Jak wygląda EKG serca?

Elektrokardiogram (EKG) to badanie, które umożliwia zapis napięć elektrycznych powstających w mięśniu sercowym. EKG może być wykonywane zarówno podczas spoczynku, jak i w trakcie wysiłku (tzw. próba wysiłkowa). To podstawowe badanie w diagnostyce chorób serca jest krótkie, bezbolesne i nieinwazyjne.

Badanie EKG trwa 5–10 min (w zależności od tego jak szybko uda się podłączyć elektrody). Wbrew powszechnemu wśród pacjentów mniemaniu, aparatura EKG nie przesyła żadnych impulsów elektrycznych, lecz odbiera te, które powstają w mięśniu sercowym.

EKG – przygotowanie do zapisu

Podczas działania elektrokardiogramu badany powinien leżeć nieruchomo, z rozłączonymi nogami i rękami odsuniętymi od tułowia. Nie wolno mu wtedy rozmawiać ani napinać mięśni. Pomieszczenie w którym wykonywane jest badanie musi spełniać dwa wymogi – być ciche i dobrze ogrzane. Wszelkie impulsy – zarówno dźwiękowe jak i ruchowe (powstające np. w momencie drżenia ciała) uniemożliwiają dokonanie poprawnego zapisu przez aparaturę. Do badania trzeba się rozebrać, ponieważ elektrody muszą mocno przylegać do ciała. Skóra nie może być tłusta (przepocona ani pokryta kremem), dlatego przed badaniem przemywa się ją wacikiem nasączonym alkoholem. Elektrody natomiast smaruje się specjalnym żelem zmniejszającym opór elektryczny.

EKG – podłączanie aparatury

Prawidłowo przeprowadzone badanie elektrogardiogramem wymaga, by każda elektroda znalazła się na swoim miejscu. Należy zacząć od założenia dużych elektrod na kończyny (w okolicach kostek na nogach i nadgarstków na rękach). Są one oznaczone żółtym, czerwonym, zielonym i czarnym lub brązowym kolorem i powinny być rozmieszczone w następujący sposób:

1. Lewa górna kończyna – elektroda żółta.

2. Prawa górna kończyna – elektroda czerwona.

3. Lewa dolna kończyna – elektroda zielona.

4. Prawa dolna kończyna – elektroda brązowa/czarna.

Elektrody przedsercowe mają oznaczenia V1–V6. Powinny się one znaleźć na przedniej ścianie klatki piersiowej, między żebrami:

V1 – po prawej stronie, w czwartym międzyżebrzu.

V2 – po lewej stronie, w czwarty międzyżebrzu.

V3 – w równej odległości od elektrody V2 i V4.

V4 – po lewej stronie, w piątym międzyżebrzu (linia środkowo-obojczykowa).

V5 – po lewej stronie, w piątym międzyżebrzu (linia pachowa przednia).

V6 – po lewej stronie, w piątym międzyżebrzy (linia pachowa środkowa).

Podczas badania elektrody rejestrują zmiany aktywności elektrycznej. Powstaje wykres rysowany przez aparaturę na przesuwającym się papierze.