Latanie samolotem w ciąży jest dozwolone w drugim trymestrze. W pierwszych trzech miesiącach należy unikać tego środka transportu ze względu na ryzyko poronienia lub uszkodzenia płodu. W ostatnim trymestrze lot samolotem może przyspieszyć poród. Niezależnie od terminu lotu zawsze należy go uzgodnić z ginekologiem.
Nie ma jednoznacznych badań, które wskazywałyby szkodliwy wpływ lotu na płód. Niemniej jednak żaden lekarz nie zaleca latania samolotem w ciąży w pierwszym lub ostatnim trymestrze. Wśród lekarzy powszechna jest opinia, że latanie samolotem w ciąży jest bezpieczne, jeśli kobieta jest między 14. a 27. tygodniem ciąży. W pierwszym trymestrze promienie rentgenowskie mogą wywołać komplikacje podczas porodu. W ostatnim trymestrze ciąży, zmiany ciśnienia mogą nawet wywołać poród, dlatego większość linii lotniczych nie wpuszcza kobiet w zaawansowanej ciąży na pokład (Easyjet – od 36. tygodnia ciąży, Air Berlin – 4 tygodnie przed planowanym rozwiązaniem, Wizz Air – od 34 tygodnia ciąży). Ból pleców, puchnięcie nóg to objawy, które nie sprzyjają kobietom w ciąży.
Kobieta, która decyduje się na lot samolotem w ciąży, powinna zapiąć pas bezpieczeństwa tak, aby nie uciskał brzucha (powinien przebiegać pod brzuchem, o pomoc najlepiej poprosić stewardessę), pić dużo wody (minimum litr), siedzieć blisko toalety, co pół godziny poruszać nogami i stopami, przejść się po pokładzie, ewentualnie zażyć leki rozkurczowe.
Pod żadnym pozorem na lot samolotem w żadnym okresie ciąży nie powinna decydować się kobieta, która jest w ciąży mnogiej, wcześniej poroniła, ma kłopoty z układem krążenia lub ma zagrożoną ciążę.
Zakrzepica żył głębokich jest nazywana także chorobą zakrzepowo-zatorową. Zakrzepica żył jest poważnym problemem z co najmniej dwóch powodów. Przede wszystkim towarzyszy jej możliwość wystąpienia zatoru. Zator tętnicy płucnej jest niebezpieczny i często kończy się zgonem. Kolejnym powodem są konsekwencje zakrzepicy żył głębokich takie jak – rozwój przewlekłej niewydolności serca oraz ryzyko nawrotu choroby zakrzepowo-zatorowej. Przyczyny zakrzepicy żył głębokich: wzrost krzepliwości krwi, zastój żylny, uszkodzenie ścian żyły Zakrzepica żył głębokich powstaje najczęściej, gdy rozwiną się czynniki ryzyka zakrzepicy – tzw. triada Virchowa. Czynniki potęgujące powstanie zakrzepicy żył głębokich można podzielić na trzy grupy: 1. Wzrost krzepliwości krwi okres okołooperacyjny, nowotwór, ciąża, nikotynizm, doustnie zażywane środki antykoncepcyjne, hormonalna terapia zastępcza, sterydy, zespół nerczycowy, odwodnienie , czerwienica, zespoły antyfosolipidowe, czynnik V Leiden, niedobory białka C i S oraz antytrombiny AT III. 2. Zastój żylny unieruchomienie – w okresie okołooperacyjnym i okołoporodowym, u osób obłożnie chorych, porażenia i niedowłady (szczególnie u osób z żylakami), torbiel Bakera, znieczulenie, długotrwałe siedzenie lub leżenie, nadmierna otyłość, zespół Cocketta, ucisk pochodzący z zewnątrz (np. zespół usidlenia w dole podkolanowym), długotrwałe i częste podróże samolotem. 3. Uszkodzenie ściany żyły uraz naczynia, przebyty stan zapalny żyły, kaniulacja naczynia, zakażenie. Dodatkowym czynnikiem jest wiek powyżej 60 lat. U osób w tym wieku ryzyko zachorowań za zakrzepicę żył głębokich jest dziesięciokrotnie większe niż u osób młodszych. Czym jest dowód tymczasowy? Jak wyrobić dowód...
