ryzyko poronienia niż w przypadku ciąży u młodszych kobiet.   Kobiety po czterdziestce na ogół mają też mniejszą wydolność fizyczną, a to sprawia, że tak duży wysiłek, jakim jest ciąża (zwłaszcza w ostatnich miesiącach), i poród mogą być dla ich organizmu ogromnym obciążeniem.   Siedzący tryb życia, stres i niezdrowa dieta mogą prowadzić do tego, że w wieku 40 lat kobieta ma większe skłonności do pewnych chorób, które utrudniają donoszenie ciąży i stwarzają poważne ryzyko powikłań zdrowotnych. Do takich chorób należą: nadciśnienie, cukrzyca typu II , otyłość.   U kobiet w tym wieku, które nie mają jeszcze dzieci i jest to ich pierwsza w życiu ciąża, w trakcie porodu mogą wystąpić problemy z rozwarciem szyjki macicy . Poród trwa wtedy dłużej, jest trudniejszy i bardziej wyczerpujący.   Komórki jajowe kobiet w wieku 40 lat częściej mają wady genetyczne niż komórki jajowe młodszych kobiet. Dziecko poczęte z takiej komórki narażone jest na wady chromosomalne, np. zespół Downa . Wystąpienie wad chromosomalnych zwiększa też ryzyko poronienia.   Po 40. roku życia kobieta jest w większym stopniu narażona na późną gestozę, czyli zatrucie ciążowe, objawiające się...

Nadciśnienie tętnicze w ciąży to zaburzenie, które może być wynikiem zmian zachodzących w organizmie kobiety przed zapłodnieniem (przewlekłe) lub efektem powikłań występujących w czasie ciąży (ciążowe). Zarówno nadciśnienie przewlekłe, jak i ciążowe stanowią ryzyko dla prawidłowego rozwoju płodu. Przyczyny nadciśnienia w ciąży Istnieje wiele czynników ryzyka, które mogą prowadzić do podwyższonego ciśnienia tętniczego u kobiety. Do najważniejszych z nich należą: powikłania podczas pierwszego porodu , wczesne zajście w ciążę (poniżej 18. roku życia) lub zbyt późne (powyżej 35. roku życia). Ryzyko nieprawidłowego ciśnienia niosą także schorzenia naczyń krwionośnych, choroby układowe, cukrzyca , stres, obrzęk płodu, czy też nieodpowiednia dieta kobiety ciężarnej. Występowanie powyższych czynników powinno dać sygnał przyszłej matce do szczególnej ostrożności i częstej kontroli zdrowia w czasie ciąży. Nadciśnienie przewlekłe w ciąży Jeśli po 20 tygodniu ciąży badanie stwierdza wartość RR (zapis stosowany do określenia ciśnienia tętniczego) powyżej 140/90 mm Hg, oznacza to prawdopodobnie występowanie przewlekłego nadciśnienia tętniczego u kobiety w ciąży. Przebieg ciąży u kobiety, która ma nieprawidłowe ciśnienie tętnicze wymaga stałego dozoru specjalisty. Należy w jej czasie wykluczyć ze swojej diety wysoko nasycone tłuszcze oraz unikać zbędnego wysiłku.   Ciąża u kobiety z przewlekłym nadciśnieniem tętniczym może być zagrożona obumarciem płodu, zbyt wczesnym oddzieleniem się łożyska lub wystąpieniem stanu przedrzucawkowego . Jest to stan, w którym u kobiety ciężarnej występuje białko w moczu po 20. tygodniu ciąży. Może on doprowadzić do rzucawki, czyli drgawek toniczno-klonicznych (padaczki). Nadciśnienie tętnicze ciążowe Stan podwyższonego ciśnienia tętniczego ciążowego występuje...

Otyłość gynoidalna to otyłość pośladkowo-udowa. Określa się ją niekiedy otyłością typu „gruszka”, ponieważ sposób rozmieszczenia tkanki tłuszczowej w organizmie upodabnia sylwetkę danej osoby to tego właśnie owocu. Ten rodzaj otyłości jest typowy dla kobiet.   Najczęstszymi przyczynami otyłości są nieprawidłowa dieta i brak ruch u. Niekiedy jednak spowodowana jest ona przez choroby, takie jak np. niedoczynność przysadki mózgowej, zespół policystycznych jajników albo niedoczynność tarczycy. Otyłość gynoidalna i androidalna Aby sprawdzić, czy masa ciała danej osoby mieści się w normie, można podzielić jej wagę w kilogramach przez kwadrat wzrostu w metrach, czyli obliczyć tzw. wskaźnik BMI . O otyłości można mówić w przypadku osób, których BMI wynosi 30 lub więcej.   Ze względu na sposób rozmieszczenia tkanki tłuszczowej w organizmie wyróżnia się dwa rodzaje otyłości: androidalną, brzuszną (typu „jabłko”) oraz gynoidalną, pośladkowo-udową (typu „gruszka”). Pierwsza z nich charakteryzuje się tym, że tkanka tłuszczowa gromadzi się przede wszystkim w okolicy brzucha, w przypadku drugiej tłuszcz odkłada się przede wszystkim na udach i pośladkach, podczas gdy talia i górne partie ciała pozostają względnie szczupłe. Otyłość typu jabłko częściej występuje u mężczyzn , otyłość typu „gruszka” u kobiet . Współczynnik WHR charakterystyczny dla osób o otyłości gynoidalnej Współczynnik WHR (waist-hip ratio) informuje o tym, jaki jest typ otyłości danej osoby: androidalny czy gynoidalny. Współczynnik ten można obliczyć przez podzielenie obwodu talii przez obwód bioder, w centymetrach.   Z otyłością typu androidalnego mamy do czynienia wtedy, kiedy WHR wynosi 0,8 lub...