Pasjans to gra karciana dla jednej osoby. Polega na ułożeniu kart w kilku rzędach, zgodnie z hierarchią talii. W kenta powinno grać minimum 4 graczy. Uczestnicy muszą zebrać po 3 karty o takim samym kolorze bądź figurach.

Karty do gry powstały w pierwszych wiekach naszej ery. W Europie pojawiły się około XIV wieku. Jedna talia standardowo zawiera 52 karty w 4 kolorach (symbolach): pik, karo, kier oraz trefl.

Pasjans, czyli sztuka cierpliwości

Pasjans to indywidualna gra karciana. Jej nazwa wywodzi się z francuskiego słowa patience, które oznacza cierpliwość. Stawianie pasjansa wymaga dobrej pamięci, koncentracji i wytrwałości. Gra polega na ułożeniu kart we właściwym porządku – od największej do najmniejszej.

Pasjansa stawia się w następujący sposób:

weź talię kart i ją potasuj;
7 kart ułóż w rzędzie na stole, tak, by nie było widać ich kolorów i wartości (awersami do dołu);
następnie na kartach ułóż kolejny rząd składający się z sześciu kart, zaczynając układanie od lewej strony. Układaj kolejne rzędy tak, by każdy następny miał o jedną kartę mniej od poprzedniego. Pierwsza kolumna powinna składać się z siedmiu kart, druga z sześciu, a ostatnia z jednej;
pozostałe karty ułóż w stos rewersami (grzbietami) do góry
odkryj najniżej położone karty z każdej kolumny;
karty, które są niżej w hierarchii przełóż na wyższe o jeden stopień w hierarchii, pamiętając o naprzemienności kolorów np. czarną czwórkę przełóż na czerwoną piątkę, a następnie odkryj uwolnioną kartę. Możesz też przełożyć sekwencję malejących kart tak, by najwyżej położona karta w przesuwanej sekwencji znalazła się na karcie z wyższym nominałem innego koloru. Po przeniesieniu zawsze odkrywaj najniższą uwolnioną kartę;
jeśli w wyniku przenoszenia kart zwolnisz miejsce na kolumnę, to na to miejsce możesz położyć tylko i wyłącznie króla – ze stosu lub z odsłoniętych kart, pod warunkiem, że leży na wierzchu. Możesz też przenieść króla wraz z sekwencją malejących kart (dama, walet, dziesiątka itd.). Na stole może leżeć maksymalnie siedem kolumn.

Asy układaj ponad fortepianem – jako bazy. Na każdym z asów możesz ułożyć dwójkę i kolejno rosnące karty tego samego koloru, aż do króla.

Karty między kolumnami przekładaj dotąd, dopóki możesz położyć „młodszą” w hierarchii kartę na „starszą”. Kiedy wyczerpiesz możliwości, odkryj kartę ze stosu i sprawdź, czy można ją położyć w którejś kolumnie lub w bazie zgodnie z powyższymi zasadami.

Twoim zadaniem jest ułożenie czterech pełnych kolorów w bazach – od asa aż do króla.

Pasjansa można traktować również jako wróżbę. Przed rozpoczęciem gry należy zadać sobie pytanie, na które odpowiedź brzmi „tak” albo „nie”. Jeśli graczowi uda się ułożyć pasjansa, odpowiedź jest twierdząca.

Kent – podstawowe zasady gry

Kent to bardzo prosta gra dla parzystej liczby graczy (minimum 4). Jej cel polega na zdobyciu kenta, czyli trzech kart, które mają takie same figury (na przykład walety) albo identyczne kolory (na przykład karo). Do przeprowadzenia gry potrzeba talii kart bez jokerów.

Zasady kenta wyglądają następująco:

uczestnicy dobierają się w pary i ustalają między sobą tajny gest, którego nie odgadną pozostałe osoby. Może to być mrugnięcie okiem lub odgarnięcie włosów. Dzięki znakowi gracze będą mogli się porozumiewać;
uczestnicy siedzą w kole tak, by pary znajdowały się naprzeciw siebie;
jedna osoba tasuje karty i rozdaje po 3 każdemu uczestnikowi. Osobie rozdającej przysługują 4 karty;
osoba z 4 kartami przekazuje jedną dowolną kartę uczestnikowi siedzącemu obok, zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Kolejni gracze mają za zadanie zrobić to samo;
jeśli któraś osoba zdobędzie kenta, musi przekazać tajny gest swojemu partnerowi. Jeśli i on będzie miał trzy takie same karty, powinien krzyknąć „Kent!”;
partnerzy pokazują pozostałym uczestnikom swoje karty. W przypadku, gdy oboje rzeczywiście mają kenta, wygrywają rundę. Jeśli jest inaczej – przegrywają.