Kłamstwa – częsty problem wychowawczy w wieku przedszkolnym i szkolnym

Problem wychowawczy to zjawisko, kiedy dziecko nie zachowuje się zgodnie z ustalonymi zasadami. Jednym z najczęściej występujących problemów wychowawczych jest brak uczciwości.

Powszechny problem wychowawczy – zmyślanie w wieku przedszkolnym

Zmyślanie jest jednym z etapów rozwoju – we wczesnym dzieciństwie dziecko ma bardzo rozwiniętą wyobraźnię. Kiedy maluch opowiada fikcyjne historie, warto się w nie wsłuchać – może być to próba zwrócenia uwagi na siebie i swoje problemy. Ważne jest, aby kilkulatek potrafił oddzielić świat rzeczywisty od fikcji. Kiedy dziecko zmyśla, stosuj poniższe zasady:

• Nie neguj tego, co dziecko mówi. Poproś, by udzieliło ci więcej informacji, np. „Powiedz mi o tym coś więcej”, zapytaj „Co w takiej sytuacji zrobimy?”.
• Nie wyśmiewaj opowieści dziecka – wykorzystaj moment, by uważnie wsłuchać się w potrzeby dziecka.
• Poproś dziecko, by przedstawiło ci to, o czym mówi. Wchodzenie w rolę (drama) pozwoli dziecku uporać się z natrętnymi myślami.

Problemy wychowawcze – kłamstwa dzieci starszych

Fantazjowanie malucha to wyraz twórczego postrzegania świata. Bardziej niepokojącym problemem wychowawczym są kłamstwa starszych dzieci. W zależności od wieku dziecka, dobrze jest stosować się do poniższych wskazówek:

1. Problemy wychowawcze w szkole podstawowej:

• Poszukaj przyczyn kłamstwa. Być może dziecko chce stawić czoła twoim wymaganiom i boi się powiedzieć ci, że nie radzi sobie z jakimś przedmiotem, z którego np. dostało złą ocenę. W takiej sytuacji daj wsparcie dziecku.
• Bądź wzorem dla dziecka. Unikaj nawet „drobnych kłamstewek”, bo w innym wypadku dziecko też zacznie się usprawiedliwiać.
• Rozmawiaj z dzieckiem – wyjaśnij, że najgorsza prawda jest lepsza od kłamstwa. Doceń, kiedy przyzna się, że skłamało – przytul, zrozum.

2. Problemy wychowawcze w starszym wieku:

• Uświadom dziecku, że dorosłość (o której w tym wieku tak marzy) wiąże się z odpowiedzialnością. Jeśli nastolatek skłamał, musi ponieść konsekwencje swojego czynu – poproś dziecko, żeby samo powiedziało, co powinno w tej sytuacji zrobić.
• Nie krytykuj wszystkiego, co nie wzbudza twojego entuzjazmu, np. jeśli dowiesz się, że trzynastoletnia córka ma chłopaka, nie krytykuj tego. Porozmawiaj szczerze z dzieckiem – powiedz, że zależy ci, aby jej związek nie wpływał na pogorszenie relacji z rodziną i naukę w szkole.

Zbudowanie solidnych więzi rodzicielskich na wczesnym etapie rozwoju dziecka ogranicza problemy wychowawcze w przyszłości.