Psychologia rozwojowa: wieczny rozwój
Psychologia rozwojowa jest jednym z najstarszych działów psychologii. Zajmuje się badaniem psychiki ludzkiej od powstania życia aż do samej śmierci. Inaczej nazywana psychologią rozwoju poznawczego, ponieważ ściśle łączy się z procesem poznawczym.
Psychologia rozwojowa jest jednym z najstarszych działów psychologii. Zajmuje się badaniem psychiki ludzkiej od powstania życia aż do samej śmierci. Inaczej nazywana psychologią rozwoju poznawczego, ponieważ ściśle łączy się z procesem poznawczym.
Psychologia rozwojowa dzieli życie człowieka na etapy, w których dochodzi do ważnych zmian w jego psychice. Następują wtedy tzw. kryzysy rozwojowe, dzięki którym może on nadal się rozwijać pod względem intelektualnym, emocjonalnym, mentalnym, a nawet filozoficznym.
Według psychologa Erika Eriksona, mimo że ludzka psychika ulega ciągłym zmianom pod naporem doświadczeń, płynących ze środowiska społecznego, powinna dążyć do tożsamości ego (stałości w świadomości siebie). Psychologia rozwojowa ściśle łączy się z:
- anatomią – bierze pod uwagę wszystkie procesy rozwojowe w ciele człowieka, które mają wpływ na psychikę;
- psycholingwistyką – odszukuje połączenia pomiędzy stanem psychicznym, a rozwojem języka i mowy;
- pedagogiką i psychologią wychowawczą – dobra znajomość psychologii rozwojowej pomoże dobrać odpowiednie metody i techniki nauczania oraz wychowania;
- psychologią geriatryczną zajmuje się wszystkimi aspektami starości. Biorąc pod uwagę, że starzenie się to również etap rozwojowy człowieka, wiedza z psychologii rozwoju pomoże zrozumieć problemy psychiczne ludzi w podeszłym wieku.
Warto pamiętać, że prawie wszystkie koncepcje psychologii rozwojowej traktują o człowieku jako istocie dynamicznej, czyli zmieniającej się podczas całego życia. Wg teorii Eriksona życie ludzkie dzieli się na 8 etapów:
1. Niemowlęctwo (od poczęcia do 18 miesiąca życia)
2. Wczesne dzieciństwo (2 -3 lata)
3. Okres przedszkolny (3 – 5 lat)
4. Okres szkolny (6 – 11 lat)
5. Dorastanie (inaczej nazywane w psychologii adolescencją – wiek nastoletni; 12 – 18 lat)
6. Wczesna dorosłość (19 – 40 lat)
7. Późna dorosłość (40 – 65 lat)
8. Starość (65 – do śmierci)
Każdy etap niesie za sobą inne problemy rozwojowe, ale tylko uporanie się z nimi na konkretnym poziomie, pomoże psychice ludzkiej pójść o krok dalej. Dlatego tak ważna jest świadomość siebie i dojrzałość psychiczna.