Czym różni się zrzeczenie się spadku od jego odrzucenia?

Zrzeczenie się spadku to umowa między przyszłym spadkobiercą a spadkodawcą, polegająca na wyłączeniu tego pierwszego od dziedziczenia. Następuje za życia spadkodawcy. Odrzucenie spadku następuje zaś po śmierci spadkodawcy i nie wyłącza od dziedziczenia dzieci i wnuków spadkobiercy, który spadek odrzucił, w przeciwieństwie do sytuacji, gdy doszło do zrzeczenia się dziedziczenia przez tę osobę.

Zrzeczenie się spadku

Zrzeczenie się spadku, czyli zrzeczenie się dziedziczenia to umowa, którą zawiera się w formie aktu notarialnego. Zawiera ją spadkodawca ustawowy ze swoim przyszłym spadkobiercą, a polega na tym, iż ten drugi po prostu zrzeka się bycia w przyszłości jego spadkobiercą.

Jest to rozwiązanie, które zwykle wybiera się wówczas, gdy spadkodawca jeszcze za życia darował jednemu ze swoich spadkobierców ustawowych znaczną część swojego majątku. Służyć ma temu, aby ta osoba nie weszła po jego śmierci w konflikt z pozostałymi spadkobiercami, roszczących sobie prawa do pozostałej części tego majątku.

Zrzeczenie się dziedziczenia obejmuje zstępnych zrzekającego się, czyli dzieci, wnuki i prawnuki. Nawet więc, jeśli osoba, która zrzekła się przyjęcia spadku umrze przed osobą, po której spadku się zrzekła, to dziedziczyć i tak będą jego pozostali spadkobiercy. Dzieci i wnuki osoby, która się zrzekła dziedziczenia, dziedziczyć będą tę część majątku, która została wcześniej nabyta przez tę osobę w drodze na przykład darowizny będącej powodem zawarcia takiej umowy u notariusza.

Odrzucenie spadku

Odrzucenie spadku jest natomiast czynnością, której dokonuje się już po śmierci spadkodawcy. Polega na tym, że spadkobierca w ciągu sześciu miesięcy od dowiedzenia się o tym, że należy mu się spadek, czyli zwykle od śmierci spadkodawcy, przed sądem lub notariuszem oświadcza, że nie chce brać udziału w przejęciu spadku. Dotyczy to zarówno majątku, jak i ewentualnych długów spadkowych.

Jest to jeden z trzech sposobów, w jaki może zachować się spadkobierca:

1. 1. proste przyjęcie spadku, czyli wraz ze wszystkimi długami, oraz
2. 2. przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza, czyli do wysokości długów spadkowych, które w aktualnym stanie prawnym stało się zasadą
3. 3. zrzeczenie się spadku w ogóle.

Osoba, która odrzuciła spadek, traktowana jest tak, jakby nie dożyła przyjęcia spadku. Do jego przyjęcia powołane więc będą osoby, które według ustawy są następne „w kolejce” do dziedziczenia, a więc również dzieci czy wnuki osoby, która spadek odrzuciła. Te osoby również mogą spadek odrzucić.