Reklama

Przedszkolak powinien umieć samodzielnie umyć się, korzystać z toalety, posprzątać, czy ubrać z niewielką tylko pomocą starszych.

Reklama

Przedszkolak czyli dziecko w wielu 4-6 lat, przeżywa bardzo spektakularne okresy buntu, który pomagają mu dostosować się i zsocjalizować z otoczeniem. W tym czasie dziecko potrafi już jasno powiedzieć czego potrzebuje, wyrazić swoje obawy, poczynić plany, podzielić się swoimi spostrzeżeniami. Rozwój fizyczny nie przebiega tak bardzo dynamicznie jak w okresie poniemowlęcym, ale cechuje go w dalszym ciągu duże natężenie.

Rozwój fizyczny przedszkolaka

Dziecko w wieku 5 lat wchodzi w tzw. złoty okres rozwoju motorycznego, na który przypada większość umiejętności ruchowych. W tym czasie może nauczyć się np. jeździć na rowerze, rolkach lub pływać. Z łatwością uczy się kilku rzeczy jednocześnie. Ponieważ jego zachowanie w główniej mierze determinuje aktywność fizyczna doskonali ono swoje umiejętności motoryczne, jego ruchy stają się bardziej precyzyjne. Przedszkolak potrafi wykonać czynności tzw. samoobsługowe, takie jak mycie się, korzystanie z toalety, ubieranie się (w tym zapinanie guzików i sznurowanie butów), jedzenie, a nawet przygotowanie mało skomplikowanego posiłku czy sprzątanie.

Umiejętności społeczne przedszkolaka

Dzieci czteroletnie potrafią już powiązać czynność uwagi z zapamiętywaniem. Przedszkolaki mają zasób około 16 tysięcy słów, dzięki którym mogą zadawać coraz bardziej skomplikowane pytania. Dziecko wtedy zaczyna być skłonne do samokontroli, dzięki czemu jest w stanie powstrzymać się od natychmiastowych reakcji na bodźce. W wieku 4-5 lat maluch przystosowuje się już do panujących norm, zakazów i nakazów, rozumie skąd wynikają niektóre ograniczenia. Stopniowo usamodzielnia się i oddala od rodziców na rzecz grupy rówieśniczej. Dziecko jest bardzo ciekawe świata, wszędzie chce zajrzeć, o wszystko zapytać. Przedszkolaki potrafią rozwiązywać zadania logiczno-matematyczne. Bunt czterolatka, jaki wówczas ma miejsce, to przede wszystkim manifestowanie niezależności i notoryczne używanie słowa „nie”. Maluch jest nieznośny dla otoczenia tak samo, jak sam dla siebie. Często bardzo emocjonalnie i nieadekwatnie reaguje na rozmaite sytuacje. Zdarzają się awantury a nawet szczypanie czy kopanie. Swoją agresję dziecko kieruje wówczas przede wszystkim na rodziców i opiekunów – babcie, starsze rodzeństwo – na wszystkie osoby, które stosują wobec niego jakiekolwiek zakazy.


Reklama
Reklama
Reklama
Reklama