Akuszerka, bartnik, kowal i folusznik, czyli stare zawody
Stare zawody albo odeszły do lamusa, albo zostały zastąpione innymi, nowymi profesjami. Z popularnymi dawniej zawodami, takimi jak kowal, bartnik, akuszerka czy folusznik, obecnie zetknąć się można jedynie na warsztatach pracy starych zawodów lub w skansenach.
Stare zawody albo odeszły do lamusa, albo zostały zastąpione innymi, nowymi profesjami. Z popularnymi dawniej zawodami, takimi jak kowal, bartnik, akuszerka czy folusznik, obecnie zetknąć się można jedynie na warsztatach pracy starych zawodów lub w skansenach.
Akuszerka – była to kobieta, która udzielała pomocy kobiecie w trakcie porodu. Stary zawód akuszerki został obecnie zastąpiony zawodem położnej. Akuszerki nazywano także babkami. Była nią zwykle starsza kobieta, która sama kilkakrotnie rodziła. Akuszerką zajmowały się głównie kobiety.
Bartnik – zwany także bartodziejem. Był osobą, która miała przywilej dostarczania miodu królowi. Zawód bartnika był dziedziczny. Bartnicy wspinali się na drzewa i za pomocą fajki bartniczej, pochodni lub naczynia dymnego odstraszali pszczoły, a następnie wydobywali miód z barci. Praca bartnika różniła się tym od pracy pszczelarza, że barcie, z których czerpano miód, były ulokowane wysoko i stanowiły naturalne miejsce pszczół. Bartnik nie musiał więc troszczyć się o to, by pszczoły nie uciekły.
Kowal – był rzemieślnikiem, który trudnił się kowalstwem. Zawód kowala polegał na wykuwaniu przedmiotów z metalu. Kowale tworzyli przedmioty takie jak: podkowy, kotły, narzędzia i gwoździe. Kowale zajmowali się także podkuwaniem koni. Współcześnie zawód kowala stał się popularny w budownictwie. Ręcznie kute elementy dekoracyjne stosowane są np. do wykonania ogrodzeń, płotów, mebli ogrodowych lub balustrad balkonowych.
Folusznik – osoba, która wykonywała zawód folusznika trudniła się przygotowywaniem tkanin. Folusznik folował sukno. Folowanie polegało na obróbce tkanin i wełnianych dzianin. Proces ten miał wpływ na zagęszczanie materiałów i oczyszczanie ich z klejów i tłuszczów.
Ludwisarz – nazywany także brązownikiem. Był to rzemieślnik, który odlewał dzwony, świeczniki, lufy, posągi oraz inne przedmioty codziennego użytku z materiału takiego jak: brąz, miedź lub mosiądz. Zawód ludwisarza zaczął upadać z początkiem wieku XIX, gdy nastąpił rozwój przemysłu metalurgicznego.