W kuchni karaibskiej dużo się dzieje. Rządzą w niej kolorowe i soczyste owoce tropikalne, które na talerzach współwystępują z pieczonym, duszonym lub grillowanym mięsem. Nie brakuje też orzeźwiających napojów, także tych alkoholowych, które powstają najczęściej na bazie rumu.
Dania kuchni karaibskiej zyskały popularność zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, głównie ze względu na bliskość terytorialną. Jednak moda na te egzotyczne smaki zaczyna docierać nawet do Polski.
Karaiby obejmują obszar około 25 rejonów w basenie Morza Karaibskiego – są to zarówno niepodległe państwa, jak i terytoria zależne, m.in.: Kuba, Bahamy, Barbados, Dominikana, Gwadelupa, Portoryko, Haiti, Jamajka, Martynika, Trynidad i Tobago. Tamtejsze tradycje ukształtowane zostały przez burzliwą historię, która sprawiła, że lokalne plemiona indiańskie znalazły się pod wpływem imperiów europejskich (Francji, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii). Wkrótce po opanowaniu nowego lądu (jak początkowo sądzono – Indii) kolonizatorzy sprowadzili na wyspy niewolników z Afryki. Nie trzeba było też długo czekać, aż mieszanka ludności wzbogaci się o przybyszów z Azji. Karaiby stały się więc prawdziwym tyglem kulturowym, co ma swoje odzwierciedlenie we wszystkich płaszczyznach funkcjonowania ludności tego obszaru, również w obyczajach związanych z przyrządzaniem posiłków.
O kuchni karaibskiej można mówić wyłącznie w dużym uogólnieniu, ponieważ od strony kulinarnej każdy kraj w basenie Morza Karaibskiego wygląda inaczej. Wspólne mieszkańcom tych terenów jest umiłowanie owoców morza i ryb oraz masowe wykorzystywanie tamtejszych płodów ziemi: manioku, trzciny cukrowej, batatów, plantanów (słodkich ziemniaków przypominających banany), kokosów, tamandrynowców. Oddzielnie należy wymienić owoce, które cieszą się tam szczególnym uznaniem. Są to głównie: banan, mango, marakuja, pigwa, papaja, ananas, melon, granat, breadfruit (owoc chlebowy), starfruit (gwiezdny owoc). Na Karaibach można zjeść wiele dań serwowanych na ostro (z dodatkiem chili łagodzonego często przez gałkę muszkatołową, curry i imbir) oraz na słodko (desery są tam podawane praktycznie po każdym posiłku). Dużą popularność zdobył także ryż, który najczęściej ląduje na talerzach w formie puree na mleku kokosowym, podobnie zresztą jak wszelkie warzywa bulwiaste. Wśród mięs króluje kurczak, na drugim miejscu znajduje się zaś wieprzowina. Typowa karaibska mieszanka ziół i przypraw to colombo, składająca się m.in. z kolendry, gorczycy, kurkumy, kuminu, pieprzu, imbiru, goździków oraz kozieradki. Jest ona przede wszystkim składnikiem marynat, ale dodaje się ją także do bardzo chętnie przygotowywanych sałatek owocowych, które mają jeszcze jeden tajemniczy składnik – rum. Najlepszy rum na świecie produkuje się na Barbadosie. To jednak nie jedyny słynny alkohol rodem z Karaibów, wszak na jednej z tamtejszych wysp powstał likier curaçao.
Na Kubie mocno zaznacza się wpływ kuchni hiszpańskiej. W wielu daniach pojawia się fasola łączona z ryżem i wieprzowiną. Daniem narodowym jest tutaj dwubarwne moros y cristianos, czyli – w dosłownym tłumaczeniu – „Maurowie i chrześcijanie”. Nazwa nawiązuje do czasów rekonkwisty: Maurów ma tu symbolizować czarna fasola, natomiast chrześcijan – ryż. Bardzo często jada się też inny przysmak, ropa vieja (długo gotowaną wołowinę). Do ulubionych przypraw Kubańczyków należy czosnek – główny składnik aromatycznej pasty sofrito. Na obiad chętnie serwuje się sycące mięsne zupy, a w ulicznych budkach można skosztować tłustej kanapki z pieczoną wieprzowiną (pan con lechón). Wieczorami na Kubie popija się mojito, cuba libre, daiquiri i inne drinki z rumem.
