Komunikacja w rodzinie – jak rozmawiać z nastolatkiem?

Okres dojrzewania to często czas buntu, poszukiwania własnej tożsamości i walczenia ze wszystkimi o wszystko. Dlatego tak ważna jest wiedza na temat tego, jak rozmawiać z nastolatkiem, by być dla niego oparciem w tym trudnym okresie.

Jak rozmawiać z nastolatkiem, by chciał do nas mówić?

Podstawą kontaktu jest umożliwienie wypowiedzenia się przez zadawanie pytań otwartych, a nie pytań zamkniętych, na które dziecko może odpowiedzieć tylko „tak” lub „nie”. Dbaj więc o relację i:

• daj możliwość podzielenia się swoimi refleksjami (szczególnie gdy dziecko ci się zwierza i chce po prostu się wygadać – słuchaj, słuchaj, słuchaj),
• unikaj kazań i porównań do innych nastolatków, w tym także do siebie w tym wieku (zapomnij o zrzędzeniu, że dziecko ma średnią tylko 4,5, a córka sąsiadów 5,0),
• przy odmawianiu dziecku, podaj swoje argumenty (według zasady Rosenberga – wytłumacz, że nie chcesz, żeby córka poszła na całonocną imprezę, ponieważ nie znasz jej znajomych i będziesz się martwić),
• nie demotywuj i nie deprecjonuj (np. nic z ciebie nie będzie, ciągle muszę się za siebie wstydzić),
• bądź stale obecna w życiu nastolatka (nie zaczynaj się interesować tylko, gdy zadzwoni do ciebie zaniepokojona wychowawczyni, tylko stale dbaj o tę więź),
• nie rozmawiaj tylko o szkole, jest mnóstwo ciekawych tematów, na które nastolatek może chcieć porozmawiać (nieśmiertelny dialog „jak było w szkole? / w porządku” jest bez sensu, gdy nie porusza się też innych tematów).