Objawy prokrastynacji. Typowe zachowania prokrastynatora

Prokrastynator to osoba, która dezorganizuje życie rodzinne i zawodowe, ponieważ nie jest zdolna do inicjatywy, podjęcia decyzji ani wywiązywania się z obowiązków.

Zachowanie prokrastynacyjne jest uciążliwe dla otoczenia, lecz nie wynika ze złej woli czy trudnego charakteru, a z zaburzenia psychicznego, z którego bardzo ciężko wyjść. Aby wyleczyć prokrastynację, trzeba mieć pomoc i wsparcie ze strony najbliższych.

Prokrastynacja – czy to choroba?

Prokrastynacja to zaburzenie psychiczne, które przejawia się patologiczną tendencją do odraczania czynności w czasie. Dotyczy to zarówno podejmowania decyzji, jak i wykonywania obowiązków zawodowych czy domowych. Prokrastynator ma trudności z zabraniem się do pracy, co nie ma żadnego związku z lenistwem. Prokrastynacja może dotykać nawet bardzo pracowitych, ambitnych i utalentowanych osób, które boją się podjąć konkretne kroki, bo stawiają sobie poprzeczkę tak wysoko, że zniechęca ich to rozpoczęcia działań. U źródła prokrastynacji leży często niska samoocena, która niszczy wiarę w siebie i we własne możliwości oraz aktywuje strach przed krytyką.

Jak rozpoznać prokrastynatora?

Prokrastynator jest osobą, która dezintegruje życie nie tylko sobie, ale i ludziom, którzy z nim współpracują. Interwencja rodziny czy znajomych często przyczynia się do podźwignięcia z choroby, ponieważ osobie z takimi zaburzeniami potrzebny jest ktoś, kto będzie ją kontrolował i mobilizował do podejmowania działań.

Aby rozpoznać prokrastynatora w swoim otoczeniu trzeba wiedzieć, że osoba taka:

• Czuje wewnętrzny lęk przed wykonaniem powierzonego jej zadania.
• W czasie, który jest przeznaczony na pracę, wykonuje wiele innych, niezwiązanych z pracą czynności.
• Wynajduje co raz, to nowe powody, aby odwlec w czasie rozpoczęcie działania.
• Ma problem z koncentracją na konkretnej czynności – ucieka myślami wszędzie, gdzie się da.
• Irytuje się brakiem postępów w pracy, mając jednocześnie poczucie winy.
• Zawsze znajdzie usprawiedliwienie dla niedotrzymania terminów.
• Zabiera się do pracy w ostatniej chwili, kiedy już jest przyparty do muru.
• Za każdym razem, gdy jego brak obowiązkowości wpędzi go w tarapaty, obiecuje sobie i innym, że nigdy już nie będzie niczego odkładał na później.

Prokrastynacja rzadko jest leczona, bo nie traktuje się jej w kategoriach choroby. Powszechne jest uznawanie prokrastynatorów za osoby leniwe, roztargnione, pozbawione silnej woli i motywacji, a ich zachowanie za uwarunkowane charakterologicznie. Tymczasem osoby zaburzone borykają się z silnymi lękami przed porażką, bezradnością, izolacją, czy nawet przed sukcesem.