Czy anoreksja u dzieci jest możliwa?

Anoreksja u dzieci to choroba, która dotyka już przedszkolaków i uczniów pierwszych klas podstawówki. Jest to zaburzenie odżywiania się o podłożu psychicznym, które objawia się głodzeniem. Odmawianie sobie posiłków z czasem prowadzi do znacznego spadku wagi ciała, a co za tym idzie – do wyniszczenia organizmu.

Anoreksja to zaburzenie psychiczne, utkwione głęboko w podświadomości człowieka. Objawia się przede wszystkim silnym lękiem przed przybraniem na wadze. Dotyka również dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym, które wzorują się na kanonie szczupłości lansowanym w mass mediach.

Anoreksja u dzieci, czyli dlaczego 7-latek się odchudza

Podłoże anoreksji nie jest jednoznaczne, a powody jej powstania mogą być różnorodne. Są to m.in.:

czynniki rodzinne – nadmierna kontrola rodzicielska, zbyt wysokie wymagania lub narzucanie konkretnych schematów zachowania często stają się powodem popadania w anoreksję. Dzieci dążą do perfekcji nawet w obszarze własnego ciała, bo tego nauczyli je rodzice. Jeżeli sami rodzice są szczupli i tego wymagają od dziecka, to istnieje ryzko, że samo zaprzestanie jeść – aby im dorównać.

• czynniki społeczne – mass media, które kreują kanon piękna w postaci wychudzonej modelki, zmuszają dziecko do myślenia nad własnym wyglądem. Nie trzeba przypominać, że dzieci uczą się najszybciej na zasadzie wzorowania się i naśladownictwa innych. Porównywanie się do innych w szkole, wyśmiewanie otyłych uczniów czy napiętnowanie ich to jedne z głównych powodów „szkolnych”, przyczyniających się do powstania anoreksji u dzieci.
• czynniki biologiczne – nie dowiedziono naukowo, że anoreksja jest chorobą dziedziczną, jednak zauważa się znaczną tendencję do marudzenia przy karmieniu piersią czy późniejszym, samodzielnym jedzeniu dzieci anorektyczek czy anorektyków.
• czynniki behawioralne – zaburzenia odżywiania to przede wszystkim zaburzenia o charakterze impulsywno-kompulsywnym. Oznacza to, że specyficzne myślenie determinuje dziecko do konkretnego działania. Nadmierny lęk przed przytyciem powoduje powstrzymywanie się przed jedzeniem.

Anoreksja u dzieci: jak wygląda głodówka u przedszkolaka?

„Anorektyczne zachowanie” to cykl powtarzających się czynności, które oscylują wokół jednej zasady – zjeść jak najmniej lub w ogóle. Objawami anoreksji są m.in.:

• nadmierne wychudzenie,
• jedzenie w samotności małych ilości,
• wyrzucanie jedzenia, chowanie w różne miejsca czy oddanie innym dzieciom,
• unikanie sytuacji związanych z jedzeniem, np. grill, rodzinny obiad czy wesele,
• chodzenie w szerokich ubraniach, aby zakryć wychudzone ciało lub przeciwnie – eksponowanie nadmiernie chudej sylwetki,
• udział w zajęciach kulinarnych, pomoc w kuchni, ale nie jedzenie posiłków – częstowanie innych,
• objawy psychologiczne: nadwrażliwość, poczucie winy po zjedzeniu posiłku, niskie poczucie własnej wartości, ciągłe dążenie do „chudości”, perfekcjonizm, silne zaangażowanie w sprawy szkolne (dzieci z anoreksją często mają bardzo dobre wyniki w nauce).

Anoreksja u dzieci jest niebezpiecznym zaburzeniem, ponieważ doprowadza do wyniszczenia organizmu – uszkodzenia mózgu, nerek, serca czy żołądka. Obniża temperaturę ciała i zwalnia tętno. Zaburza rozwój układu kostnego, który u dzieci w okresie przedszkolnym i szkolnym jest w fazie intensywnego wzrostu. Nie zapominajmy o psychologicznych skutkach, które prowadzą do zaburzeń osobowości i w najbardziej drastycznych przypadkach – do samobójstwa.