Sporty indywidualne czy drużynowe? Które są lepsze dla dzieci?
Rodzice kilkuletnich dzieci prędzej czy później rozważają zapisanie swoich pociech na dodatkowe zajęcia sportowe. Wybór dyscypliny często jest dokonywany tylko na podstawie własnych zainteresowań lub opinii innych rodziców. Nie zawsze zdaje to jednak egzamin. Każde dziecko jest inne i ma cechy, które będą predysponowały je do uprawiania sportów indywidualnych lub drużynowych.
Rodzice kilkuletnich dzieci prędzej czy później rozważają zapisanie swoich pociech na dodatkowe zajęcia sportowe. Wybór dyscypliny często jest dokonywany tylko na podstawie własnych zainteresowań lub opinii innych rodziców. Nie zawsze zdaje to jednak egzamin. Każde dziecko jest inne i ma cechy, które będą predysponowały je do uprawiania sportów indywidualnych lub drużynowych.
Każda forma aktywności fizycznej pozwala najmłodszym nie tylko nabywać nowe umiejętności ruchowe, ale wpływa też na ich charakter i osobowość. Rodzice powinni jednak wiedzieć, że nie każde dziecko odnajdzie się we wszystkich dyscyplinach, właśnie ze względu na kwestie osobowościowe.
Sporty drużynowe, a umiejętność radzenia sobie z porażkami
Zarówno dyscypliny indywidualne, jak i drużynowe mają swoje wady i zalety. W obu przypadkach niezmienne pozostaje to, że uczą rywalizacji, cieszenia się sukcesami oraz radzenia sobie z porażkami. W dyscyplinach drużynowych, jak piłka nożna, siatkówka czy koszykówka, dzieciom może być nieco łatwiej zaakceptować przegrany mecz lub turniej. Wynika to z tego, że za końcowy wynik odpowiada cały zespół w myśl zasady „wygrywamy razem i przegrywamy razem”. Niektóre dzieci źle reagują na różnego rodzaju niepowodzenia – płaczą i długo je rozpamiętują. Trenując w grupie rówieśników i ponosząc porażki razem z nimi, jest im zwyczajnie łatwiej sobie z nimi poradzić, aniżeli w przypadku niepowodzeń w dyscyplinach indywidualnych.
Lista zalet wynikających z trenowania dyscyplin drużynowych jest dłuższa. Pomagają one m.in. w:
- nawiązywaniu nowych znajomości z rówieśnikami,
- pracy w grupie i współpracy z innymi uczestnikami treningu,
- rozwijaniu współzawodnictwa,
- poprawie komunikacji z innymi,
- budowaniu zaufania.
W przypadku kilkuletnich dzieci rozwijanie powyższych kwestii jest bardzo istotne. Dlatego rodzice poszukujący pierwszych dyscyplin sportowych dla swoich pociech powinny zwracać uwagę na ich możliwości i potrzeby. Jeżeli dziecko ma ograniczony kontakt z rówieśnikami, trudno mu funkcjonować w grupie czy nawiązywać nowe znajomości, to zapisanie go na zajęcia sportów drużynowych może być bardzo pomocne.
Dla kogo treningi indywidualne?
Dyscypliny indywidualne cieszą się równie dużą popularnością jak drużynowe. Już kilkuletnie dzieci rozpoczynają treningi tenisa ziemnego czy stołowego, badmintona, squasha lub pływania. Należy podkreślić, że mimo iż są do dyscypliny indywidualne, to na tym etapie większość zajęć jest prowadzona w grupie rówieśników. Dzięki temu takie zajęcia rozwijają najmłodszych w podobnym stopniu, jak dyscypliny drużynowe. Zasadnicza różnica polega na współrywalizacji i związanym z nią wygrywaniem i przegrywaniem. Jeżeli jednak dziecko nie reaguje skrajnie na porażkę, zbyt długo jej nie analizuje i nie rozpamiętuje, to rodzice nie powinni mieć obaw przed zapisaniem go na sporty indywidualne.