Popularne choroby skóry - liszaje, nadżerki, owrzodzenia

Liszaje to ciemnofioletowe zmiany na skórze. Wyróżnia się liszaje płaskie, zakaźne i rumieniowate. Nadżerki są obrzękiem skórnym szyjki macicy. Owrzodzenia natomiast są skutkiem nieleczonych żylaków lub zakrzepicy żył głębokich. Inne częste choroby skóry to grzybica, egzema lub atopowe zapalenie skóry.

Wykwity skórne to wady skóry, które są skutkiem innej choroby. Najczęstsze tego rodzaju problemy to liszaje, nadżerki, owrzodzenia, atopowe zapalenie skóry, grzybica skóry, egzema dłoni lub brodawki.

Wykwity skórne – liszaj płaski, liszaj rumieniowaty, liszaj zakaźny

Liszaj płaski jest najczęstszym rodzajem wykwitów skórnych. Choroba ta objawia się ciemnofioletowymi grudkami na powierzchni skóry. Przyczyną wykwitów płaskich są nieprawidłowości w funkcjonowaniu układu autoimmunologicznego, silny stres oraz przyjmowanie leków wywołujących podrażnienia skóry. Leczenie choroby polega na przyjmowaniu leków, które ograniczają występowanie objawów, czyli kortykosteroidów oraz metotreksatu. Gdy liszaje są drobne i miejscowe, stosuje się maści sterydowe i przeciwbakteryjne. Wszyscy, którzy cierpią na liszaje płaskie, powinni przykładać dużą uwagę do higieny skóry i dbać o jej głębokie nawilżenie.

Liszaj rumieniowaty (toczeń rumieniowaty) to rzadka choroba, która objawia się silnym stanem zapalnym wokół narządów wewnętrznych. Następstwem tego są czerwone grudki, które pogłębiają się na skórze w miarę kontaktu ze światłem. Osoba chora czuje swędzenie i pieczenie narażonych miejsc. Przyczyny powstawania liszaja rumieniowatego mają podłoże genetyczne, hormonalne i środowiskowe. Leczenie choroby polega na podawaniu leków immunosupresyjnych. W lżejszych objawach stosuje się estrogeny i kremy z witaminą A.

Liszaje zakaźne objawiają się pęcherzykami i krostkami na powierzchni skóry. Choroba jest skutkiem zarażenia bakteriami paciorkowca lub gronkowca. Główną przyczyną powstawania liszajów zakaźnych jest życie w ciągłym stresie oraz doświadczenie silnego szoku psychicznego.

Nadżerki – rany w śluzówce macicy

Nadżerka to mała rana w śluzówce szyjki macicy. Choroba powstaje na skutek zaniedbania stanów zapalnych pochwy i sromu. Do tych zaburzeń dochodzi najczęściej po porodzie, poronieniu, w przypadku odczynowego zapalenia stawów lub podczas urazów mechanicznych pochwy. Również częste kontakty seksualne z różnymi partnerami oraz stosowanie wkładek domacicznych przyczyniają się do rozwoju stanów zapalnych szyjki macicy. Objawy nadżerki to:

• bóle w części krzyżowo-lędźwiowej,
• białe upławy o brzydkim zapachu,
• plamienie z pochwy poza miesiączką.

Badania diagnozujące wystąpienie nadżerki to kolposkopia. Polega ona na wprowadzeniu przez pochwę mikroskopu, dzięki któremu można zanalizować ranę. W celu wykrycia choroby stosuje się też posiew z szyjki macicy oraz cytologię. Leczenie nadżerki polega na usunięciu stanu zapalnego za pomocą leków dopochwowych. W cięższych przypadkach stosuje się koagulację chemiczną. Wymaga ona wykorzystania specjalnej maści, która niszczy chory nabłonek.

Owrzodzenia – głębokie rany w okolicy nóg

Owrzodzenia objawiają się niewydolnością pracy żył. Skutkuje ono pojawieniem się ran, które bardzo wolno się goją. Występują one głównie w okolicy nóg. Choroba ta może objawiać się ranami czarnymi (twarda martwica), żółtymi (martwe komórki) lub czerwonymi (naprawiająca się tkanka). Owrzodzenia są skutkiem:

• nieleczonych żylaków,
• przebytych zakrzepic żył głębokich,
• cukrzycy.

Choroba objawia się degeneracją skóry i tkanki podskórnej. Leczenie owrzodzenia polega na wygojeniu ran za pomocą specjalnych maści, chirurgicznym naprawianiu uszkodzonych żył oraz profilaktyce w celu unikania nawrotu choroby. Lekarze są w stanie zmniejszyć obrzęk i ograniczyć przepływ krwi przez żyły, które znajdują się w okolicach ran. Podczas podobnej kuracji pacjenci muszą zmieniać opatrunek średnio 2-3 razy dziennie.