Utwór "Windą do nieba" był grany na wszystkich weselach. Przekaz zaskakuje
"Windą do nieba" to jeden z najbardziej rozpoznawalnych utworów zespołu Dwa plus jeden. Piosenka opowiada o młodej kobiecie, która przed ślubem zmaga się z uczuciami do wyidealizowanego mężczyzny z marzeń, decydując się na małżeństwo bez miłości, aby nie być samotną. Wiele młodych par wykorzystało ten utwór podczas swojego pierwszego tańca na ślubie, ale większość z nich nie rozumiała znaczenia słów piosenki. Jaki tak naprawdę ma przekaz ten utwór?
- Natalia Cieślak
- , Redakcja
"Windą do nieba" to jeden z najbardziej znanych utworów zespołu Dwa Plus Jeden, który od lat wzrusza i intryguje słuchaczy. Choć jego melodia jest nostalgiczna i romantyczna, tekst skrywa opowieść o niespełnionej miłości i wewnętrznym konflikcie. Bohaterka piosenki, młoda kobieta, stoi na progu nowego życia, ale zamiast radości odczuwa smutek. Mogłoby się wydawać, że nie jest to idealny utwór do pierwszego tańca, jednak wiele par właśnie na niego się zdecydowało.
O czym jest utwór "Windą do nieba"?
"Windą do nieba" powstała w 1977 roku i szybko stała się jednym z największych hitów zespołu Dwa plus jeden. Twórcami utworu są Andrzej Mogielnicki (tekst), Janusz Kruk (muzyka) i Elżbieta Dmoch (wokalistka). Utwór, mimo swojej melancholijnej treści, zyskał popularność jako… piosenka weselna. Jego podniosły klimat i romantyczne brzmienie sprawiły, że do dziś często gości na przyjęciach ślubnych, choć jego tekst opowiada historię zupełnie inną od szczęśliwego zakończenia.
Główna bohaterka utworu to młoda kobieta, która właśnie wychodzi za mąż. Jednak zamiast radości czuje smutek i żal, ponieważ nie kocha swojego przyszłego męża. W głębi duszy tęskni za kimś innym – wyidealizowanym mężczyzną z przeszłości lub marzeń.
Decyzja o ślubie wynika raczej z chęci uniknięcia samotności niż z prawdziwego uczucia. W refrenie pojawia się metaforyczna "winda do nieba", która symbolizuje marzenia o innym losie, oderwanie od rzeczywistości i tęsknotę za prawdziwą miłością.
Dwa Plus Jeden – kultowy polski zespół muzyczny
Dwa Plus Jeden (znany również jako 2 plus 1) to polska grupa muzyczna, która powstała w 1971 roku w Warszawie. Zespół założyli Janusz Kruk i Elżbieta Dmoch, a ich muzyka łączyła w sobie elementy popu, folk rocka, a później także disco i synth popu. Dzięki charakterystycznemu brzmieniu oraz wpadającym w ucho melodiom szybko zdobyli ogromną popularność w Polsce i za granicą.
Pierwszy skład zespołu tworzyli: Janusz Kruk (wokalista, gitarzysta, kompozytor), Elżbieta Dmoch (wokalistka, flecistka) oraz Andrzej Rybiński (gitarzysta basowy, wokalista). Jednak Rybiński wkrótce opuścił grupę, by założyć własny projekt muzyczny Andrzej i Eliza. Jego miejsce w zespole zajął Andrzej Krzysztofik, a w 1976 roku zastąpił go Cezary Szlązak, który grał na saksofonie i klarnecie oraz pełnił funkcję wokalisty.
Zespół zdobył uznanie dzięki takim przebojom jak "Chodź, pomaluj mój świat", "Windą do nieba", "Iść w stronę słońca", "Czerwone słoneczko" i "Wstawaj, szkoda dnia". Ich piosenki często gościły na listach przebojów i do dziś są chętnie grane w stacjach radiowych.
Dwa Plus Jeden koncertował nie tylko w Polsce, ale także za granicą, m.in. w Niemczech, Związku Radzieckim, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie i na Kubie. Ich albumy osiągały status złotych płyt, a grupa otrzymała wiele nagród i wyróżnień.
"Windą do nieba" wciąż jest grane na weselach po 45 latach
"Windą do nieba" wciąż jest jednym z popularniejszych utworów granych na weselach – mimo że jego tekst opowiada o niespełnionej miłości i smutku panny młodej, która wychodzi za mąż bez uczucia.
Mimo tej gorzkiej historii utwór pozostaje jednym z największych polskich przebojów wszech czasów i wciąż jest chętnie słuchany – także na uroczystościach weselnych, choć jego tekst zdaje się sugerować zupełnie inne emocje niż radość i miłość.
Zobacz także:
