Historia kolędowania w Polsce, czyli śpiewania pieśni bożonarodzeniowych, jest bardzo długa. Wspólne śpiewanie przy rodzinnym stole niesie radość oraz poczucie bliskości i jedności. Jedną z najstarszych kolęd jest „Anioł pasterzom mówił”, a największą popularność zdobyła „Cicha noc” przetłumaczona na setki języków.
Kolędowanie jest jedną z bożonarodzeniowych tradycji kultywowaną już w czasach średniowiecza. Polega na śpiewaniu pieśni, które opisują narodziny Chrystusa, a także mówią o znaczeniu tego wydarzenia dla ludzi.
Kolędowanie jest głęboko zakorzenionym w polskiej tradycji zwyczajem bożonarodzeniowym. Słowo „kolęda” wywodzi się z pogańskiego Rzymu, w którym świętowano pierwszy dzień miesiąca, odwiedzając znajomych, śpiewając pieśni, urządzając huczne uczty oraz składając sobie życzenia. Ten pogański zwyczaj kolędowania kultywowany był na terenach słowiańskich. Towarzyszyło mu ofiarowywanie darów kolędnikom. Pieśni bożonarodzeniowe zostały nazwane „kolędami” w XVI wieku, wcześniej określane były jako rotuły. Do Polski tradycja śpiewania kolęd przywędrowała z Zachodu już w czasach średniowiecza (XV wiek). Zaczęto tłumaczyć pieśni łacińskie i czeskie na język polski. Za przysłowiowy „złoty wiek polskich kolęd” uważa się przełom XVII i XVIII wieku, kiedy doszło do znacznego wzrostu popularności pieśni bożonarodzeniowych. Za najstarsze kolędy uważa się: „Anioł pasterzom mówił”, „W żłobie leży”, „Przybieżeli do Betlejem”, „Lulajże Jezuniu”, „Gdy śliczna Panna” oraz „Jezus malusieńki”. Wszystkie kolędy niezależnie od wieku, w którym powstały opowiadają o narodzinach Chrystusa oraz o doniosłości tego wydarzenia i jego znaczeniu dla wszystkich chrześcijan. Do dziś w okresie Świąt Bożego Narodzenia po domach chodzą grupy kolędników ze świecącą gwiazdą betlejemską, a niekiedy również w przebraniach np. za anioła. W obecności gospodarza i jego rodziny śpiewają kolędy oraz składają życzenia. W zamian za to otrzymują różne świąteczne smakołyki, drobne datki bądź podarunki.
Śpiewanie kolęd w Święta Bożego Narodzenia wśród rodziny i najbliższych jest zwyczajem stwarzającym magiczną i niepowtarzalną atmosferę niosącą radość. Kolędowanie pozwala na budowanie poczucia wspólnoty oraz jedności, a także niesie za sobą mnóstwo pozytywnych emocji. Wspólne śpiewanie zbliża do siebie ludzi, sprawia, że znika odczucie osamotnienia. Ponadto kolędowanie pomaga w pielęgnowaniu wiary chrześcijańskiej oraz rozwija wrażliwość duchową. Największą popularność w wymiarze międzynarodowym zyskała kolęda „Cicha noc”. Po raz pierwszy została zaśpiewana w 1818 roku, a więc ma już 199 lat. Ta niezwykła bożonarodzeniowa pieśń została przetłumaczona na ponad 300 języków.
Tradycja wigilijna ma dla Polaków duże znaczenie. Świadczy o tym chociażby przestrzeganie w większości domów tego dnia postu, pomimo że II Synod Plenarny w Polsce w 1983 zniósł konieczność postu w Wigilię (szczegółowo kwestię tę omówili biskupi w 2003 r. w liście pasterskim). Tradycje Bożego Narodzenia są dla Polaków wartością nadrzędną – na ten szczególny czas ludzie zjeżdżają z wszystkich zakątków Polski i świata, aby przebywać razem z rodziną . Dla osób wierzących jest to czas świętowania narodzenia Jezusa Chrystusa, dla niewierzących tylko (i jednocześnie aż) czas spędzony z najbliższymi. Obrzędy wigilijne – 5 najbardziej znanych zwyczajów 1. Pierwsza gwiazda na niebie – polski zwyczaj wigilijny Zgodnie z tradycją w polskich domach do wieczerzy wigilijnej zasiada się, kiedy na niebie pojawi się pierwsza gwiazda. Jest to symbol Gwiazdy Betlejemskiej, za którą podążali trzej królowie, aby znaleźć narodzonego Jezusa. 2. Odczytanie fragmentu Ewangelii wg św. Łukasza i łamanie się opłatkiem Kiedy rodzina zgromadzi się przy stole w Wigilię Bożego Narodzenia, jeden z członków rodziny odczytuje fragment Pisma Św. (Łk 2,1–14). Następnie członkowie rodziny dzielą się opłatkiem, składając sobie wzajemnie życzenia. Dopiero po tych dwóch obrzędach można skosztować wigilijnych specjałów. 3. 12 dań wigilijnych – tradycja Bożego Narodzenia W Wigilię w większości polskich rodzin przygotowuje się 12 dań. Liczba 12 symbolizuje dwunastu apostołów. Zgodnie z polskim zwyczajem wigilijnym, wśród potraw powinny się znaleźć m.in.: karp – najczęściej smażony lub w galarecie, barszcz grzybowy, groch z kapustą, kompot z suszu, pierogi z grzybami i kapustą, kutia, kluski z makiem. 4. Wolne miejsce przy stole Dawniej wierzono, że w Wigilię Bożego...
