Reklama

Rozwój społeczny dziecka w dwóch pierwszych latach życia jest złożonym i intensywnym etapem w życiu. Z początku jest odizolowaniem od świata zewnętrznego, później charakteryzuje się zlaniem z rodzicem, aby następnie powoli się od niego wyodrębniać i zaczynać spostrzegać innych ludzi.

Reklama

Momentem przełomowym w życiu społecznym małego człowieka jest uśmiech społeczny, który możemy zauważyć już w 3. miesiącu życia.

Do około 8. miesiąca życia dziecko żyje w izolacji, tzw. „systemie zamkniętym”. W tym okresie przeważnie śpi, a gdy się budzi miewa krótkotrwałe okresy czuwania. Jego relacje z innymi ludźmi, przeważnie rodzicami, odbywają się na zasadzie brania. Krzykiem prosi o pokarm czy zmianę pieluszki. Ważnym punktem w rozwoju społecznym jest uśmiech społeczny – jest to uśmiech warunkowy, nie wyraża emocji zadowolenia, a jest jedynie odwzorowaniem zachowania ludzi wokół. Oznacza on, że dziecko zaczyna zauważać innych wokół siebie.

Rozwój społeczny dziecka: kiedy rodzic jest najważniejszy

Pierwszy rok pod względem społecznym jest przepełniony relacją z rodzicem. Dziecko spostrzega tylko jego, błądzi za nim wzrokiem i płacze, gdy opiekun znika mu z zasięgu wzroku. Rozwój społeczny dziecka w tym okresie opiera się na budowaniu poczucia bezpieczeństwa i to ono rzutuje na późniejszym życiu małego człowieka. Kryzys rozwojowy następuje ok. 8 miesiąca, gdy niemowlę zaczyna odczuwać lęk separacyjny – nieopartą chęć bycia z rodzicem non stop. Gdy rodzic otoczy dziecko właściwą bliskością (tyle, ile będzie potrzeba), to rozwój społeczny dziecka może wejść na kolejny etap rozwoju – wyodrębnianie się własnego „ja”. Niemowlę przestaje wtedy spostrzegać tylko opiekuna. Zaciekawia go otoczenie, przedmioty, ale i inni ludzie.

Rozwój społeczny dziecka: kiedy mały egoista odkrywa świat

Drugi rok życia przepełniony jest chęcią poznania i odkrywania wszystkiego, co wokół. Dlatego też rozwój społeczny odbywa się przez zauważenie innego człowieka oprócz rodzica. Wszelkie relacje z innymi dziećmi opierają się na zaciekawieniu, nie ma w nich sympatii i chęci współpracy. Dlatego ważne jest, aby dzieci w podobnym wieku spędzały ze sobą czas, ponieważ funkcją w podobny sposób – bawią się same własnymi zabawkami i nie dochodzi do konfliktów. Pod względem społecznym dziecko odznacza się silnym egoizmem. Podkreśla, co jest jego – broni własnych zabawek, pije z jednego kubka. Wszystko związane jest z psychicznym procesem wytwarzania własnego „ja”.

Podczas pierwszych dwóch lat u dziecka możemy również zauważyć takie zachowania społeczne, jak bunt czy nadmierna aktywność poznawcza. Szczególnie zauważalne jest to pod koniec drugiego roku, kiedy dziecko chce wszystko zobaczyć, dotknąć i najczęściej włożyć do ust. Swój sprzeciw będzie okazywać przez krzyk czy uderzanie głową w ścianę.


Reklama

Reklama
Reklama
Reklama