Objawy świerzbu: swędzenie skóry, wysypka, przeczosy

Świerzb to nie jest choroba skóry powstająca z brudu. Wywołują ją pasożyty świerzbowca ludzkiego. Wbrew opinii, dbając o czystość i mieszkając w higienicznych warunkach, można się nią zarazić.

Co to jest świerzb?

Świerzb należy do chorób skórnych, pochodzenia pasożytniczego. To jedna z najstarszych chorób ludzkości. Pierwsze wzmianki o niej pochodzą już z czasów starożytnych. Do dziś dotyka ludzi mieszkających na wszystkich zakątkach globu. Co kilkanaście lat, lekarze zauważają wzrost liczby zachorowań, a także lokalne ogniska epidemii. Świerzb jest wywoływany przez pasożyta – świerzbowca ludzkiego. Pasożyt ten jest bardzo mały i nie można go dostrzec gołym okiem. Z łatwością za to można zobaczyć i odczuć skutki jego działania. Zagnieżdża się w naskórku i tworzy tam system jamek i kanalików, w których samice składają jaja. Świerzbowce lubią bytować w miejscach ciepłych – w pachwinach, okolicach narządów rodnych, pod piersiami, na linii pasa.

Świerzb – objawy

Najważniejszym objawem zarażenia się świerzbem jest reakcja alergiczna objawiająca się świądem i wysypką. Wywołują ją odchody pozostawione przez pasożyty. Typowym zachowaniem zarażonych świerzbem jest uporczywe drapanie się. Takie objawy występują zwykle 3-4 tygodnie od zarażenia. Oprócz wysypki na skórze występują także przeczosy, czyli podłużne nadżerki pojawiające się po drapaniu.

Świąd nasila się szczególnie w czasie snu, po kąpieli i po powrocie do ciepłego mieszkania – wzrost temperatury pobudza żyjące na skórze pasożyty. Poprzez wzmożone drapanie, pasożyty roznoszą się na zdrowe części skóry i po pewnym czasie choroba może objąć całą powierzchnię ciała – z pominięciem jedynie twarzy. Do rozpowszechnienia się choroby wystarczy 10 dorosłych samic, które składają jaja.

Aby mieć pewność, że mamy do czynienia ze świerzbowcem, należy zabarwić skórę jodyną – wtedy widoczne są norki świerzbowe.

Jak można się zarazić świerzbem?

Aby zarazić się świerzbowcem nie wystarczy krótki kontakt z osobą zainfekowaną. Bardzo rzadko pasożyty przenoszą się przez podanie ręki, czy uścisk. Zupełnie inaczej sytuacja wygląda w przypadku stałych kontaktów. Nie tylko stosunki intymne stanowią zagrożenie, ale także wspólne mieszkanie – ryzykowne jest spanie w jednej pościeli z osobą chorą, pożyczanie ubrań. Ze względu na to, że pasożyty są aktywne podczas snu, świerzbem można się zarazić nawet w wagonie sypialnym w pociągu.

Świerzb u dzieci

W grupie dużego ryzyka zarażenia się świerzbem znajdują się dzieci. Bardzo łatwo może dojść do zarażenia podczas zabaw i nieprzestrzegania higieny intymnej. Wysypka pojawiająca się na ciele malucha, początkowo obejmuje dłonie i podeszwy stóp. W związku z tym może utrudniać chodzenie. U młodszych dzieci pojawiające się zmiany skórne to przede wszystkim pęcherze i wykwity grudkowo-rumieniowe. Zmiany guzkowe mogą wystąpić u starszych dzieci i lokalizują się głównie na stopach, pośladkach i na głowie, ale mogą dotyczyć także całego ciała. Nasilenie świerzbu u dzieci jest mniejsze niż u dorosłych.