Złamanie przezkrętarzowe w wyniku upadku to najczęstszy uraz kości udowej szczególnie wśród osób starszych. U osób młodych dochodzi do niego najczęściej podczas wypadku.

Reklama

Złamanie przezkrętarzowe kości udowej – czynniki sprzyjające urazom kości

Złamanie szyjki kości udowej to przede wszystkim wynik urazu mechanicznego, takiego jak wypadek lub upadek. Jednak istnieją pewne czynniki, które wpływają na szczególną podatność na tego typu urazy, są to:

  • stosowanie niektórych leków – np. leków sterydowych, które zmniejszają odporność, oraz powodują zaburzenia związane z przepływem krwi w tkance kostnej, co może prowadzić do mikrowylewów i zatorów, wskutek czego kości są bardziej narażone na złamania,
  • zaburzenie gospodarki wapniowej, osteoporoza,
  • nowotwory kości,
  • niewłaściwa dieta, uboga w wapń i białko,
  • uprawianie sportów, szczególnie narażających na urazy i uszkodzenia kości, np. sporty ekstremalne, wyczynowe,
  • niedołężność starcza – osłabiony wzrok, słuch, choroby neurologiczne – co powoduje większe prawdopodobieństwo urazów i upadków,
  • wrodzona słabość kości.

Złamanie przezkrętarzowe kości udowej – leczenie

Leczenie złamania przezkrętarzowego kości udowej polega na chirurgicznym zespoleniu odłamów kości lub wszczepieniu endoprotezy stawu biodrowego. W celu uniknięcia powikłań, zabieg powinien zostać przeprowadzony 12–24 godzin od urazu. Po operacji chory jest unieruchamiany na krótki czas, ponieważ bardzo ważne jest, aby szybko powrócił do pełnej sprawności. Zaniechanie leczenia operacyjnego w przezkrętarzowym złamaniu kości udowej może powodować zaburzenia zrostu kostnego, dokuczliwy ból, deformacje utrudniające motorykę a nawet głęboką niepełnosprawność. Ponadto istnieje zagrożenie niebezpiecznych dla życia powikłań. Dlatego z zabiegu chirurgicznego można zrezygnować wyłącznie w szczególnych przypadkach, gdy istnieją bezwzględne przeciwwskazania do operacji.

Złamanie przezkrętarzowe kości udowej – rehabilitacja

Rehabilitacja po chirurgicznym leczeniu złamania szyjki kości udowej polega na wyrobieniu nawyków właściwego poruszania się oraz ma zapobiec groźnym powikłaniom. Ważne jest, aby osoba chora nie kulała, tylko używała nogi w normalny sposób. Ćwiczenia pod okiem rehabilitanta to:

  • właściwa pionizacja ciała – początkowo za pomocą balkonika, później kul łokciowych,
  • prawidłowe ustawienie kończyny - szczególnie po wszczepieniu endoprotezy,
  • ćwiczenia izometryczne mięśni uda, mięśni pośladkowych,
  • ćwiczenia czynne stawu skokowego, kolanowego i biodrowego,
  • ćwiczenia oddechowe,
  • krótkodystansowe spacery,
  • ćwiczenia na basenie – po zagojeniu się rany pooperacyjnej,
  • ćwiczenia ogólnorozwojowe mające na celu poprawę kondycji.

Po około 12-16 tygodniach rehabilitacji kończyna może być już w pełni obciążana i wraca do pełnej sprawności.

Zobacz także

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama