
Informacje na temat tego, co powinna zawierać faktura VAT, znajdują się w ustawie o podatku od towarów i usług. Wiedza na temat tego, jakie dane potrzebne są do faktury, zabezpiecza przed sytuacją, w której dokument niezawierający obligatoryjnych danych zostałby uznany za nieważny.
Faktura VAT: ustawa o podatku od towarów i usług
Ustawa o podatku od towarów i usług określa szczegółowo, co powinna zawierać faktura VAT. Przed rokiem 2014 przepisy dotyczące tej kwestii zawierało rozporządzenie Ministra Finansów.
Faktura VAT jest więc, zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy, dokumentem w formie papierowej lub elektronicznej, zawierającym dane wymagane przez ustawę oraz przepisy wydane na jej podstawie. Faktura elektroniczna może być w dowolnym formacie.
Obowiązkowe dane do faktury VAT
Art. 106e ustawy o VAT określa, że faktura musi zawierać (pkt 1-15):
- datę wystawienia,
- kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę,
- imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy oraz ich adresy,
- numery identyfikacji podatkowej podatnika oraz nabywcy,
- datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi bądź datę otrzymania zapłaty,
- nazwę (rodzaj) towaru lub usługi,
- miarę i ilość towarów lub zakres usług,
- cenę jednostkową netto,
- kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty,
- wartość towarów lub usług netto,
- stawkę podatku,
- sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i od podatku zwolnioną,
- kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek,
- kwotę należności ogółem.
Dalsze dane w fakturze VAT
Kolejne przepisy określają elementy obligatoryjne dla faktur wystawianych w poszczególnych przypadkach, a także to, jakie dane w konkretnym przypadku wystąpić nie muszą. Nieco inne zasady obowiązują bowiem np. w przypadku wykonywania usług związanych z turystyką czy sprzedażą dzieł sztuki.
Ustawa wskazuje także elementy, których faktura nie powinna zawierać, a także takie, których dokument wystawiany w konkretnym przypadku zawierać nie może. Również te przepisy warto mieć na uwadze, aby mieć pewność, że faktura będzie ważna.

Faktura uproszczona wystawiana jest wtedy, gdy wartość sprzedaży nie przekracza 450 złotych lub 100 euro. Jest to uprawnienie podatnika, a nie jego obowiązek – możliwość wystawienia faktury uproszczonej nie wyłącza możliwości wystawienia faktury zwykłej. Faktura uproszczona: kiedy się ją wystawia? Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, fakturę uproszczoną można wydać w przypadku, gdy wartość sprzedaży wynosi do 450 zł lub 100 euro . Nie jest to obowiązek podatnika – może on wystawić od takiej transakcji również zwyczajną fakturę. Możliwość wystawienia faktury uproszczonej nie dotyczy jednak wszystkich takich przypadków, bowiem nie można jej wystawić w następujących sytuacjach: przy sprzedaży wysyłkowej – na terytorium kraju, jak i za granicę, w przypadku WDT, czyli wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w sytuacji dostawy towarów bądź świadczenia usług na rzecz jednostek z innych państw członkowskich, a także wówczas, gdy zobowiązanym do zapłaty podatku VAT jest nabywca towaru lub usługi . Faktura uproszczona: elementy Faktura uproszona może nie zawierać elementów określonych w art. 106e ust. 1 pkt 3 w odniesieniu do nabywcy oraz danych z ust. 1 pkt 8-9 i 11-14, jeśli zawiera dane, które umożliwiają określenie kwotę podatku dla odpowiednich stawek. Faktura taka nie musi więc zawierać: imion i nazwisk/nazw podatnika i nabywcy, a także ich adresów, miary i ilości dostarczonych towarów/zakresu usług, ceny jednostkowej towaru lub usługi netto, wartości sprzedaży netto, stawki podatku , sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż od podatku zwolnioną, kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto , z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku. Powinna zaś zawierać obowiązkowo:...

W obiegu gospodarczym funkcjonują faktury VAT zarówno podpisane, jak i nieopatrzone podpisem ani pieczątką. Te drugie są jednak tak samo ważne – obowiązek podpisywania faktur został zlikwidowany w 2004 roku w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej. Elementy faktury VAT Zgodnie z prawem, obowiązkowe elementy faktury to: data wystawienia, kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę , imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy oraz ich adresy, numery identyfikacji podatkowej podatnika oraz nabywcy, data dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi bądź data otrzymania zapłaty, nazwa (rodzaj) towaru lub usługi, miara i ilość towarów lub zakres usług, cena jednostkową netto, kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, wartość towarów lub usług netto, stawka podatku , suma wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i od podatku zwolnioną, kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto , z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek, kwota należności ogółem. Konkretne przypadki mogą wymagać dodatkowych elementów, jednak nigdy nie jest wymagany podpis ani pieczątka. Taka konieczność została zniesiona rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 roku. Podpis na fakturze VAT Zgodnie z obowiązującymi przepisami podpis wystawcy ani odbiorcy nie jest wymagany. Wciąż zdarza się, że są one podpisywane, nie ma to jednakże znaczenia z punktu widzenia ważności faktury VAT . Faktem jednak jest, że w praktyce może to mieć znaczenie dowodowe – jeśli wystawca faktury odda sprawę do sądu, przedstawiając nieopłaconą fakturę podpisaną przez odbiorcę, to automatycznie przyjmowana jest ona za...

Faktura VAT marża to dokument potwierdzający sprzedaż opodatkowaną od wysokości marży, nie zaś od całej kwoty sprzedaży. Nie zawiera ona niektórych elementów, które obowiązkowe są według zasad ogólnych. Faktura marża: co to oznacza? Przedsiębiorca, który uprawniony jest to wystawiania faktury marża, opłaca podatek VAT nie od całej kwoty sprzedaży, a jedynie od wysokości marży, czyli różnicy pomiędzy kwotą należności, jaką ma zapłacić nabywca, a ceną nabycia, pomniejszoną o kwotę podatku. W związku z tym kwota podatku jest niższa, niż gdyby transakcja opodatkowana była w sposób tradycyjny . Zakup, na który wystawiona jest faktura marża, nie pozwala jednak na odliczenie podatku VAT. Faktura marża: kiedy można ją wystawić? Transakcje, które można opodatkować według procedury marży, określa ustawa o podatku od towarów i usług. Możliwość taka dotyczy podatników, którzy zajmują się usługami turystycznymi , dostawą rzeczy używanych, dzieł sztuki, antyków oraz przedmiotów kolekcjonerskich. Faktura marża: cechy charakterystyczne Według art. 119 i 120 ustawy o VAT, podatnicy tacy wystawiają faktury zawierające następujące elementy: oznaczenie „Faktura VAT marża”, imię i nazwisko lub nazwy obu stron, ich adresy oraz numery NIP , dzień, miesiąc i rok albo miesiąc i rok dokonania sprzedaży, datę wystawienia oraz numer kolejny faktury, nazwę towaru lub usługi, miarę i ilość sprzedanych towarów, bądź rodzaj wykonanych usług, kwotę należności wraz z należnym podatkiem. W fakturze marża nie wykazuje się natomiast: ceny jednostkowej netto towaru/usługi, wartości sprzedaży netto, stawki podatku, kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, wartości sprzedaży towarów lub usług brutto.