Co to jest feminizm i kim są feministki?

Feminizm jest ruchem, którego narodziny są trudne do ulokowania w czasie, ponieważ emancypacja kobiet istniała we wszystkich epokach. Precyzyjnie można określić rok, w którym po raz pierwszy został użyty termin féminisme. Autorem słowa wypowiadanego od 1837 roku jest Charles Fourier.

Istnieje wiele odmian feminizmu, m.in. proseksualny, marksistowski, kulturowy, chrześcijański, egzystencjalny, pierwszej fali oraz liberalny. Bez względu na ideologię, z jaką koresponduje, feminizm zachowuje swój rdzeń, którym jest walka o prawa kobiet.

Co to jest feminizm – główne założenia feminizmu

Za feminizmem stoją ideały równościowe. Jest wielowarstwowy i niejednorodny. Mimo że jest uważany za ruch wyłącznie kobiecy, nie obejmuje tylko kobiet. Istnieje pogląd, że rodzajów feminizmu jest tyle, ile jest kobiet. Feminizm to – ogólnie rzecz ujmując - racjonalne spojrzenie na rzeczywistość. Relacje władza – płeć – polityka są rozmaicie odczytywane w poszczególnych krajach i systemach społecznych.

Filarem feminizmu jest zmierzanie do emancypacji kobiet oraz równouprawnienia płci, w szeroko rozumianym aspekcie formalnym i faktycznym. Feminizm to również kwestie dotyczące kobiecości, płci kulturowej oraz dążenie do zwiększania udziału kobiet w rozmaitych obszarach życia. Lata 60. XX wieku uważa się za początek głoszenia postulatów o uwzględnianie kobiet w historii, w której do tej pory ich dorobek i osiągnięcia były pomijane milczeniem.

Francuska pisarka Christine de Pisan, żyjąca w XIV wieku została uznana za pierwszą w historii feministkę. Jednak dopiero w XIX wieku feminizm wkroczył na ścieżkę masowego ruchu, wtedy również rozpoczęła się pierwsza fala feminizmu, po niej nastąpiły, druga i obecna teraz: trzecia fala. Program oraz sposób definiowania „równouprawnienia kobiet” cały czas ulega transformacjom. Parytet, czyli dzielenie się obowiązkami z partnerem, to jeden z najbliższych feminizmowi postulatów. Najważniejsze jest, by podział ten był naturalnym i jednomyślnym zachowaniem, sprawiającym, że obydwie strony są zadowolone i czują się sprawiedliwie traktowane.

Stereotyp feministki

W wielu środowiskach panuje przekonanie, że feministka to zgorzkniała, zakompleksiona i niezbyt urodziwa kobieta, która nie zaznała w życiu miłości, dlatego wojuje w bliżej nieokreślonej sprawie, powodowana permanentnym gniewem. Z pewnością nie ma rodziny, ani dzieci, za to jest oczytana i szalona. Znajomość głównych postulatów feminizmu wystarczy, by tego rodzaju przekonania uznać za dalekie od prawdy.

Kim jest polska feministka?

Według Agnieszki Graff, członkini Porozumienia Kobiet 8 Marca oraz autorki książki „Świat bez kobiet” polska feministka jest osobą świadomą dyskryminacji kobiet oraz wpływu kościoła na życie publiczne. To młoda osoba, najczęściej studentka wydziałów humanistycznych. Coraz więcej jednak jest w Polsce tzw. feminizmu ludowego, który reprezentują kobiety niezależnie od wykształcenia. Ich poparcie często przejawia się w poglądach oraz w aktywnych postawach manifestowanych na co dzień. Polski feminizm narodził się na uniwersytetach, ale bardzo silnie zaznacza swoje istnienie w społeczeństwie, będąc obecnym w różnych środowiskach na obszarze całego kraju.

Od 1999 roku wydawany jest w Polsce kwartalnik „Zadra” skierowany do osób zainteresowanych problematyką praw kobiet. W „Zadrze” można przeczytać publikacje utrzymane w duchu feministycznym.

Świat idzie do przodu, a razem z nim Polska. Mamy już urlopy dla ojców i na szczęście coraz mniejszą sensację wzbudza mężczyzna zajmujący się dzieckiem i domem. Nieustannie jednak walczymy ze stereotypami i hasłami, typu: „miejsce kobiety jest w kuchni”, które funkcjonują nie tylko w światopoglądzie starszej generacji. Często padają również z ust bardzo młodych ludzi.