Karta podatkowa – jakie są stawki i kogo dotyczy?

Rozliczanie się za pomocą karty podatkowej polega na opłacaniu stałej kwoty podatku bez względu na wartość faktycznie osiąganych przychodów. Osoby rozliczające się za pomocą karty podatkowej nie muszą prowadzić ksiąg, składać zeznań podatkowych oraz opłacać zaliczki na poczet podatku dochodowego. Nie każdy może jednak skorzystać z tej możliwości.

Karta podatkowa: uprawnienia i obowiązki

Rozliczanie się za pomocą karty podatkowej niesie ze sobą wiele ułatwień. Jest to dobra metoda rozliczania się dla małych firm funkcjonujących w małych miejscowościach, bowiem wysokość podatku na karcie podatkowej rośnie wraz z liczbą osób zatrudnianych oraz z wielkością miejscowości, w której działa firma.

Wybierając formę rozliczenia za pomocą tego ryczałtu, nie trzeba prowadzić ksiąg rachunkowych, nie ma obowiązku składania rocznych zeznań podatkowych, a także nie trzeba wpłacać zaliczki na poczet podatku dochodowego.

Jeśli jednak klient sobie życzy, to należy wystawiać rachunki i faktury, i przechowywać kopie tych dokumentów w okresie pięciu lat od końca roku, w którym zostały one wystawione. Podatnicy na karcie podatkowej muszą też prowadzić księgę ewidencji zatrudnienia pracowników.

Karta podatkowa: kogo dotyczy?

O tym, kto może wybrać opodatkowanie za pomocą karty podatkowej, rozstrzyga ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Są to:

• osoby prowadzące działalność usługową w zakresie handlu artykułami żywnościowymi i nieżywnościowymi, jeśli nie trzeba mieć na tę działalność koncesji,
• prowadzących działalność gastronomiczną, jeśli nie dotyczy napojów alkoholowych powyżej 1,5%,
• prowadzących działalność w zakresie usług transportowych (tylko przy użyciu jednego pojazdu),
• zajmujące się usługami rozrywkowymi,
• zajmujące się działalnością w zakresie sprzedaży posiłków w mieszkaniach (również z wyjątkiem dla napojów alkoholowych powyżej 1,5%),
• pracujące w wolnych zawodach, świadczące usługi w zakresie ochrony zdrowia,
• prowadzące działalność weterynaryjną,
• zajmujące się opieką domową nad dziećmi bądź osobami chorymi,
• udzielające korepetycji.

Aby podlegać opodatkowaniu w formie karty podatkowej, należy:

• złożyć wniosek o opodatkowanie w tej formie do 20 stycznia tego roku, którego dotyczyć ma opodatkowanie,
• we wniosku zgłosić o jaki typ działalności chodzi,
• prowadząc działalność nie można korzystać z usług osób niezatrudnionych przez siebie na podstawie umowy o pracę oraz z usług innych firm (chyba, że chodzi o usługi specjalistyczne),
• nie można przekroczyć limitu osób, które mogą być zatrudnione; dla konkretnego zakresu działalności oznaczony jest taki limit.
• nie można prowadzić równocześnie innej pozarolniczej działalności gospodarczej,
• małżonek osoby zgłaszającej wniosek nie może prowadzić działalności w tym samym zakresie,
• można zajmować się wytwarzaniem jedynie wyrobów, które nie podlegają akcyzie,
• a także należy prowadzić tę działalność na terytorium RP.

Karta podatkowa: stawki

Wysokość podatku dochodowego opłacanego w formie karty podatkowej oblicza się według stawek miesięcznych. Im więcej pracowników – tym wyższa będzie stawka.

Kwoty stawek określone są w obwieszczeniu Ministra Finansów z dnia 17 listopada 2014 r. w sprawie stawek karty podatkowej, kwoty, do której można wykonywać świadczenia przy prowadzeniu niektórych usług z wyjątkiem świadczeń dla ludności, oraz kwartalnych stawek ryczałtu od przychodów proboszczów i wikariuszy, obowiązujących w 2015 r. Zależą od rodzaju wykonywanej działalności i wielkości miejscowości. Inna jest stawka dla ślusarzy, inna dla kowali czy korepetytorów. Zwiększa się wraz z wielkością miejscowości – do 5000 mieszkańców, od 5000 do 50000 oraz ponad 50000.

Przykładowe stawki na rok 2015 w miejscowości zamieszkanej przez 5000 – 50000 osób, niezatrudniających pracowników to:

• Szewc – 120 zł miesięcznie,
• Fryzjer damski – 365 zł,
• Fryzjer męski – 304 zł,
• Krawcowa – 140 zł,
• Tapicer – 283 zł.