Co zrobić podczas ataku histerii u dziecka

Ataki histerii zdarzają się u dwu- i trzylatków i nie są niepokojącym objawem. Histeria u dziecka wymaga od rodziców opanowania i konsekwencji. Malcowi trzeba też w prosty sposób wytłumaczyć, dlaczego jego zachowanie jest złe.

Zasada numer 1 – zachować spokój

Gdy dziecko wpada w histerię, bardzo ważne jest, by rodzic nie dał się sprowokować. Najlepszym wyjściem jest obojętne obserwowanie poczynań malca i nie reagowanie na nie w żaden sposób. Histeria u dwulatka jest skutkiem jego prawidłowego rozwoju i odkrywaniem własnej niezależności i odrębności, a także posiadania własnego zdania. Podczas ataku trzeba zadbać, by maluchowi nie stała się krzywda, np. by nie uderzył głową w nic ostrego ani twardego, natomiast tupanie, krzyki i płacz powinny zostać zignorowane.

Zasada numer 2 – wytłumaczyć dziecku, że postępuje źle

Gdy histeria u dziecka minie, trzeba wytłumaczyć mu, że jego zachowanie było złe i nie powinno się powtórzyć. Aby komunikat był dla malca zrozumiały, powinien być możliwie prosty i zwięzły. Dobrze przeprowadzać takie rozmowy w cztery oczy i w ustronnym miejscu, by dziecko mogło się skupić i nic nie rozpraszało jego uwagi. Nie należy okazywać gniewu, można natomiast spróbować załagodzić sytuację, np. proponując wspólne czytanie czy oglądanie bajki lub zabawę.

Zasada nr 3 – czuwać nad bezpieczeństwem histeryka

Histeria u dwulatka może być prawdziwym napadem szału, w którym malec sam dla siebie stanowi zagrożenie. Dlatego mimo zachowania zimnej krwi podczas ataku histerii u dziecka trzeba czuwać, by nie stała mu się żadna krzywda. W domu – żeby nie uderzył się o twarde meble, na ulicy – żeby nie został potrącony przez nieostrożnego rowerzystę czy samochód, gdy akcja dzieje się np. na parkingu, w sklepie – żeby nie zrzucił na siebie ciężkich przedmiotów z półek.

Zasada numer 4 – spróbować powstrzymać atak

Z czasem rodzic zauważa, kiedy zbliża się atak histerii u dziecka, i może zainterweniować, by do niego w ogóle nie doszło. Dobrym sposobem jest odwrócenie uwagi dziecka, zaciekawienie go czymś czy wyznaczenie mu zadania. W niektórych przypadkach może pomóc rozładowanie napięcia przez dotyk – dziecko wystarczy mocno przytulić, by się uspokoiło. Maluchowi można dać ograniczony wybór, zwłaszcza jeśli sprawa dotyczy ubrania czy jedzenia lub napoju. Nie wolno natomiast ulegać i spełniać wszystkich dziecięcych zachcianek.