Zespół Aspergera – wychowywanie i leczenie. Jak pomóc dziecku

Zespół Aspergera objawia się problemami w relacjach społecznych i nietypowymi zainteresowaniami i zachowaniami. Leczenie zespołu Aspergera polega na pracy z psychologiem zajmującym się spektrum autyzmu. Rodzic powinien uwidaczniać talenty dziecka i dostosować się do jego przyzwyczajeń.

Co to jest zespół Aspergera?

Zespół Aspergera jest to choroba, którą diagnozuje się po 3. roku życia dziecka. Schorzenie charakteryzuje się nieprawidłowościami w zakresie interakcji społecznych oraz ograniczonymi i stereotypowymi zachowaniami, zainteresowaniami oraz aktywnościami. To zaburzenie często utrzymuje się w wieku młodzieńczym i w życiu dorosłym. W początkach wieku dojrzałego mogą pojawić się również epizody psychotyczne. Zespół Aspergera różni się od autyzmu przede wszystkim brakiem opóźnienia lub upośledzenia rozwoju mowy i funkcji poznawczych. Zaburzenie dotyczy głównie zachowań nieprawidłowych w relacjach społecznych.

Jak pomagać dziecku z zespołem Aspergera?

Aby pomóc dziecku z zespołem Aspergera, warto zwrócić się o pomoc do profesjonalisty, np. do psychologa, pedagoga specjalizującego się w pracy z dziećmi ze spektrum autyzmu. Ważna jest również praca własna z dzieckiem. Należy jasno i prosto się komunikować, nie używać skomplikowanych zdań. Warto pomagać sobie w rozmowie, np. wyśpiewując co się ma do powiedzenia lub przygotowując schemat rysunkowy. Zawsze trzeba się upewnić, że zostało się zrozumianym. Dziecko z zespołem Aspergera lubi rutynę i zarazem ma problemy z ukończeniem zdań. Dobrze jest, gdy rodzic pomaga w tym za pomocą wyznaczania jednoznacznych rutynowych zadań. Trzeba określić moment rozpoczęcia i zakończenia pracy, a dzieciom młodszym, nieumiejącym się jeszcze posługiwać zegarkiem, należy określić czas, np. po kolacji, do czasu kąpieli. Warto też pamiętać o talentach dziecka, takich jak dobra pamięć, spostrzegawczość. Należy je uwidaczniać, aby inni mogli je podziwiać, dzięki czemu mniej skupia się ono na trudnościach w relacjach społecznych. Trzeba pokazywać dziecku, jak ważne są więzi z innymi i zachęcać go do nawiązywania kontaktów. Należy zauważyć, w jaki sposób dziecko funkcjonuje i dostosować komunikaty i czynności do jego możliwości. Pomoże w tym cierpliwość, otwartość i przede wszystkim miłość ze strony rodzica.