Mimowolne ruchy mogą wystąpić w obrębie niemal każdej części ciała: rąk, nóg, twarzy czy szyi. Istnieje wiele przyczyn występowania hiperkinez: u dzieci mogą być powodowane m.in. niedoborem tlenu w czasie porodu, u dorosłych – zażywaniem narkotyków czy przebytym udarem mózgu.

Reklama

Przyczyny ruchów mimowolnych u dzieci

Ruchy mimowolne wywołują uszkodzone nerwy lub obszary mózgu, które są odpowiedzialne za koordynację ruchową. U dzieci hiperkinezy mogą być następstwem niedoboru tlenu w czasie porodu. Ruchy mimowolne obserwuje się także w porażeniu mózgowym. Trwałe uszkodzenie mózgu wpływa na zaburzenie pracy mięśni, postawy ciała i ruchów człowieka. Do porażenia mózgowego, a zatem nieprawidłowego funkcjonowania poszczególnych części ciała, może doprowadzić żółtaczka jąder podkorowych mózgu, która jest wywołana odkładaniem się bilirubiny (pigmentu produkowanego w wątrobie), gdy noworodek przechodzi żółtaczkę.

Przyczyny ruchów mimowolnych u osób dorosłych

U dorosłych wskazuje się następujące powody występowania ruchów mimowolnych: zażywanie narkotyków (takich jak kokaina, amfetamina), uraz i udar mózgu. Przyczyną hiperkinez może być też stosowanie leków neuroleptycznych, które przepisywane są w przypadku zaburzeń psychicznych. Guzy, choroby zwyrodnieniowe i nieleczona kiła oraz choroba tarczycy i zaburzenia napadowe także mogą prowadzić do wystąpienia ruchów mimowolnych. Hiperkinezy mogą również być wywołane zaburzeniami genetycznymi, na przykład chorobą Wilsona lub chorobą Huntingtona.

Jak leczy się hiperkinezy?

Niektóre leki wpływają na zmniejszenie nasilenia ruchów mimowolnych. Pomagają one trzymać pod kontrolą hiperkinezy związane z napadami drgawkowymi.

Zobacz także

W celu wzmocnienia koordynacji ruchowej należy wprowadzić do planu dnia aktywność fizyczną zgodną z zaleceniami lekarza. Ćwiczenia mogą wpłynąć na spowolnienia tempa uszkodzenia mięśni. Wśród zalecanych form aktywności wyróżnia się pływanie, chodzenie, rozciąganie i ćwiczenia równowagi.

Na stan emocjonalny korzystny wpływ może mieć uczestnictwo w grupach wsparcia i samopomocy. Dotyczy to zarówno cierpiącego na schorzenie, jak i jego rodziny.

Reklama
Reklama
Reklama
Reklama