Przekraczając granicę, nie trzeba okazywać ani dowodu, ani paszportu w krajach należących do strefy Schengen. Nie obowiązuje w nich kontrola graniczna. Na sam dowód można podróżować do europejskich krajów, które nie należą do Schengen, a także do wybranych krajów, które nie należą do Unii Europejskiej, np. Albanii i Czarnogóry. Dłuższy pobyt w krajach nienależących do Unii Europejskiej jest możliwy wyłącznie po uzyskaniu wizy. Bez wizy można w nich przebywać na ogół najwyżej przez 90 dni. Kraje strefy Schengen – nie wymagane jest okazywanie ani paszportu, ani dowodu Do strefy Schengen należą 22 kraje członkowskie Unii Europejskiej: Austria, Węgry, Belgia, Czechy, Włochy, Portugalia, Dania, Łotwa, Słowacja, Estonia, Słowenia, Finlandia, Litwa, Hiszpania, Francja, Luksemburg, Szwecja, Niemcy, Malta, Grecja, Holandia, Watykan, San Marino, Monako. Oprócz nich postanowienia układu z Schengen przyjęły: Islandia, Liechtenstein, Szwajcaria, Norwegia. Podczas przekraczania granicy każdego z tych państw nie trzeba okazywać ani paszportu, ani dowodu osobistego. Nie ma tam kontroli granicznej. Paszport lub dowód osobisty – kraje europejskie spoza strefy Schengen Paszport lub dowód osobisty należy okazać, kiedy przekracza się granicę 6 krajów należących do Unii Europejskiej, ale nienależących do strefy Schengen. Mowa o Bułgarii, Chorwacji, Cyprze, Rumunii, Irlandii lub Wielkiej Brytanii. Dowód osobisty pozwala też na przekroczenie granicy Gibraltaru, który stanowi brytyjskie terytorium zamorskie. Kraje, do których można pojechać bez wizy Do niektórych krajów spoza Unii Europejskiej można podróżować z paszportem lub dowodem osobistym zamiennie i bez wizy. Okres, podczas którego można przebywać w nich bez wizy jest jednak...
Dowód osobisty zasadniczo wydawany jest jedynie osobom, które ukończyły 18 lat. Istnieje jednak możliwość, by osoba, która ukończyła 13 rok życia, uzyskała dowód tymczasowy. W uzasadnionych okolicznościach, dowód może być wyrobiony także przez młodsze osoby. Dowód tymczasowy jest ważny przez pięć lat od momentu jego wydania. Umożliwia przekraczanie granic w strefie Schengen , poświadcza obywatelstwo i zawiera numer PESEL. Wniosek o dowód tymczasowy Wniosek o wydanie tymczasowego dowodu osobistego w imieniu dziecka powinien złożyć jego rodzic lub opiekun prawny . Wniosek musi być podpisany zarówno przez rodzica, jak i małoletniego (jeśli ten umie już pisać). Jeśli dowód będzie wyrabiany dla dziecka młodszego niż 13 lat, przy składaniu wniosku powinni być obecni obydwoje rodzice lub opiekunowie prawni, ewentualnie jeden rodzic lub opiekun z pisemną zgodą drugiego. Zgoda ta powinna być potwierdzona przez notariusza lub organ gminy. Wniosek składa się w urzędzie gminy, w której jest zameldowany małoletni i opiekunowie. Jeśli nie ma miejsca zameldowania, bierze się pod uwagę ostatnie miejsce stałego pobytu. Dowód tymczasowy jest wydawany przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. Czas oczekiwania na dowód wynosi 30 dni. Nie można wyrobić dowodu osobistego za pośrednictwem Konsulatu Rzeczypospolitej Polskiej. Dowód osobisty dla dziecka odbiera rodzic lub opiekun. Jeśli małoletni ukończył 13 lat, może osobiście odebrać swój dowód tymczasowy. Po co wyrabiać dowód tymczasowy? Dowód osobisty jest konieczny do podróżowania w ramach granic Unii Europejskiej, zamiast więc wyrabiać dziecku paszport, można wyrobić tymczasowy dowód osobowy. Oba dokumenty są ważne pięć lat . Dowód osobisty jest także dokumentem...
