Stopnie oparzeń zależą od głębokości ran. Łagodne oparzenia I i II stopnia należy schłodzić wodą i założyć na nie jałowy opatrunek. Pogotowie ratunkowe należy wezwać, gdy oparzenia I stopnia zajmują 30% powierzchni ciała, oparzenia II stopnia 20%, a w przypadku oparzeń III stopnia 5-10%.
Popularnym sposobem oceny powierzchni oparzeń jest reguła dłoni. Zgodnie z tą regułą, powierzchnia dłoni oparzonej dorosłej osoby jest równa 1% łącznej powierzchni ciała. Oparzenia termiczne dzielą się na oparzenia lekkie, średnio ciężkie i ciężkie. Do dokładnego określenia urazu konieczne jest uwzględnienie głębokości i powierzchni oparzenia.
| Głębokość oparzenia | Oparzenie lekkie | Oparzenie średnio ciężkie | Oparzenie ciężkie |
| I i II stopnień oparzenia | <15% | 15-30% | >30% |
| III stopień oparzenia | <5% | 5-15% | >15% |
Jeżeli oparzenie nie wygląda na poważne i możemy sklasyfikować je jako oparzenie I lub II stopnia, nie ma konieczności wzywania lekarza. Należy wówczas schłodzić ranę chłodną czystą wodą przez ok. 15-30 minut lub do momentu ustania bólu. Jeżeli w okolicach rany znajdują się: odzież, pierścionki, naszyjniki lub bransoletki należy je usunąć w trakcie schładzania. Po zakończeniu tej czynności, na miejsce rany zakładamy opatrunek – jałowy lub hydrożelowy. W przypadku oparzeń zlokalizowanych w jamie ustnej zaleca się płukanie chłodną wodą lub ssanie kostek lodu.
Udzielając pierwszej pomocy w oparzeniach należy przestrzegać zasad ostrożności. Każde narażenie oparzonego na wtórne urazy będzie powodowało ból, pieczenie i może wydłużać proces gojenia.
Oparzenia to uszkodzenia skóry oraz głębiej położonych tkanek i narządów. Stopnie oparzeń określane są na podstawie oceny głębokości oparzenia. Wyróżnia się trzy stopnie oparzeń termicznych. Oparzenia I i II stopnia to oparzenia powierzchowne, oparzenia III stopnia to oparzenia głębokie. Trzy stopnie oparzeń termicznych Głębokość oparzenia wyrażana jest w stopniach. Stwierdzenie stopnia oparzenia niekiedy możliwe jest po upływie 4-5 dni. oparzenia I stopnia – objawem oparzeń stopnia I jest uczucie pieczenia, obrzęk i zarumienienie skóry . Po ok. 2-3 dniach w miejscu oparzonego obszaru ciała występuje swędzenie. Objawy oparzenia pierwszego stopnia ustępują po kilku dniach nie pozostawiając blizn . oparzenia II stopnia – w miejscu oparzenia na obrzękniętej i zaczerwienionej skórze pojawia się pęcherz wypełniony żółtawym płynem surowicznym. Oparzenia II stopnia obejmują częściowo skórę właściwą, która staje się wrażliwa na dotyk. Miejsce oparzenia goi się ok. 10-21 dni nie pozostawiając blizn. oparzenia III stopnia – oparzenia polegające na martwicy skóry właściwej oraz uszkodzeniu głębszych tkanek – mięśni, ścięgien, nerwów i tkanki tłuszczowej. Skrajną postacią oparzenia III stopnia jest zwęglenie tkanek. Skóra po oparzeniu ma kolor białoszary, brunatny lub czarny. Ze względu na uszkodzenie włókien nerwowych oparzenie jest bezbolesne. Oparzenie III stopnia zwykle wymaga przeszczepu i pozostawia widoczne blizny.
Oparzenie termiczne III stopnia to kontakt skóry z gorącym przedmiotem, np. garnkiem, cieczą, np. olejem lub bezpośrednim źródłem ognia, na skutek którego doszło do uszkodzenia skóry właściwej wraz z naczyniami i nerwami skórnymi, a także podskórną tkanką tłuszczową. Niekiedy martwica skóry obejmuje również mięśnie i kości. Oparzenie termiczne III stopnia – objawy Oparzenie termiczne III stopnia sprawia, że skóra staje się martwa – nie reaguje na dotyk, nie boli w miejscu poparzenia , jest wysuszona. Z czasem rana zmienia się w biało-szare lub żółte strupy . Oparzenie termiczne obejmujące naskórek i warstwę podskórną pozostawia ślad na całe życie. Oparzenie termiczne III stopnia – sposób postępowania Oparzenie termiczne III stopnia zawsze wymaga fachowej opieki medycznej. W pierwszym momencie należy schłodzić ranę w zimnej, bieżącej wodzie przez kilka minut. Rany nie wolno dezynfekować alkoholem, ponieważ podrażnia on tkanki i powoduje ból. Następnie na miejsce oparzenia należy nałożyć jałowy, wilgotny opatrunek i jak najszybciej udać się do lekarza. Jeśli do oparzenia przylega ubranie, nie wolno go na siłę odrywać. W leczeniu oparzeń termicznych III stopnia stosuje się leczenie dożylne i przetaczanie krwi, a niekiedy konieczny jest również przeszczep skóry. Oparzenia leczy się miejscowo roztworem azotanu żelaza . Wstrząs oparzeniowy może prowadzić nawet do śmierci. Ewentualne powikłania po zabiegu chirurgicznym dotyczą powstawania przerośniętych blizn i przykurczy.
Oparzenie termiczne oznacza uszkodzenie ciała na skutek kontaktu z wysoką temperaturą, np. gorącymi płynami – wodą, tłuszczem, mlekiem itp., parą wodną, rozgrzanym przedmiotem, np. żelazkiem lub bezpośrednim źródłem ognia. Miejsce oparzenia należy dokładnie oczyścić. Oparzenie termiczne 1 stopnia – objawy Oparzenia termiczne 1 stopnia są najłagodniejszą formą oparzeń – dotyczą naskórka. Oznaki oparzenia, to: zaczerwieniona skóra (rumień) , opuchlizna , pieczenie skóry. Oparzenia termiczne 1 stopnia – pierwsza pomoc Oparzenia termiczne można leczyć samemu, jeśli nie są rozległe – zajmują nie więcej niż około 5 centymetrów. Należy dostosować się do następujących zaleceń: Na miejsce oparzenia skieruj strumień zimnej wody – przez minimum kwadrans lub do ustąpienia bólu. Jeżeli nie masz dostępu do zimnej wody, użyj żelowego opatrunku. Spryskaj oparzenie Panthenolem w stężeniu od 5 do 9% lub posmaruj żelem wychładzającym, np. aloesowym. Jeśli miejsce oparzenia pokrywa materiał – rozetnij go. Zdejmij biżuterię. Załóż opatrunek jałowy lub hydrożelowy – należy go zmieniać co dwie godziny. Jeśli pomimo spełnienia powyższych zaleceń, w miejscu oparzenia na skórze pojawiły się pęcherze lub ból się nasila, należy umówić się na wizytę lekarską. Opieka medyczna jest również niezbędna w przypadku pojawienia się oznak niedotlenienia – utrudnionego oddychania, zaburzeń świadomości . Ważne! Jeśli po oparzeniu termicznym pojawiły się pęcherze, nie wolno ich przekłuwać. Dotykanie rany może spowodować zakażenie.
