Zespół nagłej śmierci niemowlęcia, czyli śmierć łóżeczkowa

Śmierć łóżeczkowa (SIDS), określana także jako zespół nagłej śmierci niemowlęcia, jest to zgon zdrowego dziecka w trakcie snu. Dotyczy zwykle dzieci od pierwszego miesiąca do pierwszego roku życia.

Przyczyny śmierci łóżeczkowej nie są znane. Jak dotąd ustalono jedynie hipotetyczne czynniki zwiększające ryzyko śmierci łóżeczkowej.

Czynniki zwiększające ryzyko śmierci łóżeczkowej

Śmierć łóżeczkowa najczęściej dotyka niemowląt pomiędzy 2. a 6. miesiącem życia. Diagnoza śmierci łóżeczkowej stawiana jest wówczas, gdy w trakcie badania sekcyjnego nie można wskazać bezpośredniej przyczyny zgonu dziecka. Czynniki zwiększające ryzyko śmierci łóżeczkowej pochodzące ze strony matki to: młody wiek (

W grupie zwiększonego ryzyka są:

• niemowlęta płci męskiej,
• dzieci z niską wagą (
• dzieci, które po urodzeniu, miały poniżej 4 punktów w skali Apgar,
• wcześniaki,
• dzieci narażone na stres,
• niemowlęta z ciąży mnogiej,
• dzieci z obniżonym napięciem mięśni,
• niemowlęta cierpiące na refluks żołądkowo-przełykowy,
• dzieci z zaburzeniami oddechu.

Przyczyny śmierci łóżeczkowej – wady serca, niska serotonina i zakażenia

Jak dotąd jednoznacznie nie ustalono jakie są przyczyny śmierci łóżeczkowej. Według opinii lekarzy mogą do nich należeć: wady serca, obniżony poziom serotoniny, zakażenia bakteriami, bezdech, podłoże genetyczne lub ucisk tętnicy kręgowej.