Badanie stężenia chlorków w pocie, czyli test potowy, pozwala wykryć mukowiscydozę

Chlorki są substancjami, które odpowiadają za gospodarkę wodno-elektrolitową organizmu. Test potowy trwa 3 dni. Dzięki niemu można zdiagnozować mukowiscydozę, czyli wrodzoną chorobę genetyczną.

Stężenie chlorków pomaga wykryć mukowiscydozę. Charakterystycznymi objawami tej choroby jest szybka męczliwość, kaszel oraz nadprodukcja śluzu w drogach oddechowych.

Znaczenie chlorków w organizmie

Chlorki to związki chemiczne lub jony chloru, które w organizmie człowieka odpowiadają za gospodarkę wodno-elektrolitową. Dostarczane są z pokarmem, a głównym ich źródłem są: sól, wędliny i sery. Dzięki nim możliwe jest prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego i mięśni, a także wytwarzanie kwasu solnego w żołądku (odpowiada za trawienie). Chlorki są wydalane z organizmu z potem, moczem, kałem i wymiocinami. Norma chlorków w organizmie wynosi:

dla osób powyżej 1 roku życia – od 20 do 60 milimoli na litr potu,

dla niemowląt - od 20 do 40 milimoli na litr potu.

Nadmiar chlorków w pocie prowadzi do złego samopoczucia, wysokiego ciśnienia tętniczego, kołatania serca i nadpobudliwości.

Przebieg badania stężenia chlorków w pocie

Badanie stężenia chlorków w pocie, czyli test potowy, można wykonać o każdej porze dnia w dowolnym ośrodku zdrowia. Nie trzeba być na czczo, ale dzień wcześniej należy wypić około 3 litrów wody, a bezpośrednio przed badaniem minimum pół litra. Do przedramienia podczepia się specjalne elektrody, które uciskają skórę przez około 10 minut. W ten sposób ciało zaczyna się pocić. Następnie na przedramię zakłada się specjalny opatrunek z gazy jałowej. Osoba badana ma za zadanie chodzić z nim przez 3 dni. Po tym czasie należy ponownie udać się do ośrodka zdrowia, by zdjąć opatrunek i oddać go do analizy. Diagnozę stawia lekarz pierwszego kontaktu.

Wskazania do wykonania testu potowego

Badanie stężenia chlorków w pocie warto wykonać, gdy pojawią się objawy mukowiscydozy. Są to:

• przewlekłe i nawracające zakażenia dróg oddechowych,
• gęsta, lepka i bardzo obfita wydzielina, która wydobywa się z oskrzeli, płuc oraz zatok,
• zapalenie zatok nosa,
• polipy nosa,
• plucie krwią,
• problemy z trawieniem,
• tłuszczowaty kał,
• kamica żółciowa,
• stany zapalne trzustki,
• wzdęcia brzucha,
• wypadanie odbytnicy,
• zablokowanie przewodów ślinianek,
• marskość wątroby,
• skręt jelita (u płodów),
• niedrożność kanalików żółciowych,
• szybkie męczenie się,
• niedorozwój fizyczny, czyli niski wzrost i masa ciała,
• bóle głowy i brzucha,
• złe samopoczucie,
• osłabienie.

Na czym polega mukowiscydoza

Mukowiscydoza, czyli zwłóknienie torbielowate, jest bardzo ciężką chorobą wrodzoną, spowodowaną mutacjami genów w organizmie. Chorzy dożywają zwykle 20 lat. Deformacja ta prowadzi do zaburzeń funkcjonowania układu oddechowego oraz przewodu pokarmowego. Efektem mukowiscydozy jest nieprawidłowe (zbyt duże lub zbyt małe) wydzielanie substancji przez gruczoły wydzielnicze, oskrzela, płuca i zatoki. Leczenie choroby jest bardzo trudne i polega na stosowaniu rygorystycznej diety, usuwaniu nadmiaru wydzieliny, rehabilitacji oraz przyjmowaniu antybiotyków.

• Ziół warto używać nie tylko w kuchni! Jak stosować szałwię na pocenie?
• Nadmierna potliwość bywa kłopotliwa. Nadmierne pocenie: co zrobić, żeby się nie pocić?
• Walcz z potliwością skutecznie! Oto sposoby na nadmierne pocenie się.