Somatyczne i psychologiczne objawy hipochondrii

Hipochondria to zaburzenie, które należy do schorzeń nerwicowych. Dotyka około 5-10% populacji. Hipochondrycy charakteryzują się nadmierną troską o zdrowie, analizują najmniejsze objawy chorobowe i często konsultują je z lekarzem.

Jakie są przyczyny hipochondrii?

Do tej pory nie ustalono konkretnych powodów występowania hipochondrii. Podaje się, że podatne na tę chorobę są osoby, których rodzice byli nadopiekuńczy i każdą dolegliwość traktowali poważnie. Wpływ na zachorowanie na zaburzenie hipochondryczne mają również urazy doznane w dzieciństwie, które związane były śmiercią lub chorobą bliskiej osoby. Przyczyn hipochondrii upatruje się w braku poczucia bycia kochanym, wówczas hipochondria mogłaby stanowić próbę zwrócenia na siebie uwagi innych osób.

Inna hipoteza dotycząca przyczyn zachorowania na hipochondrię głosi, że następuję ona na skutek przeniesienia objawów nerwowych na fizyczne. Osoba z zaburzeniami nerwicowymi uważa, że lepiej być chorą fizycznie niż psychicznie. Dlatego też zamiast nerwicy występuje hipochondria.

W jaki sposób objawia się hipochondria?

Hipochondrię łatwo rozpoznać, ponieważ jej objawy są charakterystyczne. Hipochondryk jest skoncentrowany na własnym zdrowiu. Zwykłe mrowienie w nodze (naturalna reakcja organizmu) jest przez niego interpretowane jako sygnał poważnej choroby. Zauważa najmniejsze objawy chorób i analizuje je, na przykład jest przekonany, że kaszel to objaw nowotworu albo gruźlicy. Często źle się czuje, co skutkuje częstymi wizytami u lekarzy.

Dla hipochondrii charakterystyczne są także objawy psychologiczne. Pojawiają się stany depresyjne i lęk, ponieważ objawy fizyczne mają wpływ na przekonania chorego o stanie zdrowia. Hipochondryk czuje się odrzucony i pokrzywdzony, ponieważ osoby z jego otoczenia po pewnym czasie zaczynają ignorować jego zachowanie. Wynika to z tego, że próbuje on wykorzystać dolegliwości, by wywierać na nich wpływ. Hipochondrii mogą współtowarzyszyć ataki paniki, wynikające z dopuszczania możliwości chorowania na poważne schorzenie i rozmyślania na ten temat.