Nie są trujące, ale ich smak jest nieprzyjemny – tak określa się grzyby niejadalne. U niektórych osób mogą wywoływać problemy trawienne, a smakiem są w stanie zepsuć każdą potrawę, do której zostaną dodane.

Reklama

Goryczak żółciowy – niejadalny grzyb mylony z koźlarzem babką

Goryczak żółciowy podobnie jak koźlarz babka, zwany popularnie kozakiem, ma na trzonie małe łuski czy przypominający siatkę wzór. Trudno oba gatunki odróżnić także poprzez porównywanie kapelusza. Chociaż grzyby z rurkami i porami od spodu kapelusza przeważnie są jadalne i rzadko mają swoje niejadalne czy trujące odpowiedniki, to goryczak żółciowy jest takim właśnie przykładem. Kapelusz od spodu ma biały kolor, a u starszych grzybów bladoróżowy, i jest rurkowy albo porowaty. Dotknięte rurki przybierają kolor „brudnowinny”. Kolor kapelusza z wierzchu również jest bardzo podobny i nie ma cech charakterystycznych. Grzyby niejadalne od jadalnych można odróżnić po smaku. Goryczak ma bardzo intensywny gorzki smak. Nawet jego niewielki fragment jest w stanie zepsuć potrawę przyrządzoną z jego dodatkiem. Żeby tego uniknąć, grzyba można dotknąć końcem języka – goryczaka w ten sposób można rozpoznać bez pomylenia go z kozakiem.

Lisówka pomarańczowa to mylony z kurką

Pieprznik jadalny bardzo często występuje w Polsce i jest ceniony za smak. Niedoświadczony grzybiarz może pomylić ten gatunek z lisówką pomarańczową. Po dokładnym obejrzeniu grzyba powinno stać się jasne, czy jest to kurka, czy lisówka pomarańczowa. Z góry grzyby wyglądają bardzo podobnie, chociaż lisówka ma przeważnie białą obwódkę na kapeluszu, której nie ma kurka. Ponadto pieprznik jadalny od spodu kapelusza ma kolor taki jak na wierzchu lub nieco jaśniejszy, natomiast lisówka pomarańczowa jest od spodu o wiele ciemniejsza, intensywnie pomarańczowa. Różnią się też blaszki obu gatunków. Lisówka ma gęste i delikatne blaszki, podczas gdy blaszki kurki są wyraźnie zaznaczone i nieco sztywniejsze. Oba gatunki mają też inne trzony. Pieprznik jadalny na solidny trzon, który bardzo płynnie łączy się z kapeluszem, natomiast trzon lisówki jest bardzo cienki i giętki. Grzyby niejadalne choć nie są trujące, mogą wywoływać u niektórych osób przykre dolegliwości – zjedzenie lisówki pomarańczowej może skończyć się ostrą biegunką, bólem brzucha i wymiotami.

Mleczaj wełnianka to grzyb niejadalny „udający” rydza

Niektóre grzyby niejadalne wyglądają na pierwszy rzut oka wręcz identycznie jak ich jadalne odpowiedniki, tak jest też w przypadku mleczaja wełnianki. Najważniejszą różnicą gwarantującą rozróżnienie obu gatunków jest sok wypływający z grzyba po odcięciu trzonka – u rydza jest on intensywnie pomarańczowy, a mleczaj wełnianka wydziela biały płyn przypominający mleczko. Kolejnym szczegółem, po którym można rozpoznać mleczaja wełniankę, są kosmki zwisające od spodu z kapelusza, z jego podwiniętej części. Kolor kapelusza z wierzchu jest różowy albo brązowo-czerwony. Mleczko wypływające z mleczaja wełnianki ma ostry i nieprzyjemny smak. W niektórych krajach grzyb ten jest uważany za jadalny po długim gotowaniu. Jednak nawet po obróbce cieplnej smak jest gorzki. Surowy mleczaj wełnianka może powodować nudności, wymioty i biegunkę.


Reklama
Reklama
Reklama
Reklama