Reklama

POChP ma charakter nieodwracalny i postępujący. Rozpoznanej przewlekłej obturacyjnej choroby płuc nie da się wyleczyć. Odpowiednie leczenie i ograniczenie narażenia na niekorzystne czynniki może spowolnić postęp choroby i poprawić komfort życia osoby chorej na POChP.

Reklama

Diagnostyka POChP w osłuchiwaniu i obserwacji

W trakcie osłuchiwania stetoskopem u osoby chorej na POChP można stwierdzić świsty nad polami płucnymi oraz ściszenie szmeru pęcherzykowego (rozedma) i trzeszczenie w fazie wdechowej. U osoby chorej często nie można wysłuchać tonów serca.

Z kolei oglądając pacjenta lekarz może rozpoznać sinicę. Wokół kostek pojawiają się obrzęki wskazujące niewydolność prawokomorową serca. Można także zauważyć zasinienie skóry w górnej części mostka. U chorego na chorobę obturacyjną płuc widoczna jest nieprawidłowa budowa ścian klatki piersiowej.

Rozpoznanie POChP – spirometria

W przypadku podejrzenia obturacyjnej choroby płuc zalecane jest przeprowadzenie spirometrii. Jest to rodzaj badania, w trakcie którego mierzona jest objętość i pojemność płuc. Spirometria bada także przepływy powietrza w płucach i oskrzelach. Badanie to ma określić rezerwy wentylacyjne układu oddechowego. Na podstawie badania spirometrycznego można rozpoznać i potwierdzić POChP, dlatego należy je wykonać u każdej osoby, u której podejrzewana jest przewlekła obturacyjna choroba płuc. Wartości spirometryczne szacunkowo dzielą chorobę na stadia. Rozpoznanie POChP potwierdza stwierdzenie upośledzenia natężonej pojemności życiowej (FVC), które wynosi poniżej 80% wartości należnej dostosowanej do płci, wieku, rasy i wzrostu oraz zmniejszenie wskaźnika Tiffeneau poniżej 70%.

Badania dodatkowe w diagnostyce POChP – rentgen klatki piersiowej i tomografia komputerowa

W trakcie badania spirometrycznego można także ocenić, w jakim stopniu obturacja, czyli zwężenie oskrzeli jest odwracalne.

Dodatkowo wykonywane są zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej, na których widoczna jest nadmierna jasność płuc będąca wynikiem rozedmy, ukrywanie się cieni naczyń i spłaszczenie kopuł przepony. U osób z podejrzeniem nadciśnienia płucnego dodatkowo wykonywane jest ECHO i EKG. Do oceny wydolności wysiłkowej przeprowadzane są próby na ruchomej bieżni, test sześciominutowego marszu lub próby na ergometrze rowerowym. Dodatkowym badaniem koniecznym przed planowanym leczeniem jest tomografia komputerowa. Wśród innych badań wykonywanych przy diagnostyce POChP znajduje się hematokryt (badanie stosunku objętości elementów morfotycznych krwi do całej objętości krwi; prawidłowe wskaźniki dla kobiet – 37-47%, dla mężczyzn – 42-52%). U osób w młodym wieku wykonywane jest także badanie niedoboru α1 – antytrypsyny. U członków rodziny osoby chorej na POChP należy zrobić przesiewowe badania moczu.

Reklama

Reklama
Reklama
Reklama