Świetną okazją do wspólnego spędzania czasu jest ubieranie choinki. Dzieci najbardziej lubią tworzyć łańcuchy, bombki czy ozdoby z masy solnej. Warto też zaangażować najmłodszych w prace przedświąteczne, takie jak gotowanie lub sprzątanie pokoju. Nauczy to ich odpowiedzialności i podkreśli ich rolę w domu. Dobrze jest też zaangażować je do przygotowywania prezentów dla bliskich, dzięki czemu rozbudzą swą kreatywność i pomysłowość. Okres świąteczny jest niezwykłym czasem dla wszystkich dzieci. Jednak wiele z nich nudzi się, ponieważ rodzice skupiają się na domowych przygotowaniach. Warto zaangażować w ten proces dziecko, aby mogło zarówno pomagać rodzicom, jak i rozwijać swoją kreatywność. Wspólne ubieranie choinki Ubieranie choinki z całą rodziną jest magicznym wydarzeniem, na które czeka wiele dzieci. Przygotowując się do tego momentu, warto wykonać wspólnie z pociechami własne ozdoby choinkowe . Świetnie wyglądają dekoracje ze słodyczy lub leśnych dodatków. Ciekawym pomysłem jest też własnoręczne malowanie bombek . Ważne, aby nie dbać o perfekcjonizm tych ozdób tylko pozwolić sobie pobawić z dziećmi. Przez następne miesiące dekoracje choinkowe będą pamiątką tych uroczych chwil spędzonych razem. Najlepsze pomysły na ozdoby świąteczne to łańcuchy na choinkę, rzeźby z masy solnej czy kartki pocztowe. Przed zabraniem się za tworzenie dekoracji należy przygotować: kolorowy papier, klej, nożyczki, farbki, bibułę, brokat, masę solną: mąka, woda, sól. Prace świąteczne z dzieckiem Warto angażować dziecko w różnego typu prace domowe adekwatne do jego wieku. Zajęcia można znaleźć zarówno dla 4-letniego dziecka, jak i dla 8-latka. Starsze dzieci mogą pomagać np. w lepieniu uszek i pierogów. Młodsze mogą odpowiadać za...
Czterolistna koniczyna, podkowa i kominiarz to znane symbole szczęścia. Niewiele jednak osób wie, dlaczego uznano je za znaki dobrego losu. Widząc kominiarza należy złapać się za guzik, ponieważ niegdyś gospodynie właśnie za guzik ciągnęły rzemieślnika do swojego domu, by od niego zaczął pracę. Chociaż niewiele osób przyznaje się do wiary w zabobony, to niektóre symbole mają także znaczenie religijne, np. podkowę wieszano w pozycji, przypominającej literę „C”, by uczcić imię Jezusa Chrystusa. Czterolistna koniczynka Czterolistna koniczyna to jeden z najpopularniejszych symboli przynoszących szczęście. Zwykle koniczynki mają tylko trzy listki, ale w rzadkich sytuacjach dochodzi do mutacji, w wyniku których rośnie cztery lub nawet pięć listków. Niektóre tradycje przypisują znaczenie każdemu listkowi: pierwszy oznacza nadzieję, drugi wiarę, trzeci miłość , czwarty szczęście, a piąty pieniądze. Znalezienie pięciolistnej koniczynki ma oznaczać rychły ślub . Według podań wygnana z Raju Ewa miała ze sobą zabrać koniczynkę, by przyniosła jej szczęście. Inne legendy głoszą, że celtyccy druidzi uznali czterolistną koniczynę za amulet , który pozwala na komunikowanie się ze zmarłymi. Kominiarz i jego guziki Istnieje przesąd, według którego widząc kominiarza trzeba jak najszybciej złapać się za guzik – swój, osoby, która stoi obok lub guzik samego kominiarza. Wersje są różne, ale według każdej ma to przynieść szczęście w najbliższym czasie. W przeszłości gdy kominiarz odwiedzał jakąś miejscowość, każdej gospodyni zależało na tym, żeby najpierw przyszedł do ich domu. Wynikało to z tego, że miał wtedy jeszcze czysty, niepobrudzony sadzą kombinezon i podczas pracy nie narobiłby dodatkowego bałaganu. Przekonanie do tego kominiarza...
