Leczenie niedoczynności tarczycy: diagnozowanie, dawkowanie hormonów, badania kontrolne i efekty leczenia

Niedobór hormonów produkowanych przez tarczycę, czyli niedoczynność tarczycy, to choroba, która wymaga leczenia farmakologicznego. Właściwie zdiagnozowana i systematycznie leczona preparatami zawierającymi hormony szybko przestaje dawać uciążliwe objawy.

Do objawów niedoczynności tarczycy należą między innymi suchość skóry, zmęczenie, senność, zachrypnięty głos, obrzęki twarzy i okolic szyi, obniżenie nastroju i depresja.

Badania w celu wykrycia niedoczynności tarczycy

Hormonalne badania diagnostyczne są podstawą w wykryciu niedoczynności tarczycy. Najpierw należy zbadać poziom tyreotropiny (TSH), a następnie tyroksyny (FT4) i trójodotyroniny (FT3). Przy niedoczynności poziom hormonów może być zarówno obniżony, jak i zawyżony. Jest tak dlatego, ponieważ niedoczynność występuje w trzech różnych postaciach:

• pierwotnej,
• wtórnej,
• trzeciorzędowej.

Poziom hormonów uzależniony jest od typu niedoczynności.

Oprócz badań hormonalnych z krwi, lekarz może zlecić oznaczenie stężenia przeciwciał tarczycowych w surowicy oraz badanie USG tarczycy. W przypadku zaawansowanej niedoczynności, specjalista może również zalecić wykonanie USG jamy brzusznej oraz RTG i EKG klatki piersiowej. W ten sposób sprawdza się występowanie negatywnych skutków niedoczynności tarczycy, takich jak gromadzenie płynu w organizmie czy zbyt wolna czynność serca.

Leczenie niedoczynności tarczycy: podawanie hormonów

Po zdiagnozowaniu niedoczynności tarczycy pacjent powinien poddać się leczeniu farmakologicznemu. Jeśli przyczyną choroby jest niedobór jodu, zaleca się zażywanie preparatów na bazie jodu w celu uzupełnienia poziomu tego pierwiastka. Zazwyczaj przyczyna leży jednak gdzie indziej, a jedynym rozwiązaniem jest przyjmowanie hormonów tarczycy, najczęściej tyroksyny. Syntetycznie produkowana tyroksyna, tak zwana lewotyroksyna, działa identycznie jak tyroksyna wytwarzana w tarczycy i jest składnikiem większości nowoczesnych preparatów stosowanych w leczeniu niedoczynności. Celem leczenia jest utrzymanie poziomu TSH w normie. U osób młodszych i kobiet w ciąży pożądana jest dolna granica normy, u osób starszych i cierpiących na choroby serca górna.

Dawkowanie leków na niedoczynność tarczycy i badania kontrolne

Dawkę leku ustala lekarz na podstawie wyniku badań hormonalnych. Tabletki należy zażywać zawsze o tej samej porze, najlepiej rano, około pół godziny przed pierwszym posiłkiem. Możliwe jest też przyjmowanie leków wieczorem, ale należy wtedy zachować 2-godzinną przerwę od ostatniego spożywanego posiłku. Lewotyroksyna nie może być łączona z preparatami zawierającymi żelazo.

Leczenie niedoczynności tarczycy, zwłaszcza w początkowej fazie kuracji, wymaga monitorowania i częstych badań kontrolnych. Badania powinny być wykonywane co 3 miesiące, a w przypadku zmiany dawki już po 6 tygodniach. Jeśli poziom TSH spada, oznacza to, że leczenie jest skuteczne.

Skutki leczenia niedoczynności tarczycy

Skutki leczenia niedoczynności zależą od właściwego rozpoznania i systematycznego leczenia. Przy regularnym zażywaniu hormonów, objawy niedoczynności zaczynają ustępować już po pierwszym tygodniu. Po kilku miesiącach zazwyczaj zanikają całkowicie. Nie oznacza to jednak, że niedoczynność tarczycy została wyleczona, a jedynie wyrównana. Nie wolno odstawiać przepisanych przez lekarza preparatów.

• Zarówno niedoczynność, jak i nadczynność tarczycy należy leczyć, ponieważ w innym wypadku może dojść do poronienia. Niedoczynność tarczycy a zajście w ciążę.
• Tyroksyna jest podstawowym hormonem produkowanym przez tarczycę. Co to jest Tyroksyna i za co jest odpowiedzialna.
• Chora tarczyca u dzieci zdarza się bardzo rzadko, a jej leczenie jest długotrwałe. Nadczynność tarczycy u dzieci: diagnostyka i leczenie.
• Nadpotliwość może być krępująca i ograniczać normalne funkcjonowanie w społeczeństwie. Nadpotliwość. Przyczyny nadmiernego pocenia się.