Choroby wieku starczego: nietrzymanie moczu i stolca, otępienie, unieruchomienie

Mianem wielkich problemów geriatrycznych określa się kilka zespołów związanych ze starczą niepełnosprawnością. Mają one charakter przewlekły i wiele współistniejących przyczyn.

Charakterystyka wielkich problemów geriatrycznych

Wielkie zespoły geriatryczne wpływają na ograniczenie samodzielności osób starszych, obniżenie poczucia własnej wartości. Są oni zdani na pomoc innych osób. Specyfika wielkich problemów geriatrycznych wiąże się ze starzeniem się organizmu.

Do grupy wielkich zespołów geriatrycznych zalicza się m. in. nietrzymanie moczu lub stolca, unieruchomienie oraz zespoły otępienne. Wielkie zespoły geriatryczne są wynikiem zaniedbania i chorób wielonarządowych. Wpływają one na obciążenie psychiczne osoby starszej i fizyczne jej opiekuna.

Nietrzymanie moczu lub stolca

Nietrzymanie moczu i stolca wiąże się z dysfunkcją zwieraczy, co powoduje stres i przygnębienie psychiczne. Na ciele osoby starszej pojawiają się podrażnienia i odleżyny. Może ona borykać się z infekcjami. Wyróżnia się przejściowe nietrzymanie moczu i utrwalone nietrzymanie moczu, które wynika z zaburzeń dolnego odcinka układu moczowego. Z kolei nietrzymanie stolca wywołuje nieprawidłowa dieta, wypadanie odbytu albo błędy jatrogenne (niewłaściwe zachowanie personelu medycznego), na przykład podawanie nadmiernych ilości środków przeczyszczających. i stolca wymaga opieki pielęgniarskiej (zmiany pieluch lub podpasek, dbanie o higienę miejsc intymnych).

Zespoły otępienne

Z wiekiem wzrasta u człowieka ryzyko wystąpienia zespołów otępiennych powszechnie znanych jako demencja. Najczęściej występuje otępienie alzheimerowskie. Zespoły otępienne to wynik choroby mózgu, która skutkuje m. in. zaburzeniem pamięci, liczenia i orientacji w terenie. Osoba starsza może mieć problemy z zapamiętaniem dat związanych z istotnymi wydarzeniami ze swego życia i życia członków rodziny. Ta choroba wieku starczego ma wpływ nie tylko na funkcjonowanie chorego, ale i jego rodziny, która musi go obserwować, pobudzać do aktywności fizycznej i psychicznej, a także okazywać cierpliwość i zrozumienie. Na demencję mają wpływ uszkodzenia mózgu, do których dochodzi na skutek choroby Parkinsona, udarów i urazów mózgu.

Unieruchomienie

O unieruchomieniu w przypadku osób starszych mówi się wówczas, gdy przez długi czas muszą leżeć w łóżku albo korzystać zwózka podczas przemieszczania się. Najczęściej takie sytuacje występują w czasie rekonwalescencji po infekcjach czy urazach. Przyczyną unieruchomienia w pozycji leżącej może też być depresja. W tym przypadku konieczna jest gimnastyka rąk i nóg, oklepywanie skóry i ćwiczenia oddechowe.