Jamajska odmiana kuchni karaibskiej kojarzy się głównie ze słodko-kwaśnymi daniami. Niektóre składają się z samych owoców i warzyw. Za ulubiony owoc Jamajczyków, nieznany w Europie, uchodzi ackee (bligia), podawane zwykle z podsuszanym dorszem, pomidorami, cebulą i pieczywem. Ten soczysty przysmak jest jednak bardzo niebezpieczny, bo póki nie osiągnie dojrzałości, wykazuje właściwości trujące. Na Jamajce w bardzo charakterystyczny sposób przygotowuje się mięso – zanim trafi ono na grill, jest peklowane z użyciem przyprawy jerk, która swój smak zawdzięcza połączeniu gałki muszkatołowej, pieprzu, tymianku, ziela angielskiego, cynamonu, cebuli i czosnku z olejem i sokiem z cytrusów.
W Portoryko podstawą kuchni są plantany, z których przygotowuje się tamtejszy przysmak, czyli mofongo. Jest to rodzaj puree z czosnkiem, oliwą i chrupkim boczkiem. Podaje się je w formie kulek, jako dodatek do pieczonej wieprzowiny lub kurczaka. W tej części Karaibów można też spróbować emoanadillas – pierożków nadziewanych serem i mięsem z homara – oraz asapo – pikantnego gulaszu pomidorowego z ryżem i mięsem.
Znane na całym świecie dania kuchni azjatyckiej – sushi, sajgonki czy kaczka po pekińsku – tylko w niewielkim stopniu pozwalają poznać bogactwo orientalnych smaków. W Azji jada się dania słodko-kwaśne, na bazie ryżu i soi, a tamtejsze wynalazki kulinarne są podstawą kuchni wegańskiej. Ogólna charakterystyka kuchni azjatyckiej Kuchnia w Azji jest bardzo zdrowa – sprawia, że mieszkańcy tego kontynentu znacznie rzadziej niż Europejczycy cierpią na choroby cywilizacyjne , a zwłaszcza na nadwagę. Dużo ryb, owoców morza, warzyw, a mało tłustego mięsa i nabiału – to sekret zdrowia Azjatów . W każdym kraju Dalekiego Wschodu bazę dań stanowi ryż bądź cieniutki makaron ryżowy . Popularne są też przyprawy o intensywnym aromacie (imbir, curry, kardamon), przede wszystkim ostre (chili, wasabi). W azjatyckiej kuchni bardzo chętnie wykorzystuje się też produkty sojowe : tempeh i tofu, a także algi morskie. Potrawy serwuje się w niewielkich porcjach, choć na talerzach jest bardzo wiele składników o rozmaitych smakach (ostre współwystępują ze słodkimi). Za najbardziej charakterystyczną cechę kuchni w Azji należałoby więc uznać różnorodność, również dlatego, że wszystkie dalekowschodnie kraje słyną z nieco innej kultury przyrządzania i jedzenia posiłku. Kuchnia azjatycka: chińska W Chinach każdy region ma swoją specyficzną kuchnię. Na północy popularniejsze niż ryż są makaron i pieczywo, na południu dominują owoce morza, na zachodzie – pikantna wołowina , a na wschodzie – słodkie dania na bazie brązowego ryżu . Chyba najbardziej znaną potrawą chińską na świecie jest kaczka po pekińsku na słodko, serwowana z sosem hoisin (sojowo-śliwkowym). Mniej rozpowszechnione danie – pierożki wontony – dopiero zaczyna wkraczać do kuchni europejskiej, choć w Chinach jada się je już od wieków. Są to sakiewki z ciasta nadziewane krewetkami , warzywami...
