Twardzina – objawowe leczenie choroby

Twardzina to z łaciny scleroderma, czyli twarda skóra. Najczęściej dotyczy kobiet w wieku 30-50 lat. Podstawowym objawem choroby jest sztywna, pogrubiona skóra. Twardzina może powodować zmiany tylko na skórze (twardzina skórna) lub obejmować także narządy wewnętrzne (twardzina układowa). Nie jest możliwe zupełne wyleczenie schorzenia, ale podjęcie terapii umożliwia złagodzenie objawów.

Twardzina – zdiagnozowanie choroby

Postawienie diagnozy opiera się na trzech krokach:

• rozmowie z pacjentem na temat objawów oraz przeprowadzeniu badania fizykalnego - ocenie stanu kończyn, zwłaszcza rąk;
• wykonaniu badań diagnostycznych, przede wszystkim kapilaroskopii (obejrzenie włosowatych naczyń krwionośnych pod mikroskopem) oraz badań laboratoryjnych – testu na obecność przeciwciał;
• badaniu narządów, m. in. : badań czynnościowych płuc, echokardiografii, tomografii komputerowej.

Twardzina – leczenie niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi

Niesteroidowe leki przeciwzapalne pomagają zmniejszyć ból i stan zapalny stawów. Są to medykamenty przeciwzapalne, przeciwgorączkowe i przeciwbólowe. Znanym środkiem niesteroidowym jest aspiryna. Leki niesteroidowe można łączyć z innymi medykamentami, wzmacniającymi ich działanie.

Twardzina a leki immunosupresyjne

Do leczenia twardziny używa się leków immunosupresyjnych, które hamują wytwarzanie kolagenu. Są to między innymi penicylamina i metotreksat. Środki farmakologiczne można zażywać doustnie lub podawać dożylnie.

Rodzaj podjętych metod leczenia zależy w dużej mierze od stopnia zaawansowania zmian narządowych. Leczenie twardziny ma charakter objawowy – zmniejsza lub redukuje objawy choroby.