Rozpoznanie i sposoby leczenia epidemiologicznego zapalenia spojówek
Wirusowe zapalenie spojówek jest chorobą bardzo zakaźną, w związku z czym należy izolować chorą osobę od otoczenia. Nie powinno się dotykać palcami oczu, ponieważ w ten sposób można przenieść wirusy na otaczające przedmioty, poprzez które mogą zarazić się kolejne osoby.
Wirusowe zapalenie spojówek jest chorobą bardzo zakaźną, w związku z czym należy izolować chorą osobę od otoczenia. Nie powinno się dotykać palcami oczu, ponieważ w ten sposób można przenieść wirusy na otaczające przedmioty, poprzez które mogą zarazić się kolejne osoby.
Diagnoza wirusowego zapalenia spojówek
Do postawienia diagnozy o zapaleniu spojówek lekarz musi przeprowadzić wywiad z pacjentem i poznać objawy choroby. W tym przypadku ważna jest informacja o ewentualnej epidemii zachorowań na wirusowe zapalenie spojówek. Wskazówką do stwierdzenia choroby są specyficzne objawy, do których należy wodnisty wyciek z oczu. Schorzeniu towarzyszy również obrzęk powiek i nadwrażliwość oczu na światło. Jeżeli zapalenie obejmie rogówkę, można zaobserwować nacieki na jej powierzchni. Ze względu na czas oczekiwania na wyniki i ograniczony dostęp do testów immunologicznych i hodowli wirusowych nie uważa się ich za pomocne w ustaleniu rozpoznania.
Metody leczenia wirusowego zapalenia spojówek
W leczeniu wirusowego zapalenia spojówek stosuje się gancyklowir, czyli lek, który ma uniemożliwić proces replikacji DNA wirusów. Podaje się go w postaci żelu do oczu. Zmętnienia na rogówce, które powstały na skutek jej zapalenia, znikają samorzutnie po upływie kilku tygodni lub miesięcy.
Potrzeba 3 tygodni, aby wyleczyć całkowicie stan zapalny oka. Po zakończeniu leczenia zaleca się okresowe kontrole.