Owoce morza, nazywane również frutti di mare, są wykwintnymi produktami, które nie należą do tradycyjnych składników kuchni polskiej. Ze względu na swoją wysoką cenę oraz problematyczny sposób przygotowania, niezbyt często pojawiają się na stołach polskich rodzin. Jednakże coraz częściej można się z nimi zetknąć na różnych wytwornych przyjęciach. Wówczas warto znać sztukę jedzenia owoców morza i wiedzieć, jak je spożywać. Owoce morza charakteryzują się wysoką zawartością białka, co powoduje, że bardzo szybko się psują. Najlepiej kupować je świeże od zaufanych dostawców. Wśród najpopularniejszych owoców morza można wymienić: krewetki, ostrygi, ośmiornice, kalmary i homary. Jak jeść skorupiaki: homary i krewetki Jedną z grup owoców morza są skorupiaki, do których zalicza się m.in.: homary, kraby i krewetki. Pierwszy z wymienionych owoców morza swoim wyglądem przypomina raka rzecznego . Po ugotowaniu przyjmuje on czerwoną barwę, a jego mięso jest w smaku bardzo delikatne. W restauracjach lub na przyjęciach, na których serwuje się homara, dostaje się specjalne szczypce, za pomocą których odłamuje się jego kleszcze. Następnie szpikulcem do homarów lub zwykłym widelcem delikatnie wyciąga się mięso, dzieli na mniejsze kawałki, a następnie macza się w sosie i je. Kolejnym popularnym owocem morza , zaliczanym do skorupiaków, są krewetki. Sposób ich spożywania uwarunkowany jest tym, jak zostały one podane. Wówczas, gdy krewetki są obrane – spożywa się je nożem i widelcem. Z kolei, gdy podaje się je wraz z pancerzem – przed zjedzeniem krewetki należy zdjąć go palcami. Małże: ostrygi i mule – jak je jeść? Ostrygi i mule są owocami morza, zaliczanymi do grupy małż jadalnych. Zazwyczaj są one...
Kuchnia francuska jest bardzo zróżnicowana. I chociaż większości kojarzy się z żabimi udkami, croissantami i winem, to ma do zaoferowania znacznie więcej! Każdy region Francji charakteryzuje się nieco odmiennymi smakami, a upodobania Francuzów są bardzo urozmaicone – chcesz poznać charakterystyczne potrawy? Zapraszamy do lektury! Nie ma wątpliwości, że kuchnia francuska uważana jest za jedną z najbardziej eleganckich, dlatego przepisy kulinarne kuchni francuskiej są niekiedy bardzo skomplikowane. Mało kto wie, że w opozycji do tradycyjnej kuchni francuskiej, zwanej jako haute cuisine, wytworzyła się kuchnia nouvelle cuisine – kuchnia, w której preferowane są bardzo lekkie dania (to udoskonalona kuchnia francuska). Czym charakteryzuje się kuchnia Francji? Bez względu na region i na upodobania mieszkańców poszczególnych regionów, we Francji ceni się przede wszystkim dobry smak! Kuchnia Francji Kucharze marzą o tym, aby kształcić się w francuskich restauracjach. Kuchnia francuska uważana jest za jedną z najlepszych na świecie. We Francji również znajduje się sławne przedsiębiorstwo Michelin, które wydaje przewodniki gastronomiczne – wiele restauracji z całego świata marzy, aby się tam znaleźć, otrzymując gwiazdkę Michelin. Kraj ten przez wielu oceniany jest jako kolebka sztuki kulinarnej. I o ile w Polsce preferujemy często zupełnie inne dania, trzeba przyznać, że wyśmienita kuchnia francuska potrafi zaskakiwać. Kuchnia francuska – charakterystyka We Francji jadane są 3 główne posiłki: śniadanie, obiad, zazwyczaj między godziną 12 a 14, a późnym wieczorem – po godzinie 20 – kolacja. Należy tu jednak od razu zaznaczyć, że dla Francuzów głównym posiłkiem jest kolacja. Kuchnia francuska – śniadania